รอยยิ้มของนักสู้

" ซ่อนเอาไว้ ไม่ให้ใคร เห็นความพ่ายแพ้

เก็บให้ลึก ลงข้างใน  หัวใจ ที่อ่อนแอ

เหลือเพียงแค่ รอยยิ้มของนักสู้ "

ทุกๆวันในการทำงานของฉัน มักจะพบเจอเรื่องราวทั้งดีและแย่ปะปนกันไป บางวันฉันก็มีความสุขในการทำงาน ฉันมีความรู้สึกสดชื่นและคิดไม่ผิดที่เลือกทำงานที่นี่ แต่ในบางวันฉันก็ท้อใจ รู้สึกคิดผิดที่เลือกมาทำงานที่นี่ ไกลบ้านนิดหน่อย แต่ฉันไม่มีเพื่อนเลย ทำให้ทุกครั้งที่ฉันเหนื่อย รู้สึกท้อแท้ฉันจะกลับไปร้องไห้คนเดียว จนตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันมีหรือไม่มีความสุขในการทำงาน แต่ความสุขของฉันจะเกิดจากการสอนนักเรียน

ทุกครั้งที่สอนหนังสือ ฉันชอบหยิบเรื่องราวที่พบเจอในชีวิตของฉันหรือของคนอื่น มาเล่าให้นักเรียนฟัง นักเรียนก็จะยิ้มหัวเราะตามๆกันไป บางทีนักเรียนก็จะเล่าเรื่องของตัวเอง ให้ครูและเพื่อนๆได้ฟัง ซึ่งกว่าจะได้เริ่มสอนหนังสือ ก็ถือว่าใช้เวลาจูงใจนักเรียนสักประมาณหนึ่งเช่นกันนะ

ฉันพูดได้เต็มปากเลยว่า ฉันมีความสุขเวลาอยู่กับนักเรียน แต่ฉันมักไม่ค่อยสุขใจเวลาอยู่กับเพื่อนร่วมงาน หรือว่ายิ่งโตต้องยิ่งพึ่งพาตนเอง บ่อยครั้งที่ฉันทำงานภาระหน้าที่พิเศษต่างๆด้วยตนเอง โดยไม่มีคนอื่นช่วยเลย ฉันเคยเคลียร์เอกสารต่างๆทำงานที่โรงเรียนจนถึงตีสาม บางทีฉันก็รู้สึกอิจฉาคนอื่นที่สี่ห้าโมงเย็นก็ได้เลิกงาน หรือเพราะฉันเป็นแค่ลูกจ้าง แต่คนอื่นๆเขาเป็นข้าราชการ แต่ก็ไม่นะ ลูกจ้างคนอื่นยังสบายกว่าฉันอีกเยอะแยะ ตื่นเช้ามา ฉันก็ต้องเจอไลน์หรือแชทต่างๆที่ทักมาสั่งงานฉันทำ บางทีฉันต้องทำงานอื่นจนยกเลิกชั้นเรียน ไม่ได้สอนหนังสือนักเรียน รวมถึงในบางครั้งที่ฉันได้เป็นตัวแทนทำงานต่างๆ ถ้าฉันทำออกมาไม่ดี หรือไม่ได้ดั่งใจคนอื่น เขาก็จะรุมว่า หรือพูดเหน็บให้ฉันได้ยินแบบจงใจ ฉันรู้สึกแย่ ที่รอบข้างในการทำงานของฉัน ไม่ค่อยมีมิตรภาพที่ดีและความจริงใจ

บ่อยครั้งที่ฉันรู้สึกท้อ ไม่อยากไปทำงาน แต่ฉันก็ฉุกคิดได้ว่า นี่เป็น "อาชีพ" ที่พ่อแม่ต้องการให้ฉันเป็น และพ่อแม่ก็จะอธิบายข้อดีของการบรรจุเป็นข้าราชการครู ในเรื่องของสวัสดิการต่างๆ เพราะในครอบครัวของฉันก็ได้สวัสดิการเหล่านี้จากแม่ และในทุกๆครั้งที่ฉันรู้สึกแย่ในการทำงานก็จะมีพ่อแม่ที่คอยให้กำลังใจกับฉันเสมอ และฉันก็พร้อมที่จะทำความฝันของพ่อแม่ให้ประสบความสำเร็จ

และยังมีนักเรียนที่น่ารัก...ที่ทำให้ฉันประทับใจ และมีกำลังใจสู้ในการทำงาน ถึงแม้ว่าฉันจะเหนื่อยกับการส่งเสริม นักเรียน แต่ในทุกๆครั้งนั้น นักเรียนก็พร้อมที่จะสู้กับทุ่มเทของฉันทุกครั้ง นักเรียนที่นี่น่ารัก มักคอยถามเสมอว่าครูคะ มีอะไรให้หนูช่วยไหม วันนี้หนูห่อข้าวให้ครูนะคะ ถึงแม้จะสิ่งเล็กๆแต่ก็ทำให้มีความสุขทุกครั้งที่ได้สัมผัสกับสิ่งเหล่านี้

สุดท้ายนี้ฉันจะบอกว่า..ถึงแม้ฉันจะเจอเรื่องแย่ๆคนแย่ๆแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่เคยทำกิริยามารยาทแย่ๆใส่ใคร ฉันยิ้มให้ทุกคนและยิ้มรับกับทุกเหตุการณ์ที่พบเจอนะคะ ฉันถือว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเจอ คือประสบการณ์ชีวิต บทเรียนของชีวิตที่จะทำให้ฉันเข้มแข็งและเก่งขึ้นคะ และฉันจะสู้เพื่อพ่อแม่ของฉันให้ได้ และฉันเชื่อว่า ..สักวันสิ่งที่ฉันสู้จะช่วยให้ฉันประสบความสำเร็จคะ

" ฉันก็เจอ เรื่องราว  ร้ายร้ายเข้ามา

แต่ทุกทุกที ฉันก็ทำ  ให้เป็นเหมือนดังว่า

แข็งแรงกว่า ไม่ยอม  พ่ายแพ้มัน "