"ขอบคุณเรื่องราวดีๆ"

"ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่ผ่านเข้ามาให้ได้จำ"

ขอบคุณสิ่งแรกคือผู้ให้กำเนิด คือ "แม่" ถ้าไม่มีแม่ก็ไม่มีฉันในวันนี้ ท่านคอยดูแลเอาใจใส่ จนเราเติบใหญ่ ให้ความรักความเมตตา ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยสักคำ เห็นลูกเหนื่อยท่านคอยปลอบให้กำลังใจในยามทุกข์ใจ ท่านมีแต่สิ่งดีๆหยิบยื่นให้เสมอ ความรักครั้งนี้ทดแทนเท่าไหร่ก็ไม่มีวันทดแทนได้หมดสิ้น ดังคำที่เขาว่า แม่คือพระผู้สร้างให้กำเนิด และต้องขอบคุณแม่ที่ทำให้เราได้มาถึงจุดตรงนี้ได้ คือ การสนับสนุนในด้านการเรียนให้คำปรึกษาในการเรียนต่อ ป.บัณฑิต บางครั้งก็เริ่มที่จะท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง แต่ก็มีกำลังใจทำให้หายเหนื่อย และมีแรงก้าวเดินต่อไป เราจะต้องเรียนจบให้ได้ เพื่อบรรลุเป้าหมายที่วางไว้

ขอบคุณข้อที่สองคือผู้ให้สิ่งดีๆในชีวิต คือ "พ่อ" วันนั้นจนถึงวันนี้พ่อไม่เคยดุไม่เคยว่า ไม่เคยตีเลยสักครั้ง มีแต่ความหวังดีให้สิ่งดีๆ อยากได้อะไรก็หามาให้ และให้อภัยในสิ่งที่เราทำผิดพลาดไป ถึงแม้จะทำผิดมากแค่ไหนก็ตามที จะให้อภัยอยู่เสมอ ทุกวันนี้ใช้นามสกุลพ่อ ถ้าแต่งงานและให้เปลี่ยนนามสกุลจริงๆก็คงจะไม่เปลี่ยน เพราะ รักและคิดว่าไม่อยากเปลี่ยนนามสกุล

ขอบคุณข้อที่สาม อันพระคุณของ "ครู" ครูคอยอบรมสั่งสอนศิษย์ให้เป็นคนดี คิดดี ทำดี มีความรักความเมตตา ให้ความรู้มากมายนับไม่ถ้วน มีแต่ให้ความรู้และหวังดีต่อเรา ไม่ว่าเราจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ตามที ครูในดวงใจของฉันที่นับว่าเป็นผู้มีพระคุณและคิดว่าเป็นแบบอย่างที่ดี คือ ครูนงคราญ ราชาตัน ท่านเป็นคนที่ดุ พูดเก่ง รักในการรำ เต้น ฟ้อน เพราะท่านสอนนาฎศิลป์ ท่านเป็นคนที่เก่ง มีความคิดที่ว่าอยากจะเก่งเหมือนท่าน อยากจะดำเนินรอยตาม แต่ติดตรงที่ว่าเราเป็นคนพูดน้อย เรียนหนังสือปานกลาง ไม่กล้าแสดงออก แต่เมื่อโอกาสเข้ามาคิดว่าอยากจะลองดูว่าจะทำได้ไหม สุดท้ายแล้วต้องขอขอบคุณ ครูนงคราญที่ทำให้เราได้คิดว่า นี้คือจุดเริ่มต้นของการเป็นครู ของฉัน ต้องขยันและเก่ง ทำการบ้านให้หนัก เพิ่มทักษะการเรียนรู้ หมั่นฝึกฝนอยูบ่อยๆ จนชิน

ขอบคุณข้อที่สี่ ขอบคุณ "เพื่อนร่วมงาน" ที่คอยให้กำลังใจในการทำงาน ให้ความช่วยเหลือในยามทุกข์ยาก ให้ยืมแม้กระทั่งเงิน ให้คำปรึกษาตลอดเวลาที่มีความทุกข์ใจ ช่วยเหลือในทุกๆอย่าง มีน้ำใจให้กันและกัน อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี ไม่เคยทะเลาะกันแรงๆเลยสักครั้งหนึ่ง รถยางรั่วก็รีบมารับไปทำงาน กลัวไปทำงานสายเดียวจะไม่ทัน ขอบคุณมากๆคะ

ขอบคุณข้อที่ห้า ขอบคุณ " นมสด" น้องหมาที่จะไปไหนก็ตามตลอด เดินทางก็ไปด้วยกัน อยู่ด้วยกันยามทุกข์ยามสุข เราหายเหนื่อยถ้าได้เล่นกับมัน มันเป็นเวลาที่มีความสุขมาก ถ้ามันป่วยเราต้องพามันไปหาหมอ ให้มันหายป่วยไวๆ ตอนนี้ก็เริ่มแก่แล้ว 8กว่าปีแล้วที่อยู่ด้วยกัน ขอบคุณนะ เราจะอยู่ด้วยกันไปนานๆ

ขอบคุณข้อที่หก ขอบคุณ "แม่อุ้ยหน้อย เมืองใจ" ขอบคุณนะยายที่คอยเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ เป็นเหมือนแม่คนที่สองเลย ขอบคุณที่คอยมอบความรัก ดูแลให้ความช่วยเหลือ ตามใจทุกอย่าง ไม่เคยบ่นสักคำ อยากจะบอกยายว่า รักยายมาก แต่ก็ไม่มีโอกาสได้พูดคำนี้ เพราะยายได้เสียไปเมื่อต้นปีนี้เอง อยากจะบอกลายายเป็นครั้งสุดท้ายแต่ก็ไม่มีโอกาสได้พูดคำนั้น รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่ไปไม่ทันยายเสีย ไม่มีโอกาสได้สัมผัส ได้พูดคุยกันอีกแล้ว ไม่ได้กินอาหารที่ยายทำอีกแล้ว ไม่ได้ยินเสียงเรียกหา มีแต่รูปภาพเท่านั้นที่เป็นความทรงจำดีๆเก็บไว้ดู ตอนนี้ยายคงอยู่บนสวรรค์ดูความสำเร็จของหลานๆอยู่ คิดถึงยายมากๆ ขอบคุณคะยาย

ขอบคุณข้อที่เจ็ด ขอบคุณ " จักรยานยนต์คันแรก" เป็นน้ำพักน้ำแรงจากการทำงานใหม่เดือนแรก ที่มีความตั้งใจอยากได้มานานแล้ว ภูมิใจที่ซื้อเอง จ่ายเอง โดยไม่ต้องขอเงินพ่อแม่มาจ่าย นี้ก็หลายปีแล้วที่มันยังใช้งานได้ดี ขึ้นดอยก็ขึ้นมาแล้วมีความทนทาน ขอบคุณจริงๆที่สามารถพาไปไหนไกลๆได้ ไม่ได้ซ่อมเลยตั้งแต่ใช้งานมา

ขอบคุณข้อที่แปด ขอบคุณ "ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านคุณหมอ" อยากขอบคุณท่านผู้บริหารโรงเรียนมากที่เปิดโอกาศให้คนตัวเล็กๆคนหนึ่ง เดินก้าวผ่านจุดที่ว่าน่าจะทำไม่ได้ ให้มายืนอยู่ตรงจุดๆนี้ ให้โอกาสมาทำหน้าที่ตรงนี้ ต้องขอบคุณท่านเป็นอย่างมากที่สนับสนุน คอยให้คำปรึกษา หยิบยื่นสิ่งดีๆมาให้ สอนทุกอย่างทั้งที่ไม่เคยรู้มาก่อน ขอบคุณมากๆนะคะ ดิฉันจะตั้งใจทำงานทำหน้าที่ให้ดีที่สุดให้มากเท่าที่จะทำได้ ให้เด็กเติบโต เป็นคนดี เก่ง ต่อไปในภายข้างหน้าคะ

ขอบคุณข้อที่เก้า ขอบคุณ "จุ๊บจิ๊บ" ขอบคุณเพื่อนจิ๊บที่ให้กำลังใจในทุกๆเรื่อง ให้คำปรึกษา ให้ความช่วยเหลือมาตลอดเวลา อาจมีบ้างที่จะมีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกันบ้าง แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเสมอมา จะกี่ปีก็ตามเรายังคอยห่วงใยกัน ถึงจะไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ยังส่งข้อความถึงกันได้ ขอบใจนะเพื่อนเลิฟ

ขอบคุณข้อที่สิบ ขอบคุณ "เด็กๆห้องชั้นเตรียม2/3" ขอบใจเด็กๆห้องนี้ที่เป็นเด็กดี เชื่อฟังคำสั่ง ทุกรุ่นที่สอนไปอาจจะฟังบ้างไม่ฟังบ้างเพราะว่าเด็กก็คือเด็ก ยิ่งเล็กก็ยิ่งต้องเอาใจใส่ อยากให้เด็กมีความรัก ความเมตตา เราอยากให้เด็กมีความรู้สึกว่าอยู่ที่โรงเรียนเหมือนอยู่บ้าน เหมือนอัตลักษณ์ของโรงเรียน และผู้ปกครองจะได้มีความอบอุ่นใจที่เราได้ดูแลลูกเขาได้ดี แต่เชื่อว่าเด็กคือผ้าขาว เราสามารถให้ความรู้ ความรัก ความเอาใจใส่ ให้เปรียบเป็นแม่คนที่สองได้ ขอบคุณมากๆคะ

เขียนใน GotoKnow โดย พิมพ์สุณัชญา
ใน ความเป็นครูของ " พิมพ์สุณัชญา "

คำสำคัญ (Tags): #พิมพ์สุณัชญา#Pimsunaschaya#ED5101#ความเป็นครู#ขอบคุณ#แม่#ครู#มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่

หมายเลขบันทึก: 652061เขียนเมื่อ 9 กันยายน 2018 15:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 กันยายน 2018 22:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน