ผ้าไหมค้างท่อ

ผ้าไหมค้างท่อ

ความจริงแล้วที่จ่อหัวข้อนี้ทำให้นึกถึงเรื่องเงินค้างท่อ แต่ด้วยความไม่ถนัดในเรื่องเศรษฐศาสตร์ ทำให้หวนไปคิดถึงเรื่องผ้าไหมมากกว่า 

ไปเจอผ้าไหมชาวบ้านที่กองพะเนินรอเฉพาะพ่อค้าคนกลางหรือนายทุนมากว้านซื้อในจำนวนมาก และชาวบ้านได้เงินก้อนไป แต่พอมาพิจารณาใคร่ครวญผ้าไหมได้ราคาผืนละพันกว่าบาทเอง ในฐานะที่เราเป็นผู้ใช้เวลาไปซื้อผืนหนึ่งราคา 7-8 พันไปจนถึงหลายหมื่น

เงินค้างท่อหรือผ้าไหมกองพะเนิน เป็นการสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาและอุปสรรคของการเข้าไม่ถึงกันและกัน มีอะไรหลายๆ อย่างมาขัดขวาง ถ้าพูดบนฐานการวิจัยก็คงมีสาเหตุหรือปัจจัยหลายประเด็นเข้าเป็นตัวขวางทำให้ไม่เกิดการเข้าถึงจึงเกิดการหมักหมม จินตนาการเวลาท่อตันนะคะ จะเห็นภาพชัดเจน

เมื่อเจอท่อตัน สิ่งแรกๆ ที่คนส่วนใหญ่คิด

• เปลี่ยนท่อ
• ตัดท่อ
• รอแก้ปัญหาเชิงระบบ
• แก้ปัญหาแบบ Mega

บางครั้งบางห้วงระหว่างรอการแก้ไขปัญหาแบบใหญ่ๆ เราอาจสามารถลงมือทำอะไรบางอย่างเพื่อผ่อนหนักเป็นเบาของปัญหาและอุปสรรคนั้นไปก่อนได้ (เพียงเปลี่ยนมุมมอง วิธีคิดก็จะเปลี่ยน Change mindset)

โดยส่วนตัวประสบการณ์และความสนใจในการทำวิจัยในรูปแบบ Path Analysis เวลาเจอปัญหาและอุปสรรคทำให้มองหาสาเหตุทั้งที่เป็นทางตรงและทางอ้อม และอิทธิพลที่มากหรือน้อยของแต่ละสาเหตุหรือปัจจัยนั้น เมื่อไม่มีเวลาเก็บข้อมูลจริงๆจังๆ ก็คงใช้การเทียบเคียงและ review ความเป็นไปได้มากน้อยอย่างคร่าวๆ และหาทางลงมือทำอะไรสักอย่างตามกำลังและศักยภาพที่มี การฝึกมองแบบนี้ทางพุทธศาสนา เรียกว่า อิทัปปจยตา และฝึกคิดแบบโยนิโสมนสิการ

ด้วยกำลังที่มีน้อยก็ทำไปตามแรงกำลังแรงปัญญาอันน้อยนิดที่มี

ดังเช่น เรื่องผ้าไหมนี่ตัวเองพอมีกำลังทรัพย์ซื้อได้เท่าไหร่ก็ซื้อเท่านั้น หลายๆ ครั้งก็มีคนมาขอมาช่วยซื้อต่อ ทำให้เกิดการระบายผ้าไหมออกไปได้บ้าง ถ้ามีกำลังมากก็คงวางแผนการตลาดดีๆ เพื่อให้ผ่านคนกลางน้อยที่สุด และให้ชาวบ้านได้ราคามากที่สุด เมื่อไม่สามารถทำตามหลักการก็ใช้ตนเองนี่เป็นเครื่องมือทำตามจำลองแนวคิดได้ ดีกว่าไม่ลงมือทำ

เรื่องเงินค้างท่อเองก็เช่นเดียวกัน

เมื่อผู้ใช้ใช้ยากเข้าถึงยากเราก็ต้องหากุศโลบายอะไรบางอย่างที่อาจทำโดยตรงไม่ได้ ก็ลงมือทำโดยอ้อมเพื่อให้เกิดการดึงเงิน เช่น เงินกองทุนต่างๆ ออกมาใช้ให้ได้มากที่สุด ดีกว่าให้นักธุรกิจทางสุขภาพดึงเงินมาใช้อยู่ฝ่ายเดียว

#Noteความคิด

13-08-61