ทำไมจึงคิดว่า ..เมื่อได้รับรางวัลแล้ว...จะเขียนน้อยลง
เป็นประเด็นที่อ่านเมื่อได้รับการตัดสินรางวัลสุดคะนึงมาใหม่ๆ
ปล่อยให้เวลาเนิ่นนานก่อน.....เกือบยี่สิบวันแล้ว
ประเด็นนี้.....เปรียบเหมือนนำหมูมาขึ้นเขียง
แต่ครูอ้อย......ไม่ใช่หมู
**********************************
2) เรื่องของรางวัลของ สคส .ที่ทำให้หลายคนบันทึกน้อยลง ต้องเห็นใจ....ว่า แต่ละท่าน แต่ละช่วงเวลา มีเวลาว่างไม่เท่ากันในแต่ละสัปดาห์ แต่ก็ดีกว่าที่จะหายไปเลย
.........มองว่า บางทีเค้าอาจจะทำตัวไม่ถูก เมื่อได้รับรางวัล เพราะได้รับการยกย่องเสียจนทำตัวไม่ถูก
* * ถ้า......ได้รับรางวัลของ สคส. ......ก็คงจะเขียนน้อยลง คงไม่ค่อยกล้าเขียนบันทึกในรูปแบบของตัวเองมากนัก (แบบแหวกๆชาวบ้าน)
***********************************
เป็นคำพูดคำเขียนของ มิตรรัก ของครูอ้อยเอง
เธอมีสิทธิ..ที่จะคิด
หนทางพิสูจน์ม้า.....กาลเวลาพิสูจน์คน
เวลา....ครูอ้อยมีเวลาแบบนี้มาก่อนที่จะได้รับรางวัลเสียอีก
ได้รับการยกย่อง.....ครูอ้อยเขียนแบบนี้มานานก่อนที่จะได้รับรางวัลเสียอีก
ไม่กล้าเขียน......ครูอ้อยกล้าคิดกล้าเขียนมามากแล้ว ปิดไปก็เยอะแล้ว
ท่านมีประชาธิปไตยในการปฏิบัติ..ท่านมีสิทธิวิพากษ์..และได้รับ feed back....อย่างยุติธรรมมโน
แต่ประชาธิปไตยของท่าน.....อาจจะต้องพัฒนามาจากจิตใจก่อนการปฏิบัติ
มองคน(ที่มีจิตใจ รู้สึก)..นะคะ..ไม่ใช่มองเครื่องจักร(ไร้จิตใจ ไร้รู้สึก)
ความเห็น (31)
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ครูอ้อย
- น่าเห็นใจ"คนเป็นแชมป์"จังเลย...กดดันนะคะ...เหมือนนักเรียนที่สอบได้ที่1. แล้วต้องครองไว้ให้ได้...ซึ่งคนอื่นนะคิดให้..เราเองไม่ได้คิดเสียหน่อย
- ทำใจให้สบายเถอะค่ะ..
- "เขียนมากหรือน้อย..วัดกันยาก"
- เขียนมีคุณภาพนั้นสำคัญกว่า
- เสียงcomment เป็นเพียงกระจกส่วนหนึ่งเท่านั้น
- "กฤษณา"ยังให้กำลังใจเสมอค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณติ๋ว
- ครูอ้อย ก็ยังคงเป็นครูอ้อย
- แชมป์ หรือ โนเนม ก็เหมือนๆกัน
- ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ จะไม่มีใครให้กำลังใจ ก็เขียนตามใจที่อยากจะเขียน
- เรามาเพียรเรียนรู้กันก่อน ก่อนที่จะตัดสินกันด้วยศาลที่ไม่สูง
- ว่าแต่ว่า ตื่นแต่เช้าจังเลย ไม่ต้องแย่งคอมกับตัวเล็กหรือคะ
- ครูอ้อยเรียนรู้มาอย่างหนึ่งแล้วนะ อิอิ ยิ้มยิ้ม
ขอบคุณค่ะ
- ตัวเล็กพอคุยกันได้ค่ะ...แต่ไอ้ตัวโต 2 ตัวนี่ซิคะที่กำลังวัยรุ่น(ตัวโต...ตัวเมียดุหน่อย..ดุกว่า...ไอ้ตัวที่สอง..ซึ่งเป็นตัวผู้...ไม่ค่อยพูด...แค่ป้วนเปี้ยนไปมาค่ะ...ก็เลยสงสาร...ไอ้ตัวเล็กเขาเล่นเครื่องเก่าที่ช้าๆน่ารำคาญ..ก็เลยไม่กวน...นี่ไอ้ตัวเล็กตื่นพร้อมกันมานอนดูการ์ตูนอยู่ข้างๆนะคะเนี่ย
- ครูอ้อยแวะไปสนุกที่"มุมละไม..Diary.....ลืมไป...เป็นแม่ต้องเสียสละ http://gotoknow.org/blog/metta-love ของคุณเมตตาหรือยังคะ...อยากให้ไปสนุกด้วยกันค่ะ
- ดูเหมือนครูอ้อยไม่ได้นอน
- ครูอ้อยไม่ได้นอนมานาน ด้วยการกลัวการนอนนานแล้วไม่ตื่น เลยเตรียมความพร้อมไว้ก่อนค่ะ
- ยินดีที่จะเข้าไปสนุกด้วย แต่ครูอ้อยกลัวการติดพัน พอไม่มีเวลาให้ ก็จะมาว่าครูอ้อยห่างเหินอีก
- ทำใจยาก ครูอ้อย sensitive ค่ะ
ขอบคุณจริงๆ
มีคนแอบรักคุณติ๋วนะคะ
ครูอ้อยขา
- แต่เดิม"กฤษณา"ก็เป็นคน"sensitive" เหมือนกัน..แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเป็นแล้ว...
- พยายามที่จะอยู่กับตัวเองให้มากๆ ไม่ค่อยคาดหวังอะไร จะได้ไม่ผิดหวัง....ไม่งั้นปวดหัว...ลูกตั้ง 3 ผัว ตั้ง 1 ถ้าเป็นแบบเดิมต้องนั่งหน้างอแล้วร้องไห้จนนำท่วมบ้านแน่ๆ...
- เดี๋ยวนี้พอเริ่มจะเครียดก็ทำเป็นตลกไปเลย...ทำเสียงใหญ่ๆล้อเลียนบ้าง...ทำเป็นวัยรุ่นล้อเลียนบ้างตามประสา...บ้าๆบอๆไป
- แต่บรรดาคนที่ทำงานก็เลือกที่จะคุยบ้างค่ะ..เพราะพูดมากแล้วปัญหามากตามมา...ใครไม่เข้าใจเราช่างมัน.จะให้ถูกใจทุกคนคงไม่ได้....หาคนเข้าใจเราแท้จริงคนเดียวก็พอแล้ว....
- ดีค่ะ มีแนวความคิดที่ดี มีการจัดการความรู้เกี่ยวกับการคิดที่ดี
- สะใจ อยู่ในโลกนี้ได้ด้วยความสุข เรามาแชร์กันต่อค่ะ
- ครูอ้อยชนะเรื่องลูกนะคะ
- เรื่องบ้าๆบอๆอาจจะน้อยกว่า เฮ้อ วัดกันไม่ได้
- แต่บันทึกมากหรือน้อย คุณภาพหรือไร้คุณภาพ วัดกันได้ที่ผู้อ่านค่ะ
- แต่ผู้อ่านบางท่านเขียนแสดงความคิดเห็น แต่ไม่ได้พูดเกี่ยวกับเรื่องที่เขียน แบบเราไง พูดเรื่องลูกกัน อิอิ
ไม่ว่ากันค่ะ ไม่ถูกใจใครหรอกค่ะ
...ดีค่ะ...
โลกนี้เป็นของเรา...สุขนี้ก็เป็นของเรา...เราเป็นเรา...เท่านั้นพอ...cheer!
- แต่จะบอกอีกอย่างนะคะ ละครน้ำเน่า ให้เราก็จริงอยู่
- แต่ครูอ้อยไม่เคยดู..มองต่างมุม อิอิ ยิ้มยิ้ม
- ได้เรื่องไปเขียนอีกแย้ว....เฮ...โหว..โว..เหย่..เหย
อ้าว...คุณติ๋ว...ลืมไปแล้วหรือว่า..ครูอ้อยอยู่ที่กรุงเทพฯ อิอิ
เพิ่นลืม....
- ยิ้ม ยิ้ม
- เหมือนคุณขจิตไง
วันนี้คุณไมโตมาแปลก
A man coming in stranger.
ยิ้มยิ้มเรื่องอาไรค้า
- ยิ้มทักทายไงครับ
- ยิ้ม ยิ้ม
คุณไมโต คะ
- แล้วครูอ้อยจะเห็นยิ้มของคุณไมโตไหมนี่
- เป็นยิ้มสยาม ยิ้มมุมปาก หรือยิ้มแย้ม
- ยิ้มอะไรคะ บอกหน่อยได้ไหม...นันทิดา
คุณติ๋วขา
ก็อีก 1 สัปดาห์คุณไมโตจะได้กลับบ้าน เธอเลยยิ้มแย้ม ไงล่ะ เรื่องกอด แน่นอน หายหนาวแน่ค่ะ
ใครกอดใครค่ะ คุณติ๋ว คุณไมโต ครูอ้อยไม่รู้ มัวแต่เรียนอยู่ค่ะ
ครูอ้อยคะ
ไปช่วยกันกอดใน blog ของคุณเอกหน่อย มีคนทำให้เราอิจฉาในงาน KM เราจึงต้องตามไปโชว์กันด้วยว่าเรากอดกันก่อนงาน KM ค่ะ อิอิ
พี่ไมโต อารมณ์เป็นพิเศษ นะเพ่......
- วันนี้ได้ไปเดินเล่นในสวนสาธารณะมาครับ
- สบายใจ กับวันสบายๆ
- แล้วค่อยเอาภาพมาให้ดูครับ
- ดูแปะก๊วยเปลี่ยนสีไปก่อนนะครับ
ไปมาแล้ว แต่ไม่กล้ากอดใครค่ะ รอกรรมการอยู่ มาแล้วก็ดี ไปกันเลยค่ะ แล้วจะได้เลยไปดูต้นแปะก๊วยของคุณไมโตค่ะ เร็วๆ คุณไมโต ไปด้วยกันค่ะ
คุณนิดหน่อยพูดก็ถูกต้องค่ะ
ครูอ้อยเขียนมาก...ก่อนที่จะได้รับรางวัลเสียอีก
และก็เขียนอย่างนี้ทุกวัน
ได้รับการต้อนรับอย่างดี
มีกำลังใจ...และเป็นตัวของตัวเอง
ขอบคุณค่ะ
ครูอ้อยครับ
- วันนี้ผมไปฟิวเจอร์ ปาร์ก รังสิตมา ไปตอนเที่ยงนะครับ ช่วงเช้ารับโทรศัพท์ไม่ทัน และตอนบ่ายอยู่ในห้าง ไม่ได้ยินเสียง
- ไม่รู้ว่าจะโกรธลูกชายมากไหม และไม่ได้โทรกลับไปหาด้วย
- ลูกชายคนนี้เป็นกำลังใจให้แม่เสมอนะครับ
- แม่เขียนดี มีเนื้อหาที่ได้มาตรฐาน ดีเลิศและเยี่ยมยอดครับ
เขียนค่ะ สัญญาว่าจะเขียน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก็จะเขียน
อ่าน ..และอ่าน
ไม่เสียหาย
มีแต่ได้
- เห็นมั้ย จะ 1 เดือนแล้ว กับรางวัล สุดคะนึงตุลาคม
- ครูอ้อยก็ยังเขียนเหมือนเดิม
- มากขึ้นเสียด้วยซ้ำ
หมูๆ เหรอ ฝากไว้ก่อน ยาวแค่ 6 เดือนหรือ ขี้ผง