ของเก่า ๆ บอกเล่าเรื่องราวอดีต

ของโบราณ ขุดได้จากกลางทุ่ง เมืองสวางคบุรี

 เมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2558  คุณพ่อบุญธรรม ยิ้มยรรยง คุณแม่ชนิดา บานแย้ม ชาวบ้านไผ่ใหญ่ มีศรัทธาถวาย โบราณวัตถุค้นพบใหม่ ที่ได้จากการขุดหน้าดินเพื่อทำการเกษตร ให้แก่พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นวัดคุ้งตะเภา เพื่ออนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลาน

โบราณวัตถุค้นพบใหม่ มีทั้งหมด ๑๑ ชิ้น บางชิ้นไม่สมบูรณ์ และไม่สามารถระบุรูปร่างเดิมได้ บางชิ้นสันนิษฐานว่าอาจเป็นเต้าปูนสำริดโบราณ หัวทรงมัณฑ์ สมัยอยุธยาจนถึงต้นกรุงรัตนโกสินทร์

ท้องที่บ้านไผ่ใหญ่ อยู่กึ่งกลางพอดีระหว่างสามเหลี่ยมโบราณสถานสำคัญของอุตรดิตถ์ คือ วัดพระฝาง (สมัยสุโขทัย) และวัดคุ้งตะเภา (สมัยอยุธยา) ๑๕ กม. ทางทิศเหนือ, วัดวังหมู (สมัยสุโขทัย) ติดกับคลองหอยโข่ง ซึ่งเป็นทางสัญจรเพื่อลงสู่แม่น้ำน่าน ๗ กม. ทางทิศตะวันออก , และโบราณสถานบ่อเหล็กน้ำพี้ (แหล่งแร่เหล็กโบราณ) ๑๕ กม. ทางทิศตะวันตก

การเดินทางไปมา การตั้งบ้านเรือน และพื้นที่เพาะปลูก ของผู้คนตั้งแต่สมัยสุโขทัย ต่อเนื่องมาจนสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ชาวบ้านไผ่ใหญ่ และชาวบ้านห้วยบง ซึ่งอยู่กึ่งกลางระหว่างชุมชนสำคัญ ค้นพบโบราณวัตถุต่าง ๆ จากการขุดหน้าดินเพื่อทำการเกษตรอยู่เนือง ๆ โดยในปลายเดือนพฤษภาคม ปี ๒๕๕๓ มีการค้นพบโบราณวัตถุจำนวนมาก ในบริเวณพื้นที่กลางบึงกะโล่ เป็นข่าวโด่งดัง ปัจจุบันวัตถุที่ค้นพบ เก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีที่วัดทุ่งเศรษฐี บ.ห้วยบง นักโบราณคดีสันนิษฐานว่ามีความเก่าแก่อยู่ราวสมัยปลายอยุธยา ถึงต้นกรุงรัตนโกสินทร์

แม้เต้าปูนโบราณที่ค้นพบใหม่นี้ จะไม่สมบูรณ์ แต่จากสภาพเนื้อโบราณวัตถุ และหัวทรงมัณฑ์ที่ไม่เหมือนกับแบบที่เป็นที่นิยมในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เป็นไปได้ว่าโบราณวัตถุชุดนี้อาจมีความเก่าแก่มาตั้งแต่สมัยอยุธยาเป็นอย่างน้อย

***นี้เป็นเพียงข้อสันนิษฐาน ไม่มีผิดไม่มีถูก ไม่มีฟันธง ขอเชิญชาวบ้านใกล้บ้านไกลมาร่วมด้วยช่วยกันเดา เพื่อรักษารากเหง้าบรรพชนให้คงอยู่กันต่อไปครับ