คุณผ่าน "ครึ่งชีวิต" มาหรือยัง
ขอเสนอให้ทุกท่าน พิจารณาตนเองว่า ผ่าน "ครึ่งชีวิต" มาหรือยัง ดังจะใช้สาระดังต่อไปนี้เป็นเกณฑ์
"ครึ่งชีวิต" ไม่ใช่ Half Life ที่เข้าใจกันทั่วไปที่เกี่ยวกับการสลายตัวของสารกัมมันตรังสี แต่คำว่า "ครึ่งชีวิต" ในที่นี้ หมายถึง จุดแบ่งชีวิตของคนตั้งแต่เกิดจนตาย โดยใช้เหตุแห่งความสุข(ทุกข์)ในจิตใจเป็นเกณฑ์
โดยปกติ คนไทยมีอายุเฉลี่ยประมาณ ๗๑-๗๗ ปี (ผู้ชาย ๗๑ ผู้หญิง ๗๗) หากยึดเอามิติเวลา ครึ่งชีวิตเฉลี่ยของคนไทยโดยใช้สุขภาพ(ร่างกาย) เป็นเกณฑ์ จะได้ครึ่งชีวิตอยู่ที่ ๓๕.๕ ปี และ ๓๘.๕ ปี ตามลำดับ ดังภาพ
แต่หากแบ่ง "ครึ่งชีิวิต" โดยใช้สาเหตุแห่งความสุข (ทุกข์) ทางใจ โดยกำหนดให้จุดแบ่ง "ครึ่งชีวิต" คือจุดที่คนเริ่มเห็นความสำคัญของความสุขจากการละวางในความยึดมั่นในตัวตน ซึ่งแน่นอนว่าคงเป็น "ปัตจัตตัง" รู้ได้เฉพาะตนเท่านั้น
"ครึ่งชีวิต" แบ่งชีวิตออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกจิตใจจะยังไม่เห็นความสำคัญของการละวางในตัวตน ความสุขทางใจจะขึ้นๆ ลงๆ บังคับไม่ได้ เป็นไปตามแต่เหตุปัจจัย ความรุนแรงของกิเลสอันเป็นเหตุแห่งทุกข์ (สุขน้อย) ความสุขที่เกิดในส่วนนี้มีรากเหง้ามาจากการยึดมั่นว่ามีตัวมีตน (ตัวกู ของกู) เมื่อมีตัวฉันจึงยึดมั่นว่า ฉันอยากมี ฉันอยากเป็น ฉันไม่อยากมี ฉันไม่อยากเป็น เมื่อได้ตามที่ต้องการก็เกิดความสุขใจ สารแห่งความสุขต่างๆ หลั่งออกทางร่างกาย เช่น สารโดพามีน (สารแห่งความสุขสำเร็จ) หลั่งในร่างกาย (อ่านเรื่องสารแห่งความสุขต่างๆ ต่อได้ที่นี่)
เมื่อใดที่ใจเห็นแจ้งหรือมีศรัทธาว่า แท้จริงแล้วตัวตนไม่มีจริง เป็นเพียงความยึดมั่นผิดๆ ของธรรมดามนุษย์เท่านั้น ก็จะเริ่มเห็นความสำคัญของการละวาง ปล่อยวาง อันเป็นทางเดินไปสู่ความรู้แจ้งเฉพาะตน ไม่มีตัวไม่มีตน พัฒนาไปสู่การเป็นอริยบุคคลต่อไปตามคำสอนในพระพุทธศาสนา
คำถามคือ ... เราเดินทางมาถึงจุด "ครึ่งชีวิตของตนเองหรือยัง"
คนส่วนใหญ่ในโลกนี้ มีชีวิตที่แทบจะเดินทางไปไม่ถึงครึ่งชีวิต คือตลอดชีวิตอยู่ในครึ่งแรกเท่านั้น ต้องเกิดตายเวียนว่ายตายเกิดกันต่อไป คนส่วนหนึ่งมารู้สึกว่าตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้ตอนท้ายๆ ของชีวิต จุด "ครึ่งชีวิต" จึงอยู่ติดๆ กับวัน "หมดชีวิต"
สำหรับผู้ที่ปฏิบติ สั่งสม เรียนรู้ บำเพ็ญบารมี เดินทางสายเอกมาแล้วอย่างต่อเนื่อง (หลายภพชาติ) มักมีครึ่งชีวิตตั้งแต่อายุยังเยาว์ บรรลุธรรม และได้นำเอาคำสอนของพระพุทธเจ้ามาเผยแพร่ให้ผู้ปฏิบัติคนต่อๆ ไป ดังภาพ
ความเห็น (2)
คิดว่ากำลังผ่านนิด ๆ นะคะ รู้สึกเองค่ะ
ขอบคุณที่ทำให้ได้คิดค่ะ