ภาระงาน“ครู”ที่โรงเรียน..เพื่อใคร?

ก็ทำงานด้วยกันที่โรงเรียนตลอด ทั้งโรงครูก็ไม่กี่คน ไม่รู้ดอกหรือ ว่าเพื่อนครูหรือเพื่อนร่วมงานแต่ละคนทำอะไรไว้บ้าง ได้แค่ไหน ใยถึงกับต้องให้ทุกคนทำเอกสารหลักฐานยืนยันเล่มหนาขนาดนั้น ให้เป็นภาระงานครูเพิ่มขึ้นอีก

ความรู้สึกตัวเองเดี๋ยวนี้ โรงเรียนเหมือนนักมวยที่กำลังชกอยู่บนเวที ทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บ ท่ามกลางเสียงเชียร์อึกทึกอื้ออึงด้านข้างเวที ต่างบอกให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้ ยิ่งระหว่างพักยก กองเชียร์รุมเข้ามาที่มุม แข่งแย่งตะโกนสอนกันเซ็งแซ่ บ้างให้ศอก บ้างให้ออกหมัด บ้างให้เตะ ฯลฯ บนเวทีก็ต้องคอยฟังพี่เลี้ยง งุนงงสับสนไปหมดกับเสียงที่แผดมารอบทิศ จะต้องทำอะไรบ้าง อะไรก่อน-หลัง หรือต้องทำอย่างไร?

เมื่อสี่ห้าวันก่อน คณะศึกษานิเทศก์เข้ามาติดตามชี้แนะการปฏิบัติงานของโรงเรียน 16 เรื่อง(ขอย้ำ 16 เรื่อง) บางเรื่องเป็นงานประจำ อาทิ การจัดการเรียนการสอน แต่อีกหลายๆเรื่องเป็นนโยบาย ทำให้วาบขึ้นมาในใจ "เอาแค่โรงเรียนทำตามนโยบายให้ครบก็แทบไม่ทันแล้ว อย่าไปหวังคุณภาพผลงาน ได้แค่ปริมาณก็ดีถม"

ยิ่งไปกว่านั้น ทำให้โรงเรียนไม่มีเวลาคิดลงมือแก้ปัญหาตามบริบทหรือปัจจัยที่ตัวเองมีอยู่เลย ที่ทำๆอยู่ก็แค่ทำตามบล็อกสำเร็จรูปที่คนอื่นคิดมาให้แล้วเสร็จสรรพ ซึ่งเหมาะกับบางโรง แต่อาจไม่เหมาะกับอีกหลายโรง

บางคนตั้งคำถามถามศึกษานิเทศก์ เพื่อขอคำชี้แนะเรื่องราวของโรงเรียนหลายประการ ซึ่งได้รับความอนุเคราะห์จากศึกษานิเทศก์เป็นอย่างดี แต่สำหรับตัวเองแล้วหดหู่ใจ ยิ่งฟังยิ่งเหมือนศิราณีตอบปัญหาหัวใจ หรือคอลัมน์ตอบปัญหาเพศศึกษาในหน้าหนังสือพิมพ์

เอาเรื่องของตัวเองไปถามคนอื่น เขาจะรู้ตื้นลึกหนาบางดีกว่าเจ้าตัวล่ะหรือ คำตอบเป็นคุ้งเป็นแควเหมาะกับสภาพปัญหาหรือสภาพแวดล้อมที่เรามีอยู่? ที่พอจะเห็นประโยชน์อยู่บ้างกับวิธีการเหล่านี้เป็นเรื่องการให้กำลังใจกันเท่านั้น "อย่าลืมว่านโยบายพัฒนาครูของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน(สพฐ.) เป็นเรื่องชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ(PLC)" เพราะหลายฝ่าย น่าจะรวมถึงท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ(ศธ.) ต่างเชื่อถึงความรู้ฝังลึกในตัวคน(Tacit Knowledge )ว่าเป็นสิ่งสำคัญ

อีกประเด็นที่ศึกษานิเทศก์อธิบายยาวเหยียด เป็นการปฏิบัติงานตามหลักเกณฑ์มีวิทยฐานะของคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา(ก.ค.ศ.) ซึ่งมีรายละเอียดต่างๆมากมายที่ต้องบันทึกเป็นเอกสารหลักฐานหรือร่องรอย อาทิ ชั่วโมงสอน ชั่วโมงอบรม(คูปอง) ชั่วโมง PLC การปฏิบัติหน้าที่พิเศษนอกเหนือจากงานสอน ฯลฯ

ผู้บริหารสำทับในเรื่องนี้ต่อด้วยว่า อีกไม่นานครูเราต้องเข้ารับการอบรมร่วมกับอีกโรงเรียนหนึ่ง เพื่อฝึกเขียนรายงานปฏิบัติงานของตัวเองตามเกณฑ์ดังกล่าว พร้อมชูเอกสารให้ดูเป็นตัวอย่าง คล้ายจะบอกว่ารายงานมีลักษณะและปริมาณประมาณนี้

“ก็ทำงานด้วยกันที่โรงเรียนตลอด ทั้งโรงครูก็ไม่กี่คน ไม่รู้ดอกหรือ ว่าเพื่อนครูหรือเพื่อนร่วมงานแต่ละคนทำอะไรไว้บ้าง ได้แค่ไหน ใยถึงกับต้องให้ทุกคนทำเอกสารหลักฐานยืนยันเล่มหนาขนาดนั้น ให้เป็นภาระงานครูเพิ่มขึ้นอีก” ความข้องใจของตัวเองซึ่งผุดพราย

แค่งานสอนครู สอน 1 ชั่วโมงใช่ว่าแค่ชั่วโมงเดียว งานครูนั้นสอน 1 ชั่วโมงต้องใช้เวลาเตรียมอย่างน้อย 1 ชั่วโมง เวลาตรวจงานหรือประเมินผลนักเรียนอย่างน้อยอีก 1 ชั่วโมง ฉะนั้นครูสอน 1 ชั่วโมง แต่การทำงานจริงเพื่อให้การเรียนรู้ของเด็กๆมีคุณภาพ ครูควรมีเวลาถึง 3 ชั่วโมง หมายถึงถ้าครูรับผิดชอบสอนสัปดาห์ละ 15 ชั่วโมง ครูคนนั้นจะมีภาระงานจัดการเรียนรู้ถึง 45 ชั่วโมงเลยทีเดียว

เมื่อเทียบกับเวลางานทั้งหมดที่มีเพียง 35 ชั่วโมงต่อสัปดาห์แล้ว นี้เป็นเหตุผลสำคัญ ทำไมครูถูกตำหนิอยู่บ่อยๆว่าไม่มีคุณภาพ ปัญหาแท้จริงที่โรงเรียนซึ่งรัฐเมินเฉยมาตลอดเป็นเรื่องของเวลา อันเนื่องมาจากภาระงานล้นเวลาที่มีในแต่ละวัน หรือในแต่ละสัปดาห์ต่างหากเล่า

วันนั้นนิ่งเฉยฟังคำชี้แนะจากคณะศึกษานิเทศก์ด้วยความว้าวุ่นระคนเศร้าใจ รู้สึกตัวเองเหมือนนักมวยในมุมบนเวทีระหว่างพักยก งุนงง สับสนไปหมดกับเสียงที่แผดมารอบทิศ ทั้งจากกองเชียร์และพี่เลี้ยง

จะต้องทำอะไร อย่างไร เพื่อนักเรียน เพื่อตัวเอง..เพื่อใคร?

เขียนใน GotoKnow โดย ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
ใน ครูธนิตย์

คำสำคัญ (Tags): #ธนิตย์ สุวรรณเจริญ#บ้านกร่างวิทยาคม

หมายเลขบันทึก: 648589เขียนเมื่อ 28 มิถุนายน 2018 19:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กรกฎาคม 2022 08:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน