โลกและชีวิต (241) : ใช่เจ้าอยู่เดียวดายดอก "หมูป่า"
กาลครั้งหนึ่ง
๏ ทุกถิ่นที่มีเรื่องเล่า
ตำนานเขานางนอนชวนร้อนหนาว
ตำนานรักตำนานรอก่อเรื่องราว
สร้างขุนเขาแห่งศรัทธามาเนิ่นนาน
....
กาลครั้งนี้
๏ ดึกแล้วนะแก้วตา
หิวแสนหิว เกินวาจาจักเอ่ยขาน
หนาวแสนหนาว ร้าวราน
นานแสนนาน จวนเจียนจะขาดใจ
๏ ใช่เจ้าอยู่เดียวดายดอกหมูป่า
ในเถื่อนถ้ำจงหาญกล้าอย่าหวั่นไหว
อย่าสิ้นหวัง ทุกข์ท้อ ต่อสิ่งใด
เชื่อไหม โลกทั้งใบ ห่วงใยเธอ
๏ โลกทั้งใบมอบใจให้กับเจ้าฯ
เช้า-สาย-บ่าย-ค่ำ สม่ำเสมอ
ฝ่าวิกฤตสนามรบไปพบเจอ
จะไม่เก้อหากหมูป่ายังท้าทาย
๏ นั่นสิ ทุกวินาทีล้วนมีค่า
เถอะ 'หมูป่า อย่าเร้นหาย
เถิด 'นางนอน อย่าดูดาย
พาหมูป่าคืนกายกลับรังเรือน
...
๏ เถิดนางนอน ตื่นนอนขอวอนไหว้
ตื่นมาป้องผองภัย ให้หมูป่า
อีกโอบกอด ปลอบประโลม โหมศรัทธา
เถิดเมตตา พาหมูป่าออกมาที
โลกและชีวิต
๒๘ มิถุนายน ๒๕๖๑
มหาสารคาม
ความเห็น (6)
โลกทั้งใบเป็นห่วงเด็กๆ เหล่านี้มากเหลือเกินค่ะ
สวัสดีครับ ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
ตอนนี้มาสัมมนานอกสถานที่ ทำกระบวนกรทั้งวัน แต่มีเวลาว่างก็ไม่วายติดตามข่าวสารของ “13 ชีวิตในถ้ำหลวง” นี่คืออีกหนึ่งประวัติศาสตร์ของการจารึกความรักความหวงใยของคนไทยและชาวต่างชาติที่มีค่อกัน ครับ
สวัสดีครับ คุณ pooklook88น้ำตา ไหลจากใจกันทุกคนเลยครับ
สวัสดีครับ พี่หมอ ธิ
ตราบจนวันนี้ ก็ยังคงหวังและไม่สิ้นหวัง –