นิราศอิตาลี ตอน๑๗

๔๐๑สองร้อยแปด สิบแห่ง แข่งกันสร้าง

สุดสล้าง เทรวี่ ที่เหมาะสม

เหรียญเสี่ยงทาย หมายชื่น รื่นอารมณ์

ไม่ทุกข์ตรม ตรงจิต คิดต้องการ

 

๔๐๒บันไดสเปน เน้นปอง แดนท่องเที่ยว

จูงมือเกี่ยว ก้อยเดิน เพลินสุขศานต์

ลมพัดเย็น เป็นใจ ให้เบิกบาน

สุขสำราญ เริงร่า ซู่ซ่าทรวง

 

๔๐๓อิตาลี ดีไซน์ ใช้ก่อสร้าง

ดุจดั่งทาง วางเดิน ขึ้นเนินสรวง

ฝรั่งเศส จ่ายสตางค์ สร้างทั้งปวง

เสร็จลุล่วง เป็นเกียรติไว้ ให้สเปน

 

๔๐๔โคลอสเซียม เตรียมกีฬา ฟ้าเมืองใหญ่

โรมหวงไว้ วงศ์วาน ให้หลานเหลน

ห้าหมื่นคน ยลได้ ไม่โอนเอน

เป็นลานเทรน เล่นกีฬา ท้าความตาย

 

๔๐๕หัวใจคริสต์ ศาสนา มาอยู่นี่

คาทอลิกมี ศรัทธา แก่กล้าหลาย

คนนับถือ มากจริง ทั้งหญิงชาย

งามมากมาย นครา วาติกัน

 

๔๐๖รัฐอิสระ พระสันตะ ปาปาครอง

สูงสุดของ นิกายฯ หมายเลือกสรร

เซนต์ปีเตอร์ วิหารงาม นามรำพัน

ดุจสวรรค์ สร้างประดิษฐ์ สถิตดิน

 

๔๐๗โบสถ์ซิสทีน งามคู่ อยู่เคียงข้าง

พื้นเบื้องล่าง ล้วนรับ กับเสาหิน

จิตรกรรม ล้ำค่า มาประทิน

เสกสู่สิน สรรเสริญ ไมเคิลทำ

 

๔๐๘จุดกำเนิด วาติกัน นั้นบอกให้

หลุมพระศพ ครอบไว้ ใช่เรื่องขำ

เซนต์ปีเตอร์ นักบุญ ที่หนุนนำ

ผู้จดจำ คัมภีร์ไว้ ให้คริสต์ชน

 

๔๐๙กำแพงรอบ ขอบแดน บอกแคว้นรัฐ

พื้นที่จัด แจงไว้ ไม่ฉงน

สองร้อยห้า สิบไร่ ในเขตตน

มีผู้คน เก้าร้อยอยู่ ดูทุกวัน

 

๔๑๐เป็นคนงาน ชาวคริสต์ สวิสการ์ด

ไม่ขี้ขลาด อารักขา ยอมอาสัญ

พันสามร้อย พลอยมา วาติกัน

เช้าไปทัน เย็นออก พักนอกวัง

 

๔๑๑ซ้ายไทเบอร์ เจอย้ำ แม่น้ำหลัก

ไม่หาญหัก ลาเตรัน สัญญาขลัง

สองหกห้า ราชวงศ์ ทรงประทัง

สืบความหลัง สั่งสม มานมนาน

 

๔๑๒ตรงนี้นาม สนามกีฬา มาเก่าก่อน

ขอเล่าย้อน ยุคแทน แดนประหาร

จักรพรรดิ เนโรขับ จับทรมาน

ปีเตอร์ท่าน กางเขนตรึง จึงมรณา

 

๔๑๓เซนต์ปีเตอร์ ถูกฝังลง ณ ตรงนี้

กำแพงมี กีฬา มาหรรษา

โรมันเสื่อม คริสต์ได้รับ กลับเข้ามา

สร้างหลังคา วิหารคลุม หลุมศพเดิม

 

๔๑๔ศตวรรษ ที่สิบหก ยกสร้างใหม่

ให้ยิ่งใหญ่ อลังการ์ มาหนุนเสริม

จูปิอุส ที่สอง ปองประเดิม

ช่วยกันเติม เต็มมา ร้อยกว่าปี

 

๔๑๕หินอ่อนสลัก รูปเท่ ปิเอต้า

งามล้ำค่า เลอเลิศ ประเสริฐศรี

แองเจโล่ แกะไว้ อยู่หลายปี

ด้วยใจที่ ศรัทธา พระเยซู

 

๔๑๖เพ่งพินิจ พิศดู คราอยู่ใกล้

งามฝันใฝ่ ฝีมือ ลือเลิศหรู

รูปปั้นเด่น เห็นกัน ช่างชั้นครู

บอกให้รู้ แม่ลูก รักผูกพัน

 

๔๑๗ตรงทางเข้า หินแดง จึงแจ้งว่า

จักรพรรดิมา มงกุฎสวม ร่วมเสกสรรค์

เป็นเจ้าแคว้น แดนแกร่ง แห่งโรมัน

องค์โป๊ปนั้น สวมให้ ได้รับรอง

 

๔๑๘กลางวิหาร ศาลา คาโนปี้

แบร์นินี่ ออกแบบไว้ ไม่มีสอง

ยี่สิบเก้า เมตรสูงล้ำ เหมือนจำจอง

หลังคาครอง บรอนซ์สร้าง อย่างลงตัว

 

๔๑๙โดมก็สูง สุดสอย ร้อยกว่าเมตร

ท้าดวงเนตร แหงนดู อยู่เหนือหัว

มีบันได ไต่ได้ หากไม่กลัว

อกระรัว สั่นระริก จิกขั้วใจ

 

๔๒๐ไม่ได้ขึ้น ลงมา เวลาหมด

จำต้องลด อยากไว้ ให้สงสัย

รูปหล่อเซนต์ ปีเตอร์ เจอไม่ไกล

ชาวคริสต์ได้ จูบเท้าขวา มาขอพร

 

๔๒๑เห็นสถาน ลานกว้าง อยู่ข้างหน้า

เดินเข้ามา มองยล คนสลอน

ครึ่งวงกลม เสาสองนี้ สี่แถวตอน

หากมองย้อน กึ่งกลาง อย่างเสาเดียว

 

๔๒๒นึกถึงพลาง ช่างเพลิน จำเริญนัก

รถก็พัก นิ่งไว้ ให้เฉลียว

นั่งทบทวน ชวนคิด เหมือนนิดเดียว

ตะลึงเหลียว แลมา หน้าโรงแรม

 

๔๒๓เบรฟเวอรีฮิลล์ จัดให้ ในคืนนี้

เป็นราตรี ทิ้งท้าย ไร้ของแถม

ก่อนอำลา โรมสวรรค์ คืนจันทร์แซม

แต่ก็แย้ม ยิ้มรับ กลับบ้านเรา

 

๔๒๔ลากกระเป๋า เข้าห้องที่ สี่ศูนย์หนึ่ง

มาคะนึง ถึงคนดี ใจพี่เฉา

อยู่กรุงโรม โรมไหน ใช่โรมเงา

อยากโลมเล้า เจ้านี้ ศรีภรรยา

 

๔๒๕อาหารเย็น เย็นย่ำ ค่ำลงแล้ว

จัดเป็นแนว อิตาเลียน เวียนมาหา

มักกะโรนี มีไก่ ใส่ซอสมา

เรียกพาสต้า ผักขมมี แค่นี้เอง

(มีต่อ)

พิเชฐ บัญญัติ ประพันธ์

ปีที่ประพันธ์ ๒๕๕๗