นิราศอิตาลี ตอน ๑๕

๓๕๑ภูเขาไฟ ไหววับ ดับลงแล้ว

เห็นเป็นแนว พฤกษา พนาไสว

แต่ส่วนยอด ยังไร้ ไม้ดอกใบ

ตรงช่วงใกล้ ปากปล่อง ช่องลาวา

 

๓๕๒เขาเขียวเข้ม ข้างทาง วางตั้งไว้

แดดก็ใส ฟ้าจรัส ชัดนักหนา

มองจนเพลิน เกินลับ กับสายตา

นั่งรถยนต์ พ้นมา นาโปลี

 

๓๕๓ไปตามทาง ตามทิศ มิผิดแน่

ไปตามแต่ ตามชิด ติดวิถี

ไปตามแผน ตามผัง ตามหวังดี

ไปตามที่ ตามทาง เขาสร้างกัน

 

๓๕๔ไปตามกาล ตามกิจ ลิขิตไว้

ไปตามใจ ตามจิต ที่คิดฝัน

ไปตามห่วง ตามหา เดินหน้าพลัน

ไปตามทัน ตามทิศ ชีวิตตน

 

๓๕๕"การ"ต่อสู้ รู้เป้าหมาย ที่ทายท้า

"เดิน"ออกหน้า นำรุก ไปทุกหน

"ทาง"ลำบาก ยากเย็น เน้นอดทน

"ทิศทาง"คน ควรไป ใส่ใจกัน

 

๓๕๖"สำคัญ"ยิ่ง ติงไว้ อย่าได้พลาด

"กว่า"จะคลาด เคลื่อนไป ห่างไกลฝัน

"ความ"มั่นใจ ไปทำ สัมฤทธิ์พลัน

"เร็ว"จริงนั้น นำทิศ ไม่ผิดทาง

 

๓๕๗นาโปลี ชี้เป้า ที่เรามุ่ง

นาทีพุ่ง พ้นทิศ ไม่ติดขวาง

นานา สาระ ประดับวาง

นาข้างข้าง เขียวใส ใจละเมอ

 

๓๕๘"ไปช้า"ช้า ถ้าชัด ไม่ขัดข้อง

"แต่"ต้องตรอง ตรวจตรา และอย่าเผลอ 

"ถูกทิศ"ทาง อย่างแท้จริง ทุกสิ่งเจอ

"ดีกว่า"เพ้อ พร่ำไป เร็วไวเกิน

 

๓๕๙"ไป"ด้วยใจ ใฝ่ดี จึงมีค่า

"เร็ว"หรือช้า ช่วยจัด มิขัดเขิน

"แต่"ต้องย้ำ คำบอก ก่อนออกเดิน

"ผิดทาง"เมิน หมองช้ำ ระกำทรวง

 

๓๖๐อันโตนิโอ้ โชเฟอร์ มิเผลอพลาด

ช่างเก่งกาจ มาดแม้น จากแดนสรวง

หน้าตาดี มีเสน่ห์ ไร้เล่ห์ลวง

นั่งหายห่วง ง่วงหลับ เขาขับดี

 

๓๖๑ไม่แวะเวียง เลี่ยงไป ให้ช้อปปิ้ง

แบรนด์เนมจริง จับจ่าย มิหน่ายหนี

แมคอาร์เธอร์ เกลนเอาท์เล็ต เจตนามี

จอดที่นี่ หนึ่งชั่วโมง ลงทุกคน

 

๓๖๒คนก็มาก หลากหลาย ทั้งไทยเทศ

จัดเป็นเขต ขายไว้ ไม่สับสน

แต่ละร้าน ผ่านไป ไม่ปะปน

เดินเวียนวน จนจบ ครบรอบทัน

 

๓๖๓ร้านปราด้า มาแล้ว ต่อแถวยาว

พบเรื่องราว คราวพบ ช่างขบขัน

ฉันก็เข้า แถวต่อ รอเหมือนกัน

อยากรู้มัน น่าเห็น เป็นอย่างไร

 

๓๖๔รอตั้งนาน ผ่านไป ไหงแบบนี้

คนเขาชี้ ของขาย หายไปไหน

เข็มขัดแว่น รองเท้าดู คู่เท่าใด

กระเป๋าไม่ เข้าตา ราคาแพง

 

๓๖๕รอก็นาน ร้านก็แน่น แค่นหัวเราะ

คนก็เยาะ เคาะกันแย่ แหมทำแผลง

ของก็น้อย คอยก็นาน ย่านของแพง

รีบขอแบ่ง เราขอบาย หน่ายเหลือทน

 

๓๖๖ลุกข้างหน้า ล้าขาแน่ แหมเสียท่า

ลุกออกมา ล้าองค์มาก ลำบากขน

ลุกเดินไป ไล่ดูปอง สิ่งของยล

ลุกปะปน ลนเปะปะ จะจัดแจง

 

๓๖๗รุ่นให้เลือก เลือกทุกรุ่น รุ่นไหนแน่

ไม่น่าแล ล้วนเก่า เรานึกแหยง

ราคาปิด ติดไว้ ไม่สำแดง

จึงเสแสร้ง ส่ายหน้า ออกมาพลัน

 

๓๖๘ดูของขาย หลายร้าน ผ่านน่าสน

เจอผู้คน ค้นหา อย่าเหหัน

ต่างก้มหน้า ก้มตา ซื้อหากัน

เวลาผัน ผ่านไว ไม่รอรี

 

๓๖๙ยังไม่ซื้อ ถือจอง ของสักอย่าง

ชมไปพลาง เพลินพิศ จิตสุขี

ตาสะดุด หยุดพลัน เหลียวทันที

ร้านไนกี้ นี่นา ถลาลอง

 

๓๗๐จัสต์ดูอิท ฮิตย้ำ ติดคำขวัญ

วิ่งทุกวัน ว่าดี ไม่มีสอง

รองเท้าดี มีค่า ช่างน่าลอง

เห็นแล้วต้อง ตะลึงแล แก่ใจกาย

 

๓๗๑รองเท้าแท้ แน่นอน เล่นบอลบาส

ท้องตลาด ล้วนแพง แข่งกันขาย

เอาท์เล็ตลด ลงไป ให้เสียดาย

ตาจ้องหมาย สมองคิด จิตคำนวณ

 

๓๗๒ถ้าซื้อไป ไม่ใช้ เก็บไว้ก่อน

ค่อยคิดย้อน ยังติด มาคิดหวน

แบบโมเดิร์น เชิญใจ ให้เย้ายวน

คิดใคร่ครวญ คู่เก่า เรายังดี

 

๓๗๓แม้อยากได้ อยากดู ของหรูใหม่

แม้อยากซื้อ อยากใส่ ไม่หน่ายหนี

แม้อยากลอง อยากสั่ง เก่ายังมี

แม้อยากชี้ อยากชม ต้องข่มใจ

 

๓๗๔คิดตรึกตรอง มองคิด ลักปิดลักเปิด

คิดล้ำเลิศ ลอยผ่าน จะขานจะไข

คิดได้แล้ว แว่วไป มิใกล้มิไกล

คิดอย่างไร เร็วหนอ มิรอมิรี

 

๓๗๕ออกร้านนั้น เข้าร้านนี้ มีหลากหลาย

เดินย่างกราย เบียดกัน ไม่หวั่นหนี

ในร้านเย็น นอกร้อน อ่อนฤดี

มาถึงที่ แคลวินไคล์ เข้าไปดู

(มีต่อ)

พิเชฐ บัญญัติ ประพันธ์

ปีที่ประพันธ์ ๒๕๕๗