๗๗๒. วันสงกรานต์ ๒๕๖๑...ของพวกเราบุคลากรภายในกองบริหารงานบุคคล
หยุดยาวไป ตั้งแต่ ๑๒ - ๑๖ เมษายน ๒๕๖๑...สำหรับตัวของฉัน ๆ มิได้หยุด...มหาวิทยาลัยหยุดให้ในวันสงกรานต์ แต่ฉันมีงานทำ คือ งานบ้าน งานสวนมากมาย...เพราะนิสัยส่วนตัวของฉันมิเคยอยู่นิ่ง...ฉันทำความสะอาดบ้าน รอบบ้าน...เสร็จแล้ว ฉันก็ชวนพี่ฟ้าคราม ปู่เร เข้าสวน ไปที่ที่เป็นผืนนากัน เพื่อดูว่าที่นาเป็นอย่างไรกันบ้าง เพราะให้คนอื่นเช่า แต่เราก็ต้องไปดูว่า เขาดูแลผืนนาให้กับเราดีอยู่หรือเปล่า???...ก็โอเคร เขาทำผืนนาของเรา เหมือนกับของเขา ไม่มีหญ้ารก ผืนนาเรียบ เตียน...ก็ดีที่เขาได้ดูแลผืนนาของเราเป็นอย่างดี
เปิดมาวันที่ ๑๗ เมษายน ๒๕๖๑...น้อง ๆ ในกลุ่ม Line ทั้งหมด ๑๖ คน รวมทั้งตัวฉันเอง ซึ่งเป็น "ผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคล" แจ้งบอกกันว่า "ช่วงสาย ๆ ของวันนี้ เราเตรียมสรงน้ำพระที่ห้องของเราและรดน้ำดำหัวพี่บุษด้วย"...พวกเราจะทำเป็นประเพณีทุกปีในการสรงน้ำพระที่กองของเรา...เฉพาะพวกเราเลือดงานบุคคลทุกคน...เป็นประเพณีที่พวกเราได้สร้างขึ้น เสร็จแล้ว...พี่บุษพาน้อง ๆ ไปเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวคนละ ๑ ชาม ข้าง ๆ มหาวิทยาลัย...สำหรับฉัน ๆ ถือว่า ฉันเปรียบเสมือนแม่ พี่สาว ป้า น้า อา ของพวกเด็ก ๆ ในกองบริหารงานบุคคล สิ่งที่ฉันจะต้องทำนั้น คือ การเป็นผู้ใหญ่ให้เป็นที่เคารพของเด็ก ๆ ได้...ไม่จุกจิก ไม่ขี้บ่น ฉันจะไม่เหมือนผู้ใหญ่บางคนที่ไม่ทำตัวเหมือนผู้ใหญ่ ไม่เป็นที่พึ่งให้น้อง ๆ...สิ่งใดที่ฉันคิดว่า "ไม่ดี" ฉันจะไม่นำมาปฏิบัติต่อพวกน้อง ๆ เด็ดขาด...นี่คือ ตัวของฉันเอง...จึงมีคนแปลกใจว่า...ทำไมน้อง ๆ ในกองจึงเกรงใจฉัน...ไม่ว่าเรื่องใด ๆ...เพราะฉันถือว่า...สิ่งใดที่ฉันไม่ชอบ ฉันก็จะไม่นำมาทำ ไม่นำเรื่องไม่ดีมาสู่ตัวของฉันเองเด็ดขาด...เพราะฉันก็คิดว่า พวกน้อง ๆ ก็คงไม่ชอบ หากฉันทำแบบนั้น...นั่นคือ การเอาใจเขามาใส่ใจเรา...
ยิ่งอายุของฉันมากขึ้น...ใจของฉันก็นิ่งมากขึ้น เย็นมากขึ้น สงบมากยิ่งขึ้น นี่คือ ความเป็นผู้ใหญ่ของฉันเอง...แม้แต่พอทราบว่า มีเรื่องที่จะเข้ามากระทบจิตใจ ก็ได้แต่ดู แล้วปล่อยวาง ไม่ยึดติด ไม่ครุ่นคิด ไม่กังวล...ฉันทำได้ เพราะวุฒิภาวะของฉันมีเพิ่มขึ้น...ทำให้รู้สึกว่า "เรายิ่งทำ ตัวของเรายิ่งได้...ได้ความสงบ เงียบ เย็นมากเพิ่มขึ้น"...สงกรานต์ปีนี้ มีแต่น้ำใจที่จะให้กับพวกน้อง ๆ ให้ใจที่มีแต่ความรัก ความเมตตา...ปกป้อง ดูแล ไม่ตำหนิ คอยเป็นโค้ช ที่ปรึกษาเพื่อแก้ไขงานให้สำเร็จได้...ไม่ว่ากล่าว แต่คอยจะให้กำลังใจกันมากกว่าการว่ากล่าว...บอกน้อง ๆ ให้คอยระวัง!!! ความผิดพลาด ทำทุกอย่างให้มีสติ อย่าให้บกพร่องต่อหน้าที่ของเราเอง...คอยดูแลภาระงานภายใต้ของกองบริหารงานบุคคลให้พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ เพราะปัจจุบันในการทำงานจะเกี่ยวกับเรื่องคน การพัฒนาคนในมหาวิทยาลัยให้มีคุณภาพยิ่งขึ้น
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๗ เมษายน ๒๕๖๑
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น