การจัดการความรู้กลุ่มคำ...ความคาดหวัง..กับ....ความห่วงใย

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ระหว่างคำศัพท์ 2 คำ ได้แก่ ความคาดหวัง และความห่วงใย

ในชั้นเรียน....ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 / 5  สภาพทั่วไป  นักเรียนมีความแตกต่างทางศักยภาพในการเรียนรู้มาก  โดยเฉพาะการเรียนภาษา  นักเรียนมีตัวบ่งชี้ที่แสดงถึงความสามารถในการเรียนภาษาอังกฤษอย่างมาก

ครูผู้สอนมีหน้าที่จัดการเรียนรู้ตามหลักสูตรและตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น  เพื่อให้นักเรียนเรียนรู้และเกิดประสิทธิผลอย่างสูงสุด

แต่...ครูต้องเสริมคุณลักษณะให้กับนักเรียน..ควบคู่กับการเรียนทฤษฎีด้วยกันเสมอ

ในชั้นเรียนภาษาอังกฤษ.................

ครอ้อย   :    นักเรียนคะ  การที่นักเรียนจะเรียนภาษาอังกฤษได้ดีนั้น  นักเรียนต้องใช้เวลายามว่าง ทบทวนท่องคำศัพท์หรือ อ่านภาษาอังกฤษให้เกิดความชำนาญขึ้นนะคะ

นักเรียนทั้งห้อง   ตอบครับ ค่ะ

ด.ช.คมกฤษณ์   :  ครับ  แต่ผมไม่มีใครสอนที่บ้านครับ

ครูอ้อย     :   ทำไมล่ะ ที่บ้านไม่มีผู้ใหญ่กว่าเธอ ที่จะสอนเธอได้  ไม่มีเลยหรือ

*********************..............********************............**************

บทสนทนา นี้ ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนเลยว่า  ครูอ้อยไม่ควร.....คาดหวังว่านักเรียนทุกคนจะได้กลับไปทบทวนการอ่านภาษาอังกฤษที่บ้านได้

*********************................******************.............**************

ครูอ้อย  :   แต่ครูเป็นห่วงนักเรียนนะคะ  ครูรู้แล้ว ว่าเธอไม่มีผู้ปกครอง ดูแล  แต่เธอ ก็มาหาครูได้ตลอดเวลาที่เธอมาโรงเรียน  ครูจะสอนเธอเอง

ครูอ้อย คิดว่า.....ความคาดหวังที่สร้างขึ้นมาใช้กับ ด.ช.คมกฤษณ์  ไม่เกิดผล  ความคาดหวังของครูอ้อยจึงกลับกลายเป็น.......ความห่วงใย

ด.ช.คมกฤษณ์  และครูอ้อยได้เรียนภาษาอังกฤษด้วยกัน ด้วยการสนทนา  ถาม ตอบ  และอ่านภาษาอังกฤษ ในบทเรียนทุกวัน  วันละ ครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย ในเวลาพัก 

เธอไม่ไปวิ่งเล่นกับเพื่อน   เธอผละ  ความเป็นเด็กที่จะเล่นกับเพื่อนๆ  มาเรียนภาษาอังกฤษกับครูอ้อย ทุกๆวัน  จนเธอเก่งภาษาอังกฤษขึ้น

ครูอ้อย  ก็เอ็นดูเธอเป็นพิเศษ  เพราะความเอาอกเอาใจ รู้ใจครูอ้อยไปเสียหมด ไม่ว่าจะหยิบจับอะไร เธอช่วยครูอ้อยได้ทุกอย่าง และทันใจ จนครูอ้อย เริ่มรักและเอ็นดู...... เธอเสียแล้ว

วันใดก็ตาม  ที่เป็นวันเวลาแห่งการเรียน  ด.ช.คมกฤษณ์ ไม่มาโรงเรียน  ครูอ้อยก็จะถามคุณครูประจำชั้น.......ถามเพื่อนๆ  และโทรศัพท์ตามหาไปถึงบ้าน..........ด้วยความรัก  และห่วงใย

วันเวลาผ่านไป ความคาดหวังของความเป็นครูที่สร้างขึ้นมาทุกครั้งที่เขียนแผนการจัดการเรียนรู้......นักเรียนต้อง  1.....2....3....

เมื่อมารู้จักกับ ด.ช.คมกฤษณ์  ครูอ้อยต้องเรียนรู้เรื่องของเธอ ที่ต้องต่อสู่ฝ่าฟันอุปสรรคในชีวิตของเธอครูอ้อยรู้และเป็นห่วงเธอ

ดีที่สุด  รวดเร็วที่สุด  คือ  การโทรศัพท์ตามหา

ทั้งๆที่  ไม่ใช่หน้าที่ของครูอ้อย 

แต่ด้วยความห่วงใย ที่ปุถุชน......พึงมีต่อกัน.....เท่านั้นเอง

[นายบอน@kalasin]

ศิลปะในการอ้างอิงอีกแบบหนึ่ง ที่คล้ายกับการกระทบชิ่งของลูกสนุกเกอร์
กับประสบการณ์และความลุ่มลึกทางความคิดที่สะสมมา
บางครั้ง เมื่อหยิบศิลปะเข้ามาใช้อีกนิด ทั้งๆที่บางครั้ง ยังคงเป็นประเด็นเดิม

เรื่องเดิมๆกลับกลายเป็นเรื่องใหม่ที่น่าสนใจมากขึ้น
เหมือนคนเราที่ใส่เสื้อตัวใหม่ แต่ทำให้บุคลิกภาพเปลี่ยนไปได้




และแล้ว ยกนี้... ใครชนะล่ะเนี่ย

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ย้อนกลับมาดูบันทึกเก่าของตนเอง ย้อนกลับมาดูรูปเก่าของตนเอง แต่ความรู้สึก...ไม่เก่าเลย