๖๓๒. อาคารธนาคารออมสินอุปถัมภ์..ณ บ้านหนองผือ

            ๒๒  สิงหาคม  ๒๕๖๐..ที่ผ่านมา.. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๑๐ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม..ให้ผู้แทนพระองค์..นำกระเช้าดอกไม้และผลไม้มามอบให้ผมที่โรงเรียน..ผมยังจำเหตุการณ์วันนั้นได้ไม่รู้ลืม..สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ..อย่างหาที่สุดมิได้..

            ภาพที่สะดุดตาที่สุดในวันนั้น คือ..ชุดปกติขาว ที่ชาวคณะธนาคารออมสินเป็นจำนวนมาก จากสำนักงานใหญ่ เดินทางมาร่วมในพิธีด้วย..นำโดยท่านรองผู้อำนวยการฯและท่านผู้ช่วยผู้อำนวยการธนาคารออมสิน และได้นำกระปุกออมสินมามอบให้นักเรียนทุกคน..

            ท่านรองผู้อำนวยการฯ..ถามผมว่า..ขาดแคลนสิ่งใดหรือต้องการสิ่งใดในด้านการบริหารจัดการศึกษา..หากทางธนาคารช่วยได้..ก็ยินดี..ผมมีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้ว....

            ด้วยโรงเรียนบ้านหนองผือ..เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก..แต่เดิมมีนักเรียนไม่มาก จึงไม่อยู่ในเงื่อนไข..ในการขอที่ดินสิ่งก่อสร้าง..จึงมีอาคารเรียนเพียงหลังเดียวเรื่อยมา ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๒๓..และปัจจุบัน..เริ่มชำรุดทรุดโทรม..

           ต่อมา..นักเรียนเพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับ..ผมจึงส่งคำขอขึ้นไป..แต่ไม่ได้รับการตอบรับ อาจเป็นเพราะต้นสังกัด มีข้อจำกัดด้านงบประมาณ..แต่บางท่านก็ว่า..ถ้ามีอยู่แล้ว ๒ อาคาร แล้วอาคารหลังหนึ่งเก่ามาก..ถ้าทำเรื่องรื้อถอนขึ้นไป..ก็มักจะได้มาใหม่อยู่เสมอ..เป็นเรื่องที่พบเห็นอยู่เนืองๆ..

            ผมโชคดี..ที่ได้คุณบุญชู ลิ่มอติบูลย์..จากภาคเอกชน..สนับสนุบงบประมาณพัฒนาบุคลากรและอาคารสถานที่..ทำให้ผมได้ครูพิเศษ..และได้ต่อเติมห้องเรียนออกไปอีก ๒ ห้อง..ทำให้นักเรียนไม่ต้องเรียนรวมชั้น..ในห้องเดียวกัน..

            ๑๑ ปี ที่นี่..ไม่มีอาคารใหม่..แต่ได้ห้องเรียนชั่วคราวเพิ่มขึ้น..ปัญหาการเรียนการสอนน้อยลง ส่งผลให้..ผลสัมฤทธิ์ในภาพรวมสวยงาม เป็นที่ถูกตาต้องใจผู้ปกครอง นอกเหนือจากความสะอาดร่มรื่นแล้ว..นักเรียนยังอ่านคล่องเขียนคล่อง ลายมือสวย..

           เหมือนว่าผมจะเพียงพอ..ในเมื่อเป็นโรงเรียนที่ “พอเพียง”ที่ใช้ศาสตร์พระราชามาโดยตลอด..แต่ผมก็ยังโหยหาและต้องการอาคารเรียนใหม่..

          โรงเรียนส่วนใหญ่..ก็มักจะมีอาคารเรียนใหม่กันหมดแล้ว..ทำให้ผมอยากได้บ้างใช่ไหม.?.อันนี้ผมไม่แน่ใจ..และถ้าได้อาคารเรียนมา จะทำให้เด็กเพิ่มขึ้นหรือไม่? อันนี้ผมไม่ได้นึกถึง..เพราะ..ได้อาคารแต่ครูก็เท่าเดิม และตัวอาคาร..ก็มีผลไม่มากต่อคุณภาพ...

          ผมคิดว่า..ผมควรสร้างอะไรสักอย่าง ตอบแทนแผ่นดินหนองผือที่ผมอยู่ และตั้งใจจะเกษียณที่นี่..บุคลากรรุ่นเก่าที่เคยอยู่ แล้วย้ายไป สร้างคุณค่าไว้ด้วยการปลูกต้นไม้ไว้มากมาย และสร้างแรงบันดาลใจให้ผมอยากอยู่..อยากพัฒนา..ผมไม่เคยลืมพวกเขา...

         วันนี้..ผมสร้างมูลค่าเพิ่มทางวิชาการและสร้างสิ่งแวดล้อมให้น่าอยู่น่าเรียนบ้าง พอสมควร..เวลาที่เหลืออยู่ ผมต้องสร้างสิ่งที่มั่นคงถาวร ..ไว้ให้คนรุ่นต่อไป..

           การเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก..ที่มักจะเป็นตัวเลือกสุดท้ายเสมอ สำหรับครูและผู้บริหารรุ่นใหม่..ที่รักความก้าวหน้า..หากขาดครูและผู้นำนานๆ โรงเรียนจะถดถอยและปิดตัวลง..ตามนโยบายภาครัฐ...

          หากมีความพร้อม..ซึ่งหมายรวมถึงอาคารเรียน..ทุกอย่างจะก้าวไปสู่ความมั่งคั่งและยั่งยืน..เป็นหลักให้ชุมชน ตลอดจน..คาดหวังได้ถึงคุณภาพที่จะสร้างโดยครูรุ่นใหม่..นั่นเอง

           ผมจึงตอบท่านรองผู้อำนวยการธนาคารออมสินไปว่า..ผมต้องการอาคารเรียนครับ..ท่านรองฯถามว่า..เป็นอาคารแบบไหน  ผมบอกเป็นอาคารเรียนใต้ถุนสูง มี ๓ ห้องเรียน ใช้งบประมาณไม่ถึง ๒ ล้านบาท...ท่านรองผู้อำนวยการฯให้ผมทำหนังสือไปยังสำนักงานใหญ่..

          เรื่องเงียบไป..แต่ใจผมไม่เคยเงียบงัน..คาดหวังอยู่ลึกๆ คนใกล้ชิดอันเป็นที่รักและศรัทธาของผม จับความรู้สึกผมได้ จึงเตือนให้ปล่อยวาง เพื่อไม่ให้เป็นทุกข์ ในเหตุและปัจจัยที่เรามิอาจควบคุมได้ ให้คิดว่า..ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร..

          ทำให้ผมปล่อยวางเรื่องอาคารเรียนลงได้ทันที.. เกือบ ๒ เดือน ที่เพลิดเพลินกับงาน..จนลืมเลยว่า..เคยขออาคารเรียนกับใคร และจะสร้างที่ไหน..อย่างไร..?

          ๑ ธันวาคม ๒๕๖๐.ท่านผู้อำนวยการธนาคารออมสิน เขตกาญจนบุรี..ท่านเดินทางมาที่โรงเรียน และบอกว่า..อาคารเรียนได้รับการอนุมัติแล้ว ขอให้โรงเรียนประสานเขตพื้นที่ฯ เพื่อดำเนินงานก่อสร้างโดยด่วนที่สุด..

            ฝัน...ที่เป็นจริงแล้ว...อาคารธนาคารออมสินอุปถัมภ์..ณ บ้านหนองผือ..

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๓  ธันวาคม  ๒๕๖๐