ผมรับ Time Magazine ทุกสัปดาห์ครับ (แต่ผมไม่อ่าน "มติชนรายสัปดาห์" อ่านสาเหตุที่ "วิเคราะห์งบการเงิน มติชน " ครับ เหตุผลสั้นๆ คือผมไม่ชอบนายทุนสื่อมวลชนที่เอาเปรียบผู้ถือหุ้นรายย่อยและใช้ประชาชนที่ไม่รู้เรื่องเป็นเครื่องมือปกป้องอาณาจักรธุรกิจสื่อของตัวเอง)
Time จะมีกรอบเล็กๆ ชื่อว่า "Numbers" เสนอตัวเลขเปรียบเทียบต่างๆ ที่น่าสนใจ บางครั้งก็น่าขบขัน และหลายต่อหลายครั้งก็น่าเศร้า
ใน Time ฉบับล่าสุดนำเสนอตัวเลขนี้ครับ
19,000 km: Round-trip journey planned for prawns caught in Scottish waters before they reach British stores, by a seafood firm that calculates hand peeling in Thailand will be cheaper than machine peeling in Scotland
50 cents: Hourly wage paid to Thai prawn peelers. The move will mean the loss of 120 jobs in Scotland paid at $11 per hour.
แปลว่า
กุ้งที่จับในน่านน้ำสก๊อตแลนด์จะถูกขนส่งเป็นระยะทาง 19,000 กม. จากสก็อตแลนด์มาประเทศไทยเพื่อปอกและส่งกลับไปขายในร้านที่อังกฤษ เนื่องจากบริษัทขายอาหารทะเลยในอังกฤษพบว่าต้นทุนการขนส่งรวมทั้งค่าจ้างคนปอกกุ้งในประเทศไทยนั้นถูกกว่าการใช้เครื่องปอกกุ้งในสก็อตแลนด์
ในขณะเดียวกัน ค่าจ้างคนปอกกุ้งในประเทศไทยคือ 20 บาทต่อชั่วโมง การย้ายที่ปอกกุ้งครั้งนี้หมายถึงคนงานในสก็อตแลนด์จำนวน 120 คน (ซึ่งทำหน้าที่คุมเครื่องจักร) จะถูกเลิกจ้าง คนงานเหล่านี้รับเงินชั่วโมงละ 440 บาท
อ่านแล้วเศร้าไหมครับ
โดยเฉพาะมาอ่านประกอบกับข่าวการปิดกั้นทางการศึกษาที่รัฐบาลนี้มีนโยบายออกมารายวันนี่แล้ว ยิ่งน่าเศร้ากันเข้าไปใหญ่
ระบบการศึกษา "ใหม่" ของรัฐบาลนี้ที่เน้นการกลับมาใช้งานกระดานชนวนและเน้นการปิดกั้นข่าวสารจะสร้างคนปอกกุ้งให้แก่ประเทศไทยอีกจำนวนมหาศาลเพื่อปอกกุ้งให้แก่สก็อตแลนด์
นายทุนและผู้ปกครองของประเทศไทยไม่ต้องการให้ประชาชนมีการศึกษาครับ เพราะประชาชนที่มีการศึกษานั้น ปกครองยาก
"The last thing a military dictatorship wants is informed citizens." (สิ่งสุดท้ายที่เผด็จการทหารต้องการคือประชาชนที่รู้เท่าทัน)