อยากได้ลูกเสือ...ก็ต้องเข้าถ้ำเสือ


เหมือนกับ " ขี่หลังเสือ" ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว ครูอ้อยก็ต้องเดินหน้าต่อไป อย่างไม่หยุดยั้ง

ชาติเสือต้องไว้ลาย......ถ้าไม่มีลาย  คงไม่ใช่เสือ

ขี่หลังเสือ.....คุณเก่งมาก...จึงขี่มันได้  แต่ถ้าตกลงมา  ...เสือ ...หม่ำคุณสิ้นชื่อ

อยากได้ลูกเสือ...ต้องเข้าถ้ำเสือ.........ท้าทายความสามารถว่ามีแค่ไหน

ดุ...อย่างกับเสือ.............คนนี้  ดุ  ใจร้าย  และไม่มีเหตุผลแห่งการดุ

เสือ....สิงห์....กระทิง....แรด.......เสือนำความเลวมาอันดับหนึ่ง ใช้พูดแนะนำหมู่คนไม่ดี

แม่(พ่อ)เสือ....ปืนไว....ทำอะไรรวดเร็วเหมือนยิงปืน

ใจดี..สู้เสือ..........รู้ว่าเธอดุ  แต่เพื่อผลประโยชน์ที่จะได้  จึงต้องไปหา

   

ในชีวิตของเรา  พบกับ  คำพูดเหล่านี้  มากน้อย  แค่ไหน

ครูอ้อยนะหรือคะ  พบกับเสือทุกสัปดาห์...คือจะต้องสอนกิจกรรมลูกเสือกับเพื่อนครู ป.3และป.4  สัปดาห์ละ 2 ชั่วโมง

วันนี้ครูอ้อยพบ...กับคำว่า...อยากได้ลูกเสือ  ก็ต้องเข้าถ้ำเสือ  ครูอ้อยไปส่งงานอาจารย์  และแวะไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาด้วย

ความตื่นเต้นน้อยกว่าเมื่อคราวที่ไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาครั้งแรก

แต่คราวนี้พกความมั่นใจไปด้วย 50 % ด้วยมีงานติดมือไปให้อาจารย์ดูด้วย

ครูอ้อยรู้ดีว่า  งานวิจัยของครูอ้อยนั้น  คงไม่ถูกใจอาจารย์เท่าไร  แต่ครูอ้อยไม่ต้องการพึ่งพาคนอื่น  โดยที่ยังไม่ได้ช่วยตัวเองก่อน

การไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาครั้งนี้จึงเปรียบเสมือน  อยากได้ลูกเสือ  ก็ต้องเข้าถ้ำเสือ  ด้วยครูอ้อยอยากรู้ว่างานที่ติดมือมานี้  ดี  หรือ  ไม่  พอที่จะเป็นงานของนักศึกษาระดับนี้หรือเปล่า

งานแบบนี้ต้องให้คนอื่น  หรือผู้รู้ดูให้  และที่ดีที่สุดในระยะนี้  ก็คือ  อาจารย์ที่ปรึกษา

ท่านก็ไม่ได้ชมว่า  งานของครูอ้อยดี  แต่ใช้คำพูดว่า  " ก็ลองดู "

ครูอ้อยอยากรู้  ว่าอาจารย์ไม่ชอบเรื่องนี้แล้วจะให้ครูอ้อยทำเรื่องอะไร  จึงจำเป็นต้อง  " ใจดี..สู้เสือ "

และก็เป็นผลด้วย  แต่  เหวอะหวะออกมา  จากการต่อสู้  ไม่ถึงตาย

ครูอ้อยถูกอาจารย์  โจมตี  อย่างรุนแรง

แต่ครูอ้อยได้พยายามอธิบายอย่างรวดเร็วและรวบรัด  เป็น  " แม่เสือปืนไวทีเดียว "

งานนั้น  ถึงแม้ว่าจะไม่ถูกใจอาจารย์   แต่ครูอ้อยอธิบายแล้ว  และอาจารย์ก็ของานไป1ชุด  และจะศึกษา  เสร็จแล้วจะโทร.แจ้งให้ครูอ้อยรู้ว่า  ผ่านหรือไม่

ครูอ้อยดีใจที่งานได้กระเตื้องขึ้นบ้าง  หลังจากที่เงียบมานาน  ถึงจะช้า  แต่ครูอ้อยก็พกความมั่นใจ  เชื่อมั่น  และต้องศึกษาให้มากกว่านี้ด้วย

นอกจากจะทำให้ผ่านและสำเร็จแล้ว  จะต้องอธิบายและตอบคำถามผู้เชี่ยวชาญให้ได้ด้วย 

เหมือนกับ  " ขี่หลังเสือ"  ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว  ครูอ้อยก็ต้องเดินหน้าต่อไป  อย่างไม่หยุดยั้ง

วันนี้ครูอ้อยพบเสือตั้งหลายตัว

ถ้าครูอ้อยเป็นผู้ชาย  งานนี้สำเร็จ  ก็ต้องฉลองด้วย  " ยาดองเหล้าตราเสือ 11 ตัว "  ยิ่งพบเสือหลายตัวยิ่งขึ้น

หมายเลขบันทึก: 63355เขียนเมื่อ 26 พฤศจิกายน 2006 13:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:39 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)

ยิ้มๆ...

"แม่เสือ"...ครูอ้อย...คงไม่ได้ขึ้นหลังเสือ...หรอกคะ

อาจเป็นแม่เสือ...เลยล่ะคะ...กะปุ๋มว่านะคะ...

แวะมาแซว..ยามบ่ายคะ

...

เป็นกำลังใจให้นะคะ

^____^

กะปุ๋ม

  • แม่เสือ  สู้สู้
  • เป็นกำลังใจค่ะ
ใช่ครับ เดินหน้าลูกเดียวเลยครับ เข้าเกียร์แล้วเหยียบคันเร่งเลย ....อ้าว ยังไม่ได้ start เครื่องเหรอ...อิ อิ

ขอบคุณ น้องกะปุ๋ม

  • ครูอ้อยเป็นแม่เสือไม่ได้หรอกค่ะ 
  • ยังมีความเหี้ยมไม่พอเพียง 
  • โกรธใครก็ไม่ทน  พอเขามาง้อก็ยิ้มออกแล้ว

ขอบคุณค่ะ  คืนนี้อยู่จนดึกอีกเช่นเคยค่ะ

หนูเป็นเสือนอนกิน 

แปลตรง ๆ ตัวแหละ เสือนอนกินจนอ้วน  ไม่ใช่เสือนอนกิน(สมบัติ) จ๊ะแม่เสือ(สาว)

น้องอ๊อบเป็นเสือนอนกิน  ครูอ้อยจะเป็นเสือขอน้องกินนะคะ

คุณไมโตคะ

  • ทุกวันนี้ครูอ้อยก็แทบจะไม่ได้นอนแล้วค่ะ
  • ยังทำงานส่งอาจารย์ไม่ทันเลยค่ะ
  • สู้..แต่บางทีก็หยุด แล้วก้สู้ต่อไปค่ะ
  • ของคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

คุณกัลปังหา คะ

ครูอ้อยเป็นแม่เสือไม่ได้หรอกค่ะ  เวลามีคนมาง้อ  ก็อ่อนเป็นขี้ผึ้งถูกไฟลนเลยค่ะ

ครูอ้อยครับ
  • วันนี้ผมสบายใจ อย่างบอกไม่ถูก ด้วยปัจจัยสองประการ ประการแรก ผมอ่านบันทึกของครูอ้อยที่ผ่านมา สองสามบันทึกข้างบน แม้จะไม่ได้ทิ้งรอยไว้ แต่ผมก็รับรู้ได้ว่าครูอ้อยก็กำลังสบายใจเหมือนกัน  ผมรับรู้ได้ว่าครูอ้อยมีพลังเต็มเปี่ยมพร้อมที่จะต่อสู้ ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ เพื่อก้าวเดินสู่ความสำเร็จครับ ซึ่งในที่นี้ เราทั้งผองก็มีกำลังใจหยิบยื่นให้แก่กันครับ ประการที่สอง งานของผมกำลังก้าวหน้าไปได้ด้วยดี ตอนนี้ผมต่อลูกปัดเสร็จแล้ว 5 เส้น จาก 6 เส้นครับ ต่อครบทั้ง 15659 ลูก พบแล้วว่ามีจุดที่เส้นใดเส้นหนึ่งมีลูกปัดต่างสีกันอยู่ทั้งหมด 115 ตำแหน่ง ผมยังขาดอีกเพียงเส้นเดียวครับ งานก็จะสมบูรณ์แล้ว ซึ่งตอนนี้งานทางห้องแล็บก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่แล้ว เพราะทราบจุดต่างๆ ที่เหมาะสมในการทำปฏิกิริยาหมดแล้ว เพียงแต่ช่วงนี้ให้เด็กญี่ปุ่นใช้เครื่องไปก่อน อีก วันสองวัน เมื่อเขาใช้เสร็จ ผมก็จะได้ทำงานของผมต่อบ้าง ซึ่งน่าจะเสร็จงานชิ้นนี้ได้ก่อนที่จะกลับเมืองไทยครับ เฮ้อ....ฟ้าใสจริงๆ วันนี้ แม้ว่าข้างนอกฝนจะตกก็ตาม
  • ครูอ้อยครับ การเรียนในระดับที่สูงขึ้น ก็จะยากขึ้น เพราะเราต้องช่วยเหลือตัวเองมากขึ้น งานที่ต้องทำก็จะมากขึ้น ทุกคนมีเวลาเท่ากัน และมีงานล้นมือเหมือนกันหมด แต่ละคนจะต่างกันที่วิธีการทำงาน คนที่สามารถจัดลำดับความสำคัญของงานได้ และรู้ว่างานชิ้นไหนควรทำก่อนและงานชิ้นไหนควรทำทีหลัง เขาคนนั้นก็จะโดดเด่นแตกต่างจากคนอื่นครับ
  • แล้วพักผ่อนบ้างนะครับ

ก๊าก..นึกว่า เชิญมาเข้าถ้ำเสือ รอเจอลูกเสือ(ยิ้มสวยหน้าบล็อก)

อะไรเอ่ย ดุกว่าเสือ

คำตอบ...คุณครูเจ้าของเสือ...ฮ่าๆๆ

คุณ  ไร้นาม

สวัสดีค่ะ  ก๊าก  กำลังเหงาพอดี.....มาถูกจังหวะ

คุณไมโตคะ

  • ครูอ้อยต้องตั้งใจตอบคุณไมโต  หลังจากที่ครูอ้อยไม่มีความรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว
  • ขอบคุณที่ทำให้ครูอ้อยได้มีวันวานกลับมาอีก
  • กำลังใจที่คุณไมโตให้ครูอ้อยประสบกับความสำเร็จในทุกๆด้าน  ก็จงกลับไปสนองให้คุณไมโตสำเร็จเช่นกัน
  • งานของคุณไมโตต้องใช้ความเพียรพยายามอย่างยิ่ง  ครูอ้อยเข้าใจและซาบซึ้งดี  ตั้งแต่วันแรกที่คุณไมโตเข้ามาแสดงความยินดี  ในบันทึกโน้น  ในบันทึกนี้  เหมือนกับว่าคุณไมโต  วิ่งไปวิ่งมา  ครูอ้อยนึกภาพออก
  • ครูอ้อยยังไม่ได้เล่าความรู้สึกครั้งแรกที่อ่านเจอประกาศรางวัลให้ใครฟังเลยค่ะ
  • ครูอ้อยจะเล่าให้คุณไมโตฟังนะคะ  ครูอ้อยกระพริบตา  เอามือขยี้ตา  ถอดแว่น  สวมแว่น  หัวใจพองโต  อยากจะกรีดร้อง  แต่คงไม่มีใครได้ยิน  ครูอ้อยไปกรีดร้องในรถที่ขับกลับบ้านคนเดียว
  • คนที่ครูอ้อยคิดถึงและอยากให้รู้คือ....คุณไมโต  ลองเข้าไปดูในศูนย์ข้อมูล  ดูวันที่สิคะ  วันที่ 15 พ.ย.หรือเปล่า
  • และครูอ้อยก็อ่านเจอคุณไมโต
  • บอกตรงๆว่า  เสียใจมาก  ที่คุณไมโตตัดเยื่อใยมิตรภาพของเราเสียแล้ว
  • วันนั้น  เว็บล่ม  ครูอ้อยไม่ได้คุยกับใครเลย  เปิดมาอีกที  ห้าทุ่ม  จึงตอบขอบคุณ  ทุกคน 
  • ครูอ้อยมีความสุขมากค่ะ
  • ระยะเวลาที่คุณไมโต  ปล่อยให้ครูอ้อยทบทวนตัวเอง  ครูอ้อย  อยู่คนเดียว  รู้สึกว่าทำผิด  ต้องกลับมาสู้  และจึงเกิดเป็นบันทึกที่ก้าวร้าว
  • ครูอ้อยขออภัย..และจะไม่เกิดบันทึกแบบนั้นขึ้นมาอีก แต่ขอให้คุณไมโตทราบว่า...ระยะนั้นครูอ้อยเจ็บปวดมาก  ความเป็นเพื่อน  กว่าเราจะก่อร่างสร้างขึ้นมาเป็นเวลานาน  นานจนรู้ว่าคุณไมโตชอบกินข้าวเม่าทอด  คุณสมจินชอบกินกล้วยแขก  ตอนฝนตก

มันผ่านไปแล้วใช่ไหมคะ  เราจะตั้งใจศึกษาหาความรู้และมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันเหมือนเดิม

มิตรภาพแห่งนี้  ไม่มีวันหมดไป  ใช่ไหมคะ

น้ำตาร่วงค่ะครูอ้อย

คุณไมโตขา

sompornp ดีใจจังค่ะ

เหมือนแม่(เสือ)สิ้นลาย

อิอิอิ

เดี๋ยวหนูโดนตีแน่ ๆ

สวัสดีค่ะ ครูอ้อย

หนูเป็นเสือเพิ่งเริ่มเดินได้เตาะแตะค่ะ

อาจหาญจะทำดุษฎีนิพนธ์เรื่องลูกเสือ...

แค่คิดหัวข้อก้อเซแล้ว เซอีก

..ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท