เป็น paper ที่สามของปีนี้แล้วคะที่ได้รับการทาบทามให้ review ดิฉัน reject ชิ้นแรกไปแล้ว ชิ้นนี้กำลังตัดสินใจว่าคงต้อง reject อีกครั้ง ดิฉันอยากบอกว่า เป็นความจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับนักวิจัยที่จะต้องแม่นในเรื่องรูปแบบของการตีพิมพ์ลงวารสาร ไม่ว่าจะเป็น ภาษาไทยหรืออังกฤษก็ตามนะคะ กรุณาดูตัวอย่างการเขียนบทความวิจัยที่ถูกต้องได้ที่ http://www.languages.ait.ac.th/EL21OPEN.HTM
ประเด็นที่ดิฉันค่อนข้างกังวลคือ รูปแบบการเขียนที่ต้องแยกให้ออกระหว่างข้อเท็จจริงและข้อคิดเห็นของผู้เขียนเอง ที่พบเห็นมาคือ นักวิจัยมักหยิบยกเอาข้อเขียนในงานวิจัยหรือหนังสืออื่นมาโดยไม่อ้างอิงคะ !!! ซึ่งกรณีนี้เป็นพฤติกรรมที่ไม่สมควรปฏิบัติอย่างยิ่ง เพราะเป็นการไม่เคารพความรู้ของผู้อื่นคะ โดยเฉพาะ In-line references คือ การอ้างอิงชื่อนักวิจัยและปีที่พิมพ์ ไม่ว่าจะเป็นหน้าหรือหลังข้อความโดยทันที เช่น (Noiwan, 2002) เป็นต้น
ดิฉันอยากปรับเปลี่ยนทัศนคติของนักวิจัยรุ่นใหม่ทั้งหลายว่า ไม่ใช่ว่ายิ่งมีงานอ้างอิงเยอะ ยิ่งหมายถึงคิดเองไม่เป็นนะคะ แต่ตรงกันข้าม งานวิจัยชิ้นที่มีการอ้างอิงมากและอ้างอิงจากบทความในแหล่งข้อมูลที่เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย จะยิ่งดีและยิ่งส่งผลให้เนื้อความในงานวิจัยนั้นๆ ยิ่งดูน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้นนะคะ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ ใน ทำบ้านให้เป็นวัด
อาจารย์ครับ ผมมี 2 ประเด็นที่จะ ลปรร.ด้วย และขอความคิดเห็นอาจารย์ด้วยดังนี้ครับ
1. หากว่าเราได้ฟัง ได้รู้มา แต่จำไม่ได้ถึงแหล่งที่มาจริง ๆ (รู้แต่ว่าไม่ได้คิดเองแน่ ๆ) จึงอ้างถึงไม่ถูก ควรจะทำอย่างไรให้ลงตัว เพราะหากไม่นำออกมา ก็จะหายไปเสียได้
2. การอ้างถึง แบบทำ link เชื่อมต่อไว้จากแหล่งที่มา (กรณีการเขียน Blog) เช่น รายละเอียดนอกจากที่ได้จาก วสุนธรา กิจประยูร / กฤษณา นิลศรี สำนักงาน ก.พ.ร. แล้ว ก็สามารถติดตามได้อีกที่ Office of Campus Activities Leadership ครับ จะใช้ได้หรือไม่ อย่างไรถึงจะถูกต้องที่สุดดีครับ