เปลี่ยนที่ใครอะไรเปลี่ยน..?
ผมมองตามเสียงเรียกให้ดูแว่นตาของลูกชายที่หักตรงกลางดั้งจมูกทำให้แยกกระจกตาอยู่ติดขาคนละด้านทำไงดีละ ก็ต้องไปร้านขายแว่นตาละสิ เมื่อเข้าไปร้านแรกคนขายก็นำกระจกตาออกแล้วเที่ยวไปวัดขนาดกับกรอบแว่นอยู่เป็นนาน สรุปมันเข้ากันไม่ได้คุณจะรอไหมคงเป็นสองสามวันจะสั่งมาให้ ขอบคุณครับ ผมขอคิดดูก่อนนะ แล้วเราก็เดินไปร้านที่สอง คนขายตั้งใจฟังเราและตรวจดูลักษณะแว่นตาที่หักนั้นแล้วนำไปวัดสายตาที่เครื่องแล้วเขาขอวัดสายตาคนใส่แว่นนี้ ทีนี้เขาแจ้งว่าสายตาเจ้าตัวเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัวให้เราตัดสินใจว่ายังจะใช้กระจกตาตัวเดิมโดยหากรอบแว่นมาใส่หรือจะเปลี่ยนเป็นตัวใหม่ ซึ่งคำแนะนำดังกล่าวล้วนเป็นเงื่อนไขที่น่าฟังและอยู่ในอำนาจเราตัดสินใจได้ด้วยว่าจะเอายังไงดี นี่ละสิ่งที่ชวนคิดชวนคุยคือ ทำไมร้านแว่นตาเหมือนกันแต่ฐานคิดการบริการต่างกันไกลมาก
ผมโยงมาถึงระบบการศึกษาในบ้านเราเองก็เถอะ ทุกครอบครัวลงทุนการศึกษาให้ลูกเป็นอันดับต้น ๆ ของการลงทุนทั้งหมดแต่คุณภาพที่ได้กับอยู่ท้าย ๆ หรือแทบจะเป็นสูญ เรามองดูหลักสูตรการสอนในบ้านเราเอาเข้าจริงก็มีไขมันเยอะมาก คนเรียนทุกวันนี้ก็ไม่ได้เอาสิ่งที่เรียนไปใช้ทำมาหากิน เราจะทำยังไง จะสอนยังไงเมื่อเรียนจบแล้วได้ใช้ประโยชน์จากที่เรียนมา ครูที่สอนทุกวันนี้ต้องคำนึงถึงผู้เรียนว่าในอนาคตเขาจะเอาสิ่งที่เรียนที่สอนไปใช้ในชีวิตได้อย่างไร
บางวิชาเด็กสนใจใฝ่รู้นั้นอ่านจบก่อนที่จะเข้าไปนั่งเรียนวันแรกแล้วเพราะข้อมูลฉับไวไงละ ทำยังไงครูจึงจะเป็นคนสื่อสารเก่ง คิดวิเคราะห์เป็น ระบบการสอบสัมภาษณ์รับเข้าทำงานในยุคนี้เขาก็ไม่สนใจเรื่องวิชาการแล้วแต่เขาสนใจเรื่องทักษะหรือคุณลักษณะการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ เป็นการคิดวิเคราะห์เป็นมากกว่าคือเขาดูที่กื๋นของตัวตนคนนั้นมากกว่านะจะบอกให้ เมื่อเป็นอย่างนี้เราอย่าเป็นคนหลงติดกับดักหรืออย่ากอดของเดิม ๆ ไว้ แต่จงกัดไม่ปล่อยในเรื่องที่เราสนใจในสิ่งที่ถูกต้องและเป็นธรรมถามว่าสิ่งที่เล่ามานี้เปลี่ยนที่ใครอะไรเปลี่ยน..?
ความเห็น (2)
คนเรียนทุกวันนี้ก็ไม่ได้เอาสิ่งที่เรียนไปใช้ทำมาหากิน เราจะทำยังไง .....น่าสนใจ ครุ่นคิดมานานแล้วค่ะเรื่องนี้
