หลงในอารมณ์

เช้านี้เข้ามาอ่านอนุทิน และบันทึก ให้ดอกไม้กำลังใจไปบ้าง ที่สำคัญเพื่อเข้ามาบันทึกอนุทินและเขียนบันทึกเรื่องราวที่เข้ามาในชีวิต หลังจากหยุดงานไป 3 วันโดยในวันศุกร์ได้ลาพักผ่อนประจำปีไป 1 วัน แม้ว่าจะมีไลน์แจ้งเรื่องงานมาบ้างแต่ก็ถือว่าได้หยุดพักผ่อนไม่ปะทะโดยตรงกับงานที่บางครั้งก็เครียด บางครั้งก็วุ่นวาย บางครั้งก็เจือปนไปด้วยอารมณ์ของคนรอบข้าง อันเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ในขณะนั้นและเก็บมาครุ่นคิดหาวิธีแก้ไขปัญหางาน

มาถึงตอนนี้คิดได้ว่าเราคิดหาวิธีแก้ปัญหางาน แต่ลืมไปว่าเราไม่ได้แก้ความทุกข์ที่เกิดขึ้นมาในหน้างานก่อนหน้านี้ สาเหตุเพราะเราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หลงลืมตัวตนที่แท้จริงไปว่าเราเองก็เพียงทำหน้าที่ตามบทบาทไปชั่วขณะนั้น เพียงมีอารมณ์ที่พัดผานเข้ามาแล้วไม่มีสติกรอง รับเอาอารมณ์นั้นมาเต็มๆ ลืมตัวแล้วให้มันเผาผลาญจิตใจจนมอดไหม้ หลายวันกว่าจะฟื้นตื่นตัวขึ้นมาได้ ต้องใช้เวลา

แล้วทำอย่างไรเล่าเราถึงจะรู้สึกตัว รุ้ทันจิตใจได้ในทุกขณะการเป็นอยู่ ผู้รู้ท่านบอกว่าต้องฝึกภาวนา

"ภาวนา" คืออะไร เรารู้และเข้าใจมากน้อยแค่ไหน เคยทำบ้างหรือไม่ เคยทำแล้วปล่อยทิ้งไปนานมากแค่ไหนถึงปล่อยให้กิเลสอารมณ์อันร้อนรุ่มพัดมาเกาะกัดจิตใจได้ขนาดนี้

เป็นเพราะการปฏิบัติที่ไม่ส่ำเสมอ เป็นเพราะการลุ่มหลงในโลก เป็นเพราะความประมาทที่คิดว่าตัวเองเอาตัวรอดได้

สุดท้ายพ่ายแพ้ต่อกิเลส หมองไหม้ จนแทบเอาตัวไม่รอด

ภาวนา ภาวนาเถิดหนอ

..................

[เพชรน้ำหนึ่ง]

ด้วยความระลึกถึงครับท่าน/สบายดีนะครับ

[พ.แจ่มจำรัส]

ขอบคุณคุณเพชรนะครับ สบายดีครับ