เหนื่อยไหมกับการเดินทาง
เช้านี้ พิจารณาว่าคนเรา ตั้งแต่เกิดมา ก็ล้วนต้องต่อสู้ชีวิต แสวงหา ผจญกับสิ่งต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในเส้นทาง พบสุขบ้าง พบทุกข์บ้าง ก็เป็นเรื่องธรรมดา
ก็เหมือนกับการเดินทาง เป็นการเดินทางของชีวิต การเดินทางของจิต ไม่อยากทุกข์ ก็ต้องแสวงหาสุข ไม่อยากสิ่งนี้ ก็ต้องดิ้นรนไปหาสิ่งโน้น เกลียดดำก็วิ่งไปหาขาว เบื่อก็หนีความเบื่อ....จิตจึงวิ่งไปมาอยู่แบบนี้ และเราก็อยู่กับเหตุผลทางโลกต่างๆ นานาที่ทำให้เรามองไม่เห็นทางอื่น.....ทั้งหมดนี้ก็คือการเดินทาง แต่เป็นการเดินทางของจิต ที่ไม่มีที่สิ้นสุด สาเหตุลึกๆ ก็คือเพราะเราต้องการไม่มีสิ้นสุด เมื่อไหร่ที่เราหยุดความต้องการได้นั่นแหละ เป็นจุดเริ่มต้นของการหยุดการเดินทางของจิต
การไปถึงจุดที่ไม่มีการเดินทางนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ มีวิธีอยู่ เพียงแต่ต้องทำให้ถูกวิธี
ในเมื่อยังไม่สามารถหยุดการเดินทางได้ บางที ดีที่สุดคือการอยู่กับการเดินทางนั้นๆ ด้วยจิตนิ่งรู้ คือเกิดอะไรก็โอเค เช่นนั้นเอง ไม่ไปเกี่ยวให้ต้องติดและวิ่งกับสิ่งนั้น
แม้กระทั่งการวาดภาพศิลปะยึกยือที่ทำอยู่ในช่วงนี้ก็คือการเดินทาง ที่ยังไม่เสร็จ ซะที
ความเห็น (1)
อ่านบันทึกท่านแล้วคิดถืงเพลงนี้
ครับ