@สิ่งหนึ่งในชีวิต....ที่เราค้นหา@

เมื่อก่อนนั้น...สิ่งที่เรารัก..เราชอบ ... เราก็จะคิดซ้ำไปซ้ำมาเสมอว่า...มันยังคงอยู่กับเราหรือเปล่านะ..
หากยังอยู่...ใจมันก็ยังคงกังวลอยู่อย่างนั้นแหละ.. ว่าพรุ่งนี้มันยังอยู่อีกมั้ย!!
..
หากมันไม่อยู่แล้ว...ใจมันก็เป็นทุกข์..
ทุกข์เพราะความพลัดพราก
..

..
แต่พอได้หันมาปฏิบัติธรรม...กลับพบว่า.. การปฏิบัติธรรมนั้น ทำให้เรามีสติมากขึ้น เมื่อมีสติมากขึ้น.. ใจมันก็ไม่ยึดติด.. เมื่อใจไม่ยึดติด ... ใจมันก็สงบ....ใจมันก็เบา
..
สังเกตุตัวเองได้ว่า...เมื่อก่อนนั้น ไม่เคยรู้เคล็ดลับมาก่อนเลยว่าจะทำอย่างไร? ให้ใจของเราสงบขึ้น และละอารมณ์ต่าง ๆ ได้มากขึ้น...
..
คิดเท่าไหร่ ....ก็คิดไม่ออก..
..

..
อยู่มาจนกระทั่งวันหนึ่ง...วันที่เราได้มาเรียน "สมาธิ"
..
ทำให้เรารู้ว่า...การบริกรรม "พุทโธ" นี่แหละ!!... คือเครื่องละอารมณ์ชั้นดี..
..
และทุกครั้งที่ทำสมาธิ...ทำบ่อยเข้า บ่อยเข้า...อารมณ์ต่าง ๆ นั้น ก็ค่อย ๆ ลดน้อยลง....
..

.

..
ความทุกข์นั้น... ไม่ใช่ไม่มีนะ ...
มันก็ยังคงมีอยู่ แต่มันก็ลดน้อยลงไปบ้างแล้วละ!!
..

...

ชีวิตของคนเรานั้น..มันมีอยู่สิ่งหนึ่งนะ..
ที่มันเข้ามาเติมเต็ม....ให้กับชีวิตของเรา และมันก็อาจเป็น....สิ่งหนึ่งที่เราโหยหามาทั้งชีวิตเลย...ก็ว่าได้

..
สิ่งนั้นก็คือ..."ความสุข"
..

..
ความสุข...ทางโลกนั้น....เห็นกันอยู่ดาษดื่น....ค้นหาเท่าไร ก็ค้นเจอ... หาเจอ..
แต่ความสุขแบบนี้...มันไม่ใช่สิ่งที่เราโหยหาหรอกนะ!!
...
...
ความสุขตัวนี้ต่างหากละ!! คือ..สิ่งที่"หัวใจ"ของเราต้องการและค้นหามาทั้งชีวิตเลยทีเดียว
..

..
ความสุขตัวนี้.. "ความสุขที่ได้จากสมาธิ"

[ขจิต ฝอยทอง]

สาธุๆๆ

อ่านแล้วมีความสุข