​๔๗. ปิดเทอม..พักใจให้เย็นฉ่ำ ดื่มด่ำกุ้ยหลินเมืองไทย..ในลำคลองเขาแดง

ผมผ่านการทำงานในปีการศึกษาที่ผ่านมา..ต้องเรียกว่าโชกโชน แทบจะไม่มีเวลาหยุดพัก พอบรรลุเป้าหมายด้านผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการสอนแล้ว ก็รู้สึกโล่ง เป็นการโล่งแบบหมดแรงก็ว่าได้..ก่อนจะก้าวไปต่อ ขอพักกายพักใจสักหน่อย..นิดนึง..

คิดอยู่ตั้งนาน..ว่าจะบึ่งรถไปที่ไหนดี นึกขึ้นได้ต้องตัดสินใจแล้ว ก็พี่”มะเดื่อ”เคยเชิญชวนให้ไปสัมผัสป่าเขาและทะเลที่เมือง”สามอ่าว” ไม่ไปตอนนี้แล้วจะไปเมื่อไหร่ อำเภอกุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์..ใกล้ๆแค่นี้เอง..

ติดต่อพี่มะเดื่อ..ครูซี ๘ แห่งกุยบุรีเป็นที่เรียบร้อย..กำหนดนัดหมายเวลาและที่พัก พี่มะเดื่อบอกยินดีที่จะเป็นไก๊ด์(เถื่อน)ให้ ผมก็เลยสบายใจ ยิ้มกริ่ม..เตรียมอิ่มเอมกับความสุข งานนี้จะสูดอากาศให้เต็มปอด ขยับขยายหัวใจและสมอง ให้สมบูรณ์และแข็งแกร่ง..

เชื่อว่า..กลับมาเที่ยวนี้..ใครจะมาพูดว่าผมว่าบ้างานคงไม่ได้แล้ว ก็มีเวลาพักกับเขาเหมือนกัน ปีละครั้งก็ยังดี ปีนี้เลือกทะเล ไปทะเลกันดีกว่า.. อ้าว..เกือบลืมเรื่องที่พัก..พี่เขาเลือกให้ผมพักที่”.ลิตเติ้ลโฮมรีสอร์ท”

ออกจากกรุงเทพฯ แปดโมงเช้า แวะทานมื้อเที่ยงที่เพชรบุรี..บ่ายสองโมงก็พบพี่มะเดื่อ..ยืนยิ้มรอต้อนรับ แล้วพาผมไปที่พักที่อยู่ริมทะเล เป็นรีสอร์ทเล็กๆ แบบ”จิ๋วแต่แจ๋ว” สวยและสะอาดมาก

เก็บสัมภาระเรียบร้อย..พี่มะเดื่อก็พาไปลอยแพ..ไม่ใช่สิ..ล่องเรือ..ในคลองเขาแดง เพื่อชมทิวทัศน์โดยรอบที่นักท่องเที่ยวรุ่นใหม่คุยนักคุยหนาว่าเป็น “กุ้ยหลินเมืองไทย” ซึ่งอยู่ในเขตอุทยานเขาสามร้อยยอด..ระหว่างทางที่ขับรถไปลงเรือ..แทบไม่อยากจะกระพริบตา เพราะภูเขาอยู่ใกล้ตาและสวยมาก แต่จะมองเพลินนักก็ไม่ได้ ..ข้างทางมีฝูงลิงตัวน้อย คอยจะเดินข้ามถนน..

ท่าเรืออยู่ตรงหน้าวัด..เป็นเรือหางยาวกว้างใหญ่ขนาดกำลังดี มีร่มชูชีพไว้บริการ ช่วงนี้น้ำกำลังลง ไหลออกสู่ทะเล ลำคลองจึงดูตื้นเขิน ตอนแรกก็นึกว่าจะไม่สวย ที่ไหนได้กลับกลายเป็นภาพมหัศจรรย์ มองเห็นรากใบและลำต้นโกงกางอย่างชัดเจน...

ผมเห็น กุ้ง ปู หอย นอนทอดกาย..หาดชายเลนที่มองดูเรียบๆ แต่พอเข้าไปใกล้ๆก็เห็นมีรูเล็กๆเป็นที่ซ่อนตัวของปูปลา รายการนี้มีปลาโชว์ที่น่าตื่นตะลึง..ก็ปลาโท่งหรือปลาตีนหลากหลายขนาดเหลือเกิน ว่ายน้ำหยอกล้อกัน พอว่ายเข้าฝั่งก็เดินได้รวดเร็วอย่างน่ารัก มองยังไงก็คล้ายปลาช่อนหรือปลาบู่ แต่พี่มะเดื่อบอกว่าเหมือนกิ้งก่า..เพราะปีนขึ้นต้นไม้ได้ด้วย

ภาพป่าโกงกางและลำคลอง ตลอดจนหาดชายเลน ที่คดเคี้ยว ตัดกันอย่างสวยงามกับขุนเขาที่สูงต่ำสลับซับซ้อน มองไปทางไหนก็งามไปหมด ถ่ายภาพกันแทบไม่ทัน สมเป็น”กุ้ยหลินเมืองไทย”แท้ๆ ตอนแรกก็สงสัยว่าทำไมจึงชื่อคลองเขาแดง พอเรือวิ่งผ่านหน้าผาสีแดง..ก็เลยรู้ได้ทันที

เรือล่องไปอย่างช้าๆ..ราวครึ่งชั่วโมงก็ย้อนกลับพาผมออกสู่ทะเลที่ปากน้ำกุยบุรี ผ่านชุมชนของชาวเรือตังเกที่ทอดสมอ มองดูเหมือนภาพวาดสีน้ำ..พี่มะเดื่อบอกว่าเรือตังเก จะออกทะเลช่วงกลางคืน ส่วนใหญ่จะจับได้ปลาหมึก ส่วนปลาทูที่เคยอยู่ทะเลแต่ตอนนี้ไม่เหลือหรอแล้ว...

ขึ้นจากเรือด้วยความประทับใจ..เดินทางต่อไปยัง”ถ้ำไทร”กุยบุรี พี่มะเดื่อก็ใจดี จะให้ผมเดินขึ้นเขาไปยังถ้ำ แล้วพี่เขาจะรออยู่ข้างล่าง พอไปถึง.. ผมก็เลยบอกว่าเย็นแล้ว ป่าดูจะมืดครึ้ม ไม่ขึ้นจะดีกว่า..แต่แท้ที่จริง ผมเดินไม่ไหวแล้ว ขอถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึก เหลียวไปมองทางขึ้นถ้ำ ก็พบว่า..ต้นไม้และทางเดิน ยังไม่ยับเยินแต่อย่างใด ดูสภาพแล้วยังสดใส อนุรักษ์ไว้ได้เป็นอย่างดี

ได้เวลาอาหารมื้อเย็น..พี่มะเดื่อพาไปทานที่ร้านอาหารชายทะเลใกล้ๆที่พัก ก่อนถึงร้านอาหาร รถวิ่งผ่านชุมชนหมู่บ้าน..ที่มีความเป็นอยู่สะดวกสบายขึ้น อันเนื่องมาจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ ที่ทรงให้สร้างถนนตัดภูเขาเข้าสู่หมู่บ้านชายทะเล หลังจากที่พระองค์ท่านได้เสด็จมาเมื่อ ๑๓ มีนาคม ๒๕๑๓..ทำให้ชาวกุยบุรี สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น มาจนถึงทุกวันนี้...

ครับ..ทุกท้องที่มีเรื่องเล่า..รอให้เราไปเยี่ยมเยือน สัมผัสป่าเขาและทะเล ต่อเติมแง่คิดและพลังใจ ได้มิตรภาพจากเพื่อนไม่รู้ลืม อยู่ที่ว่าเราจะมุ่งมั่นตั้งใจ ใช้เวลาให้มีค่า ให้เวลากับชีวิตเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์มากน้อยแค่ไหน ..จะได้ไม่ต้องมาบ่นทีหลังว่า..ปิดเทอมหรือพักร้อนทั้งที ไม่มีภาพดีๆเก็บไว้ในความทรงจำเลย...

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๐ พฤษภาคม ๒๕๖๐

[คุณมะเดื่อ]

รู้สึกยินดีและเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

ที่ได้มีโอกาสต้อนรับท่าน ผอ.คนเก่ง

ยินดีต้อนรับทุกเมื่อจ้า

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับท่าน ผอ.และพี่ครูมะเดื่อ

-ตามมาชมภาพบรรยากาศสวยๆ ครับ

-เคยได้รับการต้อนรับจากครอบครัวของพี่ครูมะเดื่อเมื่อปีก่อน

-ประทับใจกับมิตรภาพมากๆ ครับ

-ขอบคุณภาพสวยๆ ครับ..