ตอนเด็กๆฉันชอบถามพ่อบ่อยๆว่าทำไมบ้านเราไม่มีที่นา ไม่มีสวนยาง เหมือนบ้านเพื่อนเค้าบ้าง พ่อก็จะตอบเหมือนเดิมทุกครั้งว่าครอบครัวเรารับราชการมาตั้งแต่รุ่นปู่ เรากินเงินเดือนหลวง มีพอกินพอใช้ ไม่ได้ยากจนแต่ก็ไม่ถึงกับร่ำรวย ฉันพยายามเข้าใจแต่ก็มักจะแอบอิจฉาเวลาเพื่อนๆเล่าว่าเค้ามีที่นาหรือมีสวนยางเป็นร้อยๆไร่
พ่อมีลูก3คน พี่สาวฉัน2คนเป็นครู ฉันเองก็เป็นพยาบาล เรียกว่าครอบครัวเราก็สืบทอดรับราชการมาต่อเนื่อง ปัจจุบันครอบครัวเราก็ยังไม่มีที่นา ไม่มีสวนยาง........เหมือนเดิม
และแล้วคำถามที่ฉันเคยถามพ่อ ก็ย้อนกลับมาให้หลานๆของฉัน มาตั้งคำถามนี้กับพ่อใหญ่( คุณตา )ของเค้าอีกครั้ง พ่อฉันก็ตอบเหมือนเดิมอีก แต่คราวนี้ฉันรีบแย่งตอบเพิ่มไปว่า " ถึงแม้เราจะไม่มีที่นา ไม่มีสวนยาง แต่เราก็มีมรดกที่เจ้าคุณปู่มอบไว้ให้คือทะเลปากพะยูนไงล่ะ ใครอยากได้ส่วนไหนก็แบ่งไปเลยนะ จับจองได้เลยของเราทั้งนั้น สุดลูกหูลูกตาเลย .....อ้อ ยกเว้นเกาะสี่เกาะห้า ที่มีรังนกนางแอ่น อันนั้นเค้ามีสัมปทาน ไม่ใช่มรดกของปู่เรา 555 "
ไม่มีความเห็น