๔๔. กำลังใจ..จากรถยนต์คันสุดท้าย..ของชีวิต..
ชีวิตนี้ไม่แน่นอน..ผมคิดว่าการเตรียมความพร้อมให้ชีวิตเป็นการดีที่สุด ขณะที่เตรียมผมจะพัฒนาตนเองไปด้วย..ศึกษาหาความรู้และสั่งสมประสบการณ์..นำมาใช้พัฒนางาน..ทำให้งานก้าวหน้า..คนก้าวหน้า..
ผมเป็นผู้บริหารโรงเรียนในลำดับต้นๆของเขตพื้นที่...ที่มีความก้าวหน้าแบบก้าวกระโดด อันเนื่องมาจากการทำงานหนัก..มีผลงานเชิงประจักษ์ ขณะที่ทำ..ผมไม่มีทางเลือกให้สบายกว่าคนอื่น..แต่ช่างเถอะ..ก็แค่ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ...
ชีวิตเริ่มต้นจากไม่มีสมบัติอะไรเลย..เป็นมนุษย์เงินเดือนล้วนๆ ไต่เต้ามาจนถึงวันนี้..วันที่เงินเดือนสูงสุดของขั้น ซี ๘ และปลายปีมีโอกาสจะได้ฉลองวันเกิดครบ ๕๔ ปี..วันที่จะมีเงินเดือนเข้าสู่ซี ๙
เงินเดือนสูงไปตามอายุ แต่ไม่เคยสุรุ่ยสุร่าย ผมวางแผนการใช้เงิน มีเงินเหลือทุกเดือน แม้เหลือไม่มากมายแต่ก็อุ่นใจ ให้มีกำลังใจรับราชการ สามารถเจือจานแบ่งปันและทำบุญได้โดยไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง...
บ้าน รถ ยศ ตำแหน่ง และที่ดิน มีครบหมดแล้ว แบบพออยู่พอมี ไม่ถึงกับสะสมไว้ให้ร่ำรวย แต่เพื่อสร้างรากฐานชีวิตให้มั่นคงหลังเกษียณอายุราชการ ไม่ต้องทรมานกายและใจ ที่จะต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่..อีกครั้ง..
ดังนั้นวันนี้..วันที่มีงานให้ทำตลอด และต่อเนื่อง..แทบไม่มีเวลาพัก..แต่อีกมุมหนึ่งของชีวิต..ก็สะดวกกายสบายใจในการใช้จ่ายเงินเพื่อชีวิต และส่งลูกเรียน..มีเงินเหลือเก็บอยู่ก้อนหนึ่ง..เล็กๆ..ที่ต้องตัดสินใจ พุ่งเป้าไปที่..รถยนต์คันสุดท้าย..ทันที
คิดหน้าคิดหลังอยู่นานมาก..เมื่อรถยนต์คันที่ใช้อยู่อายุ ๙ ปีเต็ม..แม้จะยังไม่เก่าแต่ก็เป็นช่วงจังหวะเวลา ที่ต้องให้ลูกคนโตได้ใช้รถเป็นมรดกตกทอดไปก่อน..ถ้าซื้อให้ลูกไปเสียทุกอย่าง..ตัวเราก็จะลำบากและหมดโอกาสในช่วงท้ายของชีวิต..
เก้าโมงเช้า..เป็นเวลานัดหมายกับโชว์รูมฮอนด้า ถนนวิภาวดีฯ เพื่อรับรถซีวีค สีเทาป้ายแดง เป็นรถยนต์คันแรกที่แรงสูงและเงินดาวน์สูง..ผ่อนสบายไร้กังวล..ให้สมกับจุดประสงค์ที่ตัดสินใจแล้ว..จะต้องไม่สร้างความเดือดร้อนและเบียดเบียนตนเอง
ผมไปหาแม่..โดยให้ลูกชายเป็นคนขับ..เพื่อความเป็นสิริมงคล ก็เลยให้แม่เข้าไปนั่งในรถ แล้วขับรถพาแม่ไปรอบๆหมู่บ้าน..ระหว่างที่แม่นั่ง แม่ก็ชื่นชมความสวยงามโอ่อ่าของตัวรถ พร้อมกับให้ศีลให้พร ให้มีความเจริญก้าวหน้า..จะไปไหนมาไหนก็อย่าได้ประมาท..นี่คือคำพรจากแม่
ผมนั่งรถกลับบ้าน..กลับทุ่งดินดำรีสอร์ท ด้วยหัวใจฟองฟู..คิดถึงโรงเรียน..คิดถึงงาน และใครต่อใคร..และรถคันใหม่..ที่เข้ามาในวิถีชีวิต..ทำให้คิดถึงคำสอนของอาจารย์...
“..จงทำตัวเป็น Auto – charge battery...คือ รู้จักพัฒนาตนทั้งทางกาย จิต อารมณ์ ปัญญา..”
“..สามารถเติมพลังชีวิตให้ตนเอง...”
“..ด้วยการหมั่นมองตน รู้ตน ชื่นชมและ ให้กำลังใจตน กระทำจนเป็นนิสัยอยู่ในวิถีชีวิตประจำวัน..”
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๙ เมษายน ๒๕๖๐
ใน ด้วยรักและศรัทธา พัฒนางาน..ชีวิต เส้นทางผลสัมฤทธิ์ บันทึกไว้..ให้รื่นรมย์
ความเห็น (3)
Happy New Car ค่ะ รถสวยและดีค่ะ
ยินดีด้วยจ้าา
รถสวยมาก