๕๒๒..ลมหายใจแห่งความดี...

วันนี้..ปิดเทอมแล้ว..แต่ความรู้สึกเหมือนเวลาปกติ ยังมีงานให้ทำอีกมากมาย แบบว่า..คงไม่ได้ปิดไปไหนง่ายๆ..รีบเก็บกวาดถนนและอาคารเรียน..ก่อนที่จะไปให้อาหารไก่และปลา...

กิจกรรม..ทำรายวัน คือทำโรงเรียนให้เป็นปัจจุบัน..ถ้าเก็บกวาดไว้บ้าง งานสะสมจะน้อย..พายุฤดูร้อนมาเยือน หนักก็จะกลายเป็นเบา..หรือไม่ ใครผ่านไปผ่านมา..ก็จะแลดู น่าอยู่ น่ามอง..

จริงดังคาด..เก็บกวาดไม่ทันเสร็จ..สาวใหญ่ใส่กางเกงยีน เดินลงจากรถ จูงมือลูกคนเล็ก เดินนำลูกสาวคนโตที่ใส่ชุดนักเรียน เดินตรงมาที่ผม...

“ผอ.อยู่ไหมคะ” “อยู่ครับ เชิญที่หน้าห้องครับ.. ผมวางไม้กวาด แล้วพาไปนั่งที่โต๊ะหน้าห้อง ผอ. จากนั้น..ก็สัมภาษณ์ทันที..ว่ามีเหตุอันใด..ทำไมถึงต้องย้าย และย้ายมาจากไหน..ย้ายมาแล้วจะอยู่กับใคร.....

ผู้เป็นแม่บอกว่า..ลูกสาวอยู่ชั้น ป.๕ เรียนอยู่โรงเรียนบ้านหนองนกแก้ว..จะให้มาอยู่กับยาย แม่จะไปหางานทำ..ไปทำเรื่องย้ายจากโรงเรียนเดิมแล้ว แต่โรงเรียนยังไม่ได้ทำเรื่องให้...

ผมก็บอกว่า..ไม่เป็นไร..ก็ถือว่ารับแล้ว แม่ก็ไปติดตามเอกสารย้ายของลูกก็แล้วกัน..ว่าแล้วผมก็ให้กระเป๋านักเรียน พร้อมอุปกรณ์การเรียน ๑ ชุด..แม่ยกมือไหว้..รับกระเป๋าด้วยสีหน้างุนงง ..

นักเรียนคนที่ ๗๙ ของปีการศึกษาหน้า..กลับไปแล้ว..รปภ.ก็เข้ามา รายงานว่า..ต้นไม้ใหญ่..ในป่าหลังโรงเรียน ถูกน้ำเซาะและโดนพายุซ้ำๆ จึงหักโค่น..จะขอผอ.เพื่อเลื่อยไปทำถ่าน..

ผมก็อนุญาต..รปภ.ก็ดูมีใบหน้าเปื้อนยิ้ม เพราะการเผาถ่านหมายถึงการมีรายได้เพิ่มขึ้น.....

สักพัก..ครู ป.๑ ก็โทรมาบอกว่า..เสาร์อาทิตย์นี้มาอยู่เวรไม่ได้ ต้องไปเยี่ยมแม่ที่บุรีรัมย์..ขออนุญาต ผอ.มาทำหน้าที่ครูเวรในวันจันทร์...ผมก็บอกไม่เป็นไร..เดี๋ยว ผอ.อยู่เวรให้..

ทำให้นึกถึง ครู ป.๖..ก็ขอแบบนี้เหมือนกัน แต่ขอไปเรียน ป.โท..ผอ.บอกว่าไปเรียนเถอะ ไม่ต้องห่วง กลับมาอยู่เวรวันไหน ก็อย่าลืมเซ็นสมุดเวรยามด้วยก็แล้วกัน....

ครับ..โรงเรียนเล็กๆ อยู่กันแบบเอื้ออาทร..ดูแลช่วยเหลือกันไป..ผมถือว่าถ้าหากเราจะต่อลมหายใจอยู่ได้ด้วย”ความดี” มอบสิ่งดีๆให้แก่กัน เราจะทุกข์น้อย และไม่อับจน....

แม้ว่าความดีเหล่านี้จะไม่เคยได้รับจากใคร..ก็ใช่ว่าจะต้องคับแค้นใจและเอาคืน..ชีวิตราชการไม่ต้องขมขื่นก็ดีแค่ไหนแล้ว..และชีวิตนี้น้อยนัก ไม่รีบฉกฉวยโอกาสทำความดี ตอบแทนคุณแผ่นดินในตอนนี้..จะไปทำตอนไหน.....

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๓๑ มีนาคม ๒๕๖๐

[ดารนี ชัยอิทธิพร]

อ่านแล้วสุขใจ ขอบคุณค่ะคุณครู