ผมไม่เคยจัดงานใหญ่..ในวันสิ้นปีการศึกษาเลยแม้แต่ครั้งเดียว..ด้วยเหตุผลที่ไม่อยากสร้างงานให้เสียเวลาและสิ้นเปลือง พยายามทำงานให้เรียบง่าย แบบที่โรงเรียนไม่เดือดร้อน ครูไม่ต้องเหนื่อยเตรียมการและ...เก็บกระดาษกวาดขยะเมื่อเสร็จงาน ตลอดจนผู้ปกครองเอง ก็ไม่ต้องจ่ายอะไรให้โรงเรียนทั้งนั้น..พอเพียงดีจริงๆ
ผมไม่เคยประเมินว่าจะ..”ได้ใจ”ชาวบ้านหรือไม่..แต่จำนวนคนที่นั่งในที่ประชุม ก็บ่งบอกว่าให้ความร่วมมือ..นั่งฟังผมประกาศผลโอเน็ต และบอกนโยบายที่จะดำเนินงานในปีการศึกษาหน้า ๒๕๖๐
ผมขอบคุณผู้ปกครองที่มีส่วนร่วมพัฒนาคุณภาพผลสัมฤทธิ์ จากนั้นก็ประกาศชื่ออนุบาล ๑ ที่เข้าใหม่.ให้ผู้ปกครองออกมารับกระเป๋านักเรียนคนละใบ..
ส่วนนักเรียนชั้น อนุบาล ๑ – ๒ ที่จะต้องเลื่อนชั้น ก็ออกมารับกระเป๋าด้วยเช่นเดียวกัน งานนี้ผู้ปกครองยิ้มชื่นใจ เพราะเปิดเทอมใหม่..กระเป๋าจะเหมือนกันทั้งโรงเรียน..แบ่งเบาภาระผู้ปกครองไปได้ส่วนหนึ่ง
นัดหมายผู้ปกครองอีกครั้ง ในวันเปิดเรียน ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ ให้มารับเงินค่าเสื้อผ้า ตามนโยบายเรียนฟรี โดยที่ไม่เสียค่าใช้จ่าย และบอกด้วยว่า วันนั้น..นักเรียนที่มาโรงเรียนวันแรก ครูจะแจกสมุดให้คนละ ๑๐ เล่ม ถุงเท้าคนละ ๑ คู่ ถ้าเป็นนักเรียนชาย ป.๕ – ๖ จะได้เป็นถุงเท้าลูกเสือ
ขณะที่ประชุมผู้ปกครอง..ผมก็ให้ครูนำนักเรียนเกือบ ๕๐ คน มายืนเข้าแถว พร้อมถือชุดนักเรียนให้ผู้ปกครองรับทราบ และบอกว่า..นักเรียนทั้งหมดนี้..มีพัฒนาการในการเรียน มีจิตอาสาและความประพฤติเรียบร้อย..ครูประจำชั้น..จึงมอบชุดนักเรียนให้เป็นกรณีพิเศษ....
รายการสุดท้าย..มอบทุนการศึกษาให้นักเรียน ป.๖ จำนวน ๑๐ ทุน มอบให้คนละ ๑,๐๐๐ บาท..ในฐานะที่ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีของโรงเรียนและชุมชน ตลอดจนทำคะแนนโอเน็ตได้ท่วมท้น..พร้อมมอบของขวัญอีกคนละ ๑ ชิ้น ภายในมีอุปกรณ์การเรียนครบครัน..
๑๑.๐๐ น. นักเรียนและผู้ปกครอง..กลับไปหมดแล้ว..โรงเรียนกลับเข้าสู่ความเงียบงัน แต่ก็ยังหลงเหลือความมีชีวิตชีวา..สะอาด สวยงาม และร่มรื่น..เช่นเดิม
ได้เวลาเลี้ยงขอบคุณคณะครู..ที่ต่อสู้กับความไม่รู้ของนักเรียนมาทั้งปี..ปีการศึกษานี้ ที่กำลังจะผ่านไป..แทบจะไม่มีปัญหา ครูทุ่มเทเวลาให้กับงานพัฒนาคุณภาพกันอย่างเต็มที่..
ปิดฉากลงได้อย่างสวยงามเช่นนี้...ผมชื่นใจครับ
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๙ มีนาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความเห็น