ถึงรีบเร่ง เร็วไว ไปเก็บของ
คอยประคอง กระเป๋า เอาใบใหญ่
แบกขึ้นรถ ที่จอดรอ พอเข้าใจ
ไม่รู้ไป แห่งหนไหน อย่างไรกัน
แล้วตนเดิน เพลิดเพลินเล่น เห็นรถอยู่
มองคนคู่ ผ่านไปมา ต่อหน้าฉัน
แล้วทำไม ไม่ขึ้นรถ เวลาทัน
เดี๋ยวรถพลัน แล่นออกไป ให้ไกลตา
รีบตามไป ก็ไม่ทัน รถเสียแล้ว
ต้องคลาดแคล้ว แล้วรถไป ที่ไหนหนา
เฝ้าเสียใจ ไปไม่ทัน กลั้นน้ำตา
อนิจจา ตื่นขึ้นมา ข้าฝันไป
ไม่มีความเห็น