๕๐๑. ได้ดั่งใจจริงๆ...

ผมมองบริเวณสวนหย่อมหน้าอาคารเรียน ควรจะมีโต๊ะหินให้นักเรียนนั่งเล่น และผู้ปกครองได้นั่งเวลามารับลูกหลานกลับบ้าน..ตั้งใจว่า..จะยังไม่ซื้อ จะเคลื่อนย้ายโต๊ะจากที่ไม่มีใครนั่ง..มาวางแทน..สักชุดหนึ่ง

คือถ้าซื้อ..ชุดหนึ่งก็ไม่ต่ำกว่าพันบาท ซื้อน้อยก็ต้องหารถไปขนเอง ถ้าจะรอรถเร่ขาย กว่าจะได้เข้ามาขายในโรงเรียน คงต้องรอไปอีกนาน..ใช้โต๊ะเก่าๆ ไปก่อน อาจจะมีรอยร้าวบ้างก็ยังดี

โต๊ะหินมีรอยร้าวเพราะใช้มานานหลายปี เคลื่อนย้ายบ่อย ตัวโต๊ะเอง ราคาถูก เสริมเหล็กน้อย ทำให้ผุกร่อนง่าย..ถ้าเป็นโต๊ะหินอ่อนอย่างดี ทนทาน ชุดหนึ่งสองพันกว่า เวลาซื้อก็คิดแล้วคิดอีก..

แต่ช่วงนี้..คิดอะไร เป็นต้องได้ ได้ตัดสินใจและได้ลงมือทำอย่างที่ตั้งใจ..บางเรื่องเป็นเรื่องเล็กน้อย เมื่อทำเสร็จ ก็มีเวลาไปทำอย่างอื่น บางเรื่องราว..ติดค้างอยู่ในใจ ก็ได้ผ่อนคลายด้วยการแก้ปัญหา หรือหาทางออกได้ ไม่ต้องเก็บไว้..

ในช่วงสายๆ..มีรถวิ่งเข้ามา เหมือนมาตามนัด..แต่ไม่ใช่เลย เป็นรถขายโต๊ะหินที่มีสีแดง รูปลักษณ์แปลกๆแต่ก็สวย..วิ่งช้าๆ มาจอดที่หน้าห้องพักครู...คนขับลงจากรถ เดินมาหาผม พร้อมยื่นโบชัวร์ แนะนำสินค้าที่นำมาเต็มคันรถ...

“ครูครับ..ผมวิ่งรถมาสามคัน ขายโต๊ะหมดไปแล้วสองคัน คันนี้ผมไม่อยากเอาของกลับ จะขายให้ครูถูกๆ คิดว่าทำบุญให้โรงเรียนครับ...”

“มาจากไหนครับเนี่ย” “ผมอยู่สวนแตงครับ..ครูเอาไว้เถอะ ไม่แพงหรอก ผมขายอยู่ ๕ ชุด ๖,๘๐๐ บาท..วันนี้..ผมเอาไม่ถึงหรอก...”

“ผมก็อยากซื้อเอาไว้สักชุดหนึ่ง..ชุดละเท่าไหร่ครับ” ผมถาม..ทั้งที่ก็พอรู้คำตอบอยู่บ้างว่าราคาคงสูงมาก ที่ราคา ๗๐๐ บาท คงไม่มีแล้ว

“ผมขายส่งอยู่ ๑,๒๕๐ บาท..เอางี้แล้วกัน ๕ ชุด ผมขอ ๓,๕๐๐ บาท”

ผมคิดในใจทันที..ตกตัวละ ๗๐๐ บาท..ก็ไม่แพงเลย แต่จะตั้งตรงไหนล่ะ ในเมื่อวางแผนที่จะจัดวางไว้ที่เดียว..ต้องรีบปรึกษาเพื่อนครูว่าเอาไงดี ถ้าจะซื้อครูจะให้วางตรงไหน..แต่ถ้าไม่ซื้อวันนี้..ต้องรอของดีราคาถูกแบบนี้..ไปอีกนานแค่ไหน..

เพื่อนครูบอกว่า..โต๊ะแบบนี้ เดี๋ยวนี้ราคาชุดละเป็นพันแล้ว..ถ้าซื้อชุดเดียวเขาคงไม่ขาย โรงเรียนน่าจะซื้อไว้หลายๆชุด เพราะเท่าที่มีอยู่ก็ชำรุดมากมาย และที่สำคัญ เดือนหน้าจะมีกิจกรรมค่ายอาสา..ก็คงจะได้ใช้ประโยชน์อย่างแน่นอน...เป็นเหตุผลที่ดี..ที่ทำให้ผมตัดสินใจซื้อ..

“๕ ชุด..๓,๐๐๐ บาทได้ไหมครับ” ผมต่อราคา..ก็คิดว่าเขาคงไม่ให้หรอก เพราะเขาขายถูกแล้ว..

“ได้ครับ...คิดว่าทำบุญให้กับโรงเรียนแล้วกัน” คนขายตอบตกลง และถามผมว่าจะให้ยกลงตรงไหนบ้าง...

ความคิดจิตใจ..ที่มุ่งมั่นพัฒนางาน..หลายครั้งหลายครา ที่ไร้อุปสรรคและทำได้ดั่งใจ..ขอเพียงเราศรัทธา..อดทน..และรอคอยได้..ก็พอ...

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐