๔๘๖. ผมเข็ดแล้วครับ...ครู
หลังอาหารมื้อกลางวัน ก่อนที่นักเรียนจะแยกย้ายเข้าห้องเรียน ผมเรียกนักเรียนชั้น ป.๒ มาพบที่โต๊ะหน้าห้องพักครู ให้เขียนวันที่..ก่อน จากนั้นครูจะสอนให้รู้จักเศรษฐกิจพอเพียง..ให้รู้จักคำว่า ๓ ห่วง ๒ เงื่อนไข..เป็นครั้งแรก.. ตั้งใจจะให้อ่านและเขียนคำว่า เหตุผล พอประมาณ และภูมิคุ้มกัน.
ไม่ทันจะเริ่มกิจกรรม..ครูหนึ่ง ครูประจำชั้น ป.๑..เดินจูงมือเด็กชายนิวมาพบ..ครูหนึ่งหน้าตาเป็นกังวลมาก..ส่วนนิว..ทำท่าจะร้องไห้..
“เด็กๆเห็นนิวเอาเม็ดลูกปัดใส่เข้าไปในรูจมูก..ตอนนี้ยังเอาไม่ออกเลยค่ะ ผอ.” ครูหนึ่งบอกผม..งานเข้าล่ะสิ ผมคิดในใจ แต่ยิ้มไว้ ออกอาการไม่ตกใจ บอกให้ ป.๒ เข้าห้องไปก่อน..ผมดึงตัวของนิวมากอดไว้..
เด็กชายนิว..ย้ายมาจากโรงเรียนข้างเคียงเมื่อเทอมที่แล้ว ปัจจุบัน..ยังอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ เนื่องจากตอนที่เรียนอนุบาล นิว..ไม่ยอมไปโรงเรียน แม่บอกนิวมีปัญหากับครู..แต่ผมกลับมองว่า..ครอบครัวของนิวมีปัญหามากกว่า
นิว..ตอนที่ย้ายมา จะพูดน้อย แต่ตอนนี้พูดเก่ง ไม่ดื้อ แต่ก็ซุกซนตามประสาเด็ก เป็นที่รักของเพื่อนและครู..รวมทั้งผมด้วย
“เจ็บไหมนิว” ผมถาม “เจ็บครับ.”
“ลูกปัดเม็ดใหญ่ไหมนิว” “ใหญ่ครับ มันอยู่ตรงนี้ มันไม่ยอมออก” นิวพูดพร้อมชี้ตรงสันจมูก
ผมก็คิดว่ามันต้องใหญ่ เพราะถ้าเม็ดเล็กคงจะออกง่ายๆ หรือไม่ก็ไหลลงคอไปเลย แต่นี่นานกว่า ๑๐ นาทีแล้ว..ที่นิวพยายามสั่งน้ำมูก แต่เม็ดลูกปัดก็ไม่ยอมออกจากรูจมูก..
“มา..ครูช่วย ..อดทน ไม่ต้องร้องนะ..ครูนับ ๑ ๒ ๓ นิวสั่งออกมาเลย” ก่อนจะนับ ผมกดรูจมูกของนิวไว้ข้างหนึ่ง นิวสั่งน้ำมูกอย่างแรงถึง ๓ ครั้ง..ไม่มีวี่แววว่าเม็ดลูกปัดจะหลุดออกมา นิวเริ่มเหนื่อยหอบ เหงื่อออกที่หน้าผาก..ผมตัดสินใจทันที..ต้องพานิวไปโรงพยาบาล
ระหว่างทาง..ที่อยู่บนรถ..”นิวใส่เข้าไปในรูจมูกทำไมล่ะ” ผมถาม “ผมวางไว้เฉยๆครับ.”
“เดี๋ยวให้หมอช่วยแล้วกัน ไม่เจ็บหรอก” “ต้องตัดจมูกไหมครับ” “ครูก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“นิว สั่งน้ำมูกแรงๆอีกทีซิ” ผมบอก นิวสั่งน้ำมูกสุดแรง น้ำลายน้ำมูกออกมาพร้อมกันเต็มไปหมด ก่อนที่นิวจะเอาเสื้อเช็ดจมูก ผมรีบส่งกระดาษทิชชูให้ “ครูครับ..หมดแรงแล้ว” นิวพูดพร้อมนั่งพิงเบาะเหยียดขาไปข้างหน้า..มือก็ลูบคลำประตูรถ
“ปุ่มอะไรครับ” “ปุ่มกระจก” “กดได้ไหม” “ไม่ได้หรอก” “มันเสียเหรอ” “อือ” “อะไรเนี่ย” “ที่วางแก้ว” “เปิดได้ไหม” “จะเปิดทำไมล่ะ..ไหนบอกว่าเจ็บ” “ยังเจ็บอยู่ครับ”
ผมเห็นนิวกำลังเพลิดเพลินกับการนั่งรถ..”นิวสั่งน้ำมูกอีกทีซิ แรงๆเลยนะ” นิวทำตามโดยก้มหน้าเล็กน้อย..สั่งพรวดเดียว เม็ดสีดำหลุดออกจากรูจมูก กระเด็นหล่นไปที่พื้นรถ..
“ออกแล้วครับ....”นิวพูดพร้อมกับชี้ไปที่พื้น “หยิบมาให้ครูดูซิ”
นิวก้มไปหยิบ แล้วส่งให้ผมดู ผมโล่งใจ..มาได้ครึ่งทางไม่ต้องไปโรงพยาบาล เลี้ยวรถกลับแล้วมองเม็ดลูกปัดที่นิวส่งให้ดู....
“นี่มันเม็ดลำไยนี่..” “แม่ซื้อลำไยให้ผมเมื่อเช้าครับ”
“คราวนี้เข็ดหรือยังล่ะ” “ผมเข็ดแล้วครับ ครู”
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๖ มกราคม ๒๕๖๐
ความเห็น (1)
เล่นเมล็ดลำไยเลยครับ
ใส่เข้าไปได้เหมือนกันนะครับ
เด็กๆต้องดูแลตลอด
ดีใจที่ออกมาง่ายก่อนถึงโรงพยาบาล
เป็นเด็กซน เข้าใจว่าต้องฉลาดแน่เลย
555555