วันที่ 15 ชุมนุมอาเซียนศึกษา (2 ธันวาคม 2559)

หลังจากปฏิบัติหน้าที่ครูฝึกสอนมาได้หนึ่งเดือน

พวกเราก็ได้รับมอบหมายให้ก่อตั้งชุมนุมเกี่ยวกับอาเซียนศึกษาขึ้นมา

เมื่อเป็นความต้องการของทางโรงเรียน พวกเราก็สนองนโยบาย

งานเข้าอีก 1 งาน สู้ ๆ !

ฉันรู้สึกแปลกใจกับโรงเรียนนี้ตั้งแต่แรกอยู่เหมือนกัน

เพราะโรงเรียนอื่นค่อนข้างจะให้การส่งเสริมความรู้เกี่ยวกับประเทศอาเซียน

แต่โรงเรียนนี้ไม่ค่อยได้เห็น ได้สัมผัสอะไรกับคำว่าอาเซียนเลย

อย่างน้อยคำทักทายภาษาต่าง ๆ ในประเทศอาเซียน ก็ไม่เคยได้ยินจากที่นี่เลย

ดังนั้นพวกเราจึงเริ่มประชุมกันตั้งแต่วันก่อนเพื่อคิดกิจกรรมในชุมนุมอาเซียนขึ้น

ฉันยอมรับเลยว่าตื่นเต้นกับงานนี้มาก เพราะไม่เคยทำหน้าที่ผู้ก่อตั้งชุมนุมมาก่อน

ครูวิชาการก็เหมือนจะไว้วางใจและมั่นใจในตัวของพวกเรามาก ๆ เลย

ยิ่งถูกตั้งความหวังก็ยิ่งกดดัน...

แต่เนื่องจากอาทิตย์นี้พวกเรายังเตรียมกิจกรรมไม่ทัน

กิจกรรมในชุมนุมของพวกเราในวันนี้จึงเป็นการบรรยายเกี่ยวกับความรู้ทั่วไปของอาเซียน

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เป็นการลงชื่อสมัครชุมนุม

ตอนแรกพวกเราคาดหวังกับชุมนุมนี้มากว่าจะต้องมีสมาชิกเยอะ

แต่มีคนมาสมัครแค่ยี่สิบกว่าคน

พวกเราเตรียมกิจกรรมการบรรยายและห้องที่ใช้บรรยายเท่าจำนวนคน

แต่มาอาทิตย์นี้ มีคนเข้ามาเพิ่มในชุมนุมเราอีกสิบกว่าคน

ดีใจจังที่มีสมาชิกเพิ่ม ^^ เพราะยิ่งมีสมาชิกเพิ่มก็ทำให้ชุมนุมเรามีโอกาสทำเป็นโครงการได้สำเร็จ ^^

ในวันนี้ ฉันได้รับหน้าที่ในการบรรยาย หัวข้อ "เมืองหลวงอาเซียน"

เด็ก ๆ ที่นี่ยังไม่ค่อยมีความรู้ในเรื่องอาเซียนเท่าที่ควรจริง ๆ

เพราะฉันให้เด็กดูรูปธงชาติก่อนการบรรยาย เด็ก ๆ ส่วนใหญ่จะตอบไม่ได้ว่าธงชาติแบบนี้ เป็นของประเทศอะไร

พอบรรยายเกี่ยวกับธงชาติเสร็จ ฉันก็เปิดภาพเมืองหลวงของแต่ละประเทศให้เด็ก ๆ ดู และบรรยายถึงลักษณะเมืองต่าง ๆ ด้วย

แต่เพราะเด็กฟังบรรยายมาจากการเรียนการสอนทั้งวันแล้ว เด็ก ๆ จึงไม่ค่อยสนใจที่จะฟังนัก

ฉันรู้สึกได้เลยว่าตัวเองล้มเหลวกับการสอนชุมนุมนักเรียนแบบนี้

ในความคิดของฉัน กิจกรรมชุมนุมก็คือ กิจกรรมที่เราได้ทำแล้วรู้สึกผ่อนคลายและสนุกสนานกับการปฏิบัติ

แต่สิ่งที่ฉันกำลังทำวันนี้ เหมือนเพิ่มวิชาเรียนให้เด็กไปอีก 1 วิชา

ฉันเห็นใจเด็ก ๆ ที่ต้องทนฟังให้จบ และเสียใจเช่นกันที่เด็ก ๆ ไม่ชอบสิ่งที่ฉันทำ ><

ภาพขณะกำลังบรรยายเรื่องเมืองหลวงของอาเซียน (ขอขอบคุณภาพจากสุวิมล)

ภาพสมาชิกในชุมนุมอาเซียน (ขอขอบคุณภาพจากสุวิมล)

การมีสมาชิกเยอะเกินไปและมีสถานที่คับแคบ บวกกับกิจกรรมไม่น่าสนใจ ทำให้นักเรียนไม่ค่อยตั้งใจฟังเท่าไหร่

ฉันยอมรับเลยว่ารู้สึกไม่ค่อยดีเลยกับการเริ่มต้นชุมนุมที่เหมือนทำให้เด็กรู้สึกเบื่อ

เพราะขณะที่ฉันขึ้นไปบรรยายความรู้ ฉันสังเกตดูสีหน้าของนักเรียนแต่ละคน

หน้าของแต่ละคนดูเบื่อหน่าย และบางคนไม่ตั้งใจฟังด้วยซ้ำ

รู้สึกผิดจังที่ทำให้เด็กผิดหวังที่เข้ามาอยู่ชุมนุมนี้

เพราะเด็กเรียนมาทั้งวันแล้ว คงอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศการเรียนบ้าง

แต่พวกเรากลับทำให้เด็กต้องกลับมานั่งฟังบรรยายแบบเดิม ๆ

อาทิตย์ต่อไป จะเริ่มกิจกรรมการเวียนฐานชุมนุมที่พวกเราคิดขึ้นมา

หวังว่าเด็ก ๆ จะสนุกกับการลงมือปฏิบัติมากกว่านี้นะ ><

และฉันจะตั้งใจทำให้เด็ก ๆ สนุกกับการเข้าร่วมชุมนุมนี้ให้ได้

แต่...หวังว่าอาทิตย์หน้า เด็ก ๆ จะไม่ย้ายชุมนุมหนีกันไปไหนนะ...