ในคาบเรียนวิชากิจวัตรประจำวันและการฟื้นฟูสมรรถภาพ อาจารย์ได้ให้การบ้านในหัวข้อ Community survivors and Learning skills โดยให้ไปสัมภาษณ์บุคคลใกล้ชิด ผู้ปกครอง ผู้ป่วย ทุกช่วงวัย จำนวน 1 ท่าน สัมภาษณ์ถึงปัญหา หรือความบกพร่อง เช่น ด้านร่างกาย จิตใจ ที่เกิดขึ้นในอดีตหรือปัจจุบัน แล้วส่งผลต่อการทำกิจวัตรประจำวันอย่างไร? แล้วสามารถที่จะเรียนรู้ พึ่งพาตนเองให้ผ่านปัญหานั้นมาได้อย่างไร? แล้วนำมาแลกเปลี่ยนความรู้กันในคาบเรียนครั้งหน้า
ดิฉัน จึงเลือกที่จะสัมภาษณ์คุณป้า อายุ 58 ปี ซึ่งเมื่อประมาณปี 2553 คุณป้าได้เกิดอุบัติเหตุลื่นล้มในห้องน้ำ ทำให้กระดูกข้อเท้าซ้ายร้าวและใส่เฝือกแข็งเป็นเวลา 1 เดือน ส่งผลให้เกิดความยากลำบากในการทำกิจวัตรประจำวันขั้นพื้นฐานต่างๆมากมาย เช่น
ทางด้านจิตใจ คุณป้ารู้สึกเป็นกังวลในหลายๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องการใช้ชีวิตในช่วงที่ต้องใส่เฝือก เรื่องสัตว์เลี้ยง กลัวว่าจะเป็นภาระให้ญาติๆต้องมาดูแล จึงอยากที่จะหายเร็วๆ อยากรีบถอดเฝือก เพื่อที่จะได้ไม่ต้องอยู่เฉยๆ
ในตอนนั้นดิฉันอยู่ชั้นมัธยมต้น ซึ่งยังช่วยอะไรคุณป้าไม่ได้มาก ทำได้แค่ให้กำลังใจ ไปซื้ออาหาร เลี้ยงสัตว์ และช่วยงานบ้านเล็กๆน้อยๆ ยังไม่ทราบวิธีที่จะทำให้คุณป้ามีสุขภาพที่ดีขึ้น ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรให้สามารถทำกิจวัตรประจำวันให้ดีที่สุด แต่ตอนนี้ที่ดิฉันได้มาเป็นนักศึกษากิจกรรมบำบัด ทำให้ได้ทราบถึงเทคนิค วิธีการต่างๆที่เหมาะสม เช่น ใช้ commode chair (เก้าอี้อาบน้ำ) ในการนั่งอาบน้ำ ,วิธีการวัดขนาดและการเดินโดยใช้ crutches ของผู้รับบริการใส่เฝือก ,การลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ ,มีการ weight bearing เพื่อเป็นการออกกำลังกายและลงน้ำหนักอย่างเหมาะสม รวมถึงควรติดแผ่นกันลื่นในห้องน้ำอีกด้วย
“ถ้าตอนนั้นดิฉันได้เป็นนักศึกษากิจกรรมบำบัดแล้ว ดิฉันคงช่วยเหลือคุณป้าได้มากกว่านี้”
ไม่มีความเห็น