วันที่ 6 วันประชุมผู้ปกครอง (13 พฤศจิกายน 2559)

วันนี้วันอาทิตย์ ที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ.2559

แต่ฉันและเพื่อน ๆ ยังต้องมาโรงเรียน เนื่องจากวันนี้เป็นวันประชุมผู้ปกครองนักเรียน

ที่สำคัญคือ "วันนี้คุณครูมารีย์ไม่อยู่" ดังนั้นฉันจึงต้องทำหน้าที่ครูประจำชั้นนักเรียนชั้น ป.3/6 แทนครู

เริ่มจากตอนเช้ารับลงทะเบียนผู้ปกครองที่มาร่วมประชุมก่อน

ผู้ปกครองที่นี่มีมากหน้าหลายตา และมีความแตกต่างกัน

บางคนก็แต่งตัวดูดี บางคนก็แต่งตัวปานกลาง บางคนก็ใส่ชุดลุยทำงานมาเลย น่ารักดี ^^

มีผู้ปกครองคนหนึ่ง ฉันดูจากบุคลิก ท่าทางภายนอก แกคงจะเป็นขี้เมา

เพราะแกเดินมาลงทะเบียนค่อนข้างโซเซเลยทีเดียว และการแต่งกายก็เหมือนขี้เมาชัด ๆ

แต่ฉันกลับรู้สึกชื่นชมแกอยู่อย่างหนึ่ง ที่แกยังเดินทางมาประชุมผู้ปกครองและรับใบเกรดให้ลูก

เพราะพ่อแม่บางคนไม่มีเวลา และไม่มาประชุมผู้ปกครองเลยด้วยซ้ำ

ถ้านับเป็นขี้เมา ลุงคนนั้นก็คงเป็น "ขี้เมาคุณภาพ"

เพราะอย่างน้อยแกก็ยังมีความรับผิดชอบกับลูกมากพอ แม้จะเดินเซไปหน่อยก็ตาม ><

ภาพขณะลงทะเบียนผู้ปกครองที่มาร่วมงานประชุมในตอนเช้า

ฉันไม่ได้กังวลใจกับหน้าที่ครูประจำชั้น ป.3/6 ในวันนี้เลย

ทั้งที่ครูมารีย์มอบหมายให้ฉันชี้แจงผู้ปกครองในหลาย ๆ เรื่อง

แต่สิ่งที่ฉันกังวลใจมากที่สุดในตอนนี้ ก็คือ "ห้องเรียนชั้น ป.3/6 ล๊อคอยู่ และฉันไม่มีกุญแจ !!!!"

ฉันวิ่งเต้นตามหาตัวภารโรงตั้งแต่เมื่อเช้า แต่เนื่องจากภารโรงโรงเรียนนี้มีจำนวน 3-4 คน ฉันจึงเหนื่อยกับการตามหามาก

ภารกิจการหากุญแจและภารโรงในตอนเช้าสิ้นสุดลงก่อนหน้าฉันจะไปนั่งลงทะเบียน

ฉันคิดในแง่ดีว่า เดี๋ยวตอนสาย ๆ คงมีภารโรงมาเปิดประตูให้

แต่พอลงทะเบียนเสร็จ ฉันวิ่งกลับมาดูห้อง ห้องก็ยังล๊อคอยู่เหมือนเดิม

ใกล้ถึงเวลาที่ผู้ปกครองจะเลิกประชุมแล้ว แต่ฉันยังหาทางเปิดห้องไม่ได้ ตอนนั้นฉันกระวนกระวายใจมาก

ฉันให้นักเรียนช่วยกันตามหาภารโรง เจอคนหนึ่งก็บอกว่ากุญแจอยู่ที่อีกคน เจออีกคนก็บอกว่ากุญแจไม่ได้อยู่ที่เขา คงอยู่ที่อีกคน โยนกันไปโยนกันมา

สุดท้ายฉันจึงได้ข้อสรุปว่าควรไปขอกุญแจที่ครูฝ่ายปกครอง และฉันก็ได้มา ค่อยโล่งอกไปไปหน่อย

ฉันเดินเปิดห้องชั้น ป.3 เกือบทุกห้องอย่างง่ายดาย แต่พอมาถึงห้อง ป.3/6 กุญแจกลับไขไม่ออก

ฉันรู้สึกไม่ตลกเลยกับชีวิตนี้ ทำไมฉันจะต้องวิ่งหากุญแจ วิ่งหาภารโรงทั่วโรงเรียน และพอได้กุญแจมาก็ดันไขไม่ออกซะงั้น ><

ฉันจะโดน ผอ. ด่าไหมที่ฉันเปิดห้องไม่ได้ ในขณะที่ผู้ปกครองยืนรออยู่เต็มหน้าห้องเลย ><

สุดท้ายฉันก็วิ่งไปขอความช่วยเหลือจากครูต้อย ครูต้อยโทรหาภารโรง และสุดท้ายก็จบลงที่ภารโรงงัดกุญแจห้องเข้าไปเลย ><

กว่าจะเข้าห้องได้ วันนี้ฉันวิ่งวนรอบโรงเรียนไปหลายรอบเลย ><

ภาพผู้ปกครองกำลังฟังครูสายใจอย่างตั้งใจและรอรับใบเกรดของลูก ^^

ครูมารีย์ฝากคุณครูสายใจคุยเรื่อง เงินค่าอุปกรณ์การเรียนของเด็ก

และฉันต้องแจ้งผู้ปกครองเกี่ยวกับปัญหาที่ครูมารีย์ฝากมา

ผู้ปกครองแต่ละคนตั้งใจฟังฉันมาก สายตาทุกคู่จับมาที่ฉัน

ฉันแอบตื่นตระหนกไปบ้าง แต่ก็ยังสามารถถ่ายทอดเรื่องจากครูมารีย์สู่ผู้ปกครองได้

หลังจากพูดคุยซักถามกันแล้ว ฉันก็แจกใบเกรดให้เด็ก

ผู้ปกครองต่างก็ยิ้มหน้าบานที่ลูกได้ผลการเรียนดี บางคนก็หน้าเฉย แต่ไม่รู้คิดดอะไร

พอรับใบเกรดเสร็จ ผู้ปกครองก็พาลูกกลับบ้านเลย

เฮ้อ ! กว่าจะเสร็จภารกิจวันนี้ เหนื่อยมาก >< ไม่ได้เหนื่อยเพราะพูดนะ แต่เหนื่อยเพราะวิ่งหากุญแจ ><