บันทึกที่ 7 วันลอยกระทง (14 พฤศจิกายน 2559)

เรื่องเล่าวันลอยกระทง

...สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า รัก...

ในวันอาทิตย์ก่อนวันลอยกระทงเป็นวันที่หลาย ๆ โรงเรียนมีการจัดประชุมผู้ปกครองเพื่อแจ้งผลการเรียน ซึ่งโรงรียนของฉันก็ได้จัดงานนี้เช่นกัน เช้าวันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ต้องตื่นเช้าเพื่อไปเตรียมงานที่โรงเรียน เมื่อไปถึงโรงเรียนค่อนข้างเงียบ มีพ่อค้า แม่ค้า มาจัดของเพื่อนเตรียมขายกันเยอะเลย เช้า ๆ แบบนี้ยังไม่ค่อยเห็นคุณครูมากนัก เมื่อไปถึงก็ช่วยครูจัดโต๊ะสำหรับลงทะเบียน เวลาผ่านไปสักพักครูและผู้ปกครองก็เริ่มทะยอยเดินเข้ามา ฉันนั่งประจำอยู่ที่ลงทะเบียนชั้น ป.6 ผู้ปกครองเริ่มมาเยอะขึ้นเรื่อย ๆ มีผู้คนมากมายหลากหลาย นักเรียนบางคนพาพ่อ แม่ พี่ น้อง น้า อา ลุง ป้า ปุ่ ย่า ตา ยาย หรือแม้แต่ทวดก็ยังมารับผลการเรียนให้หลาน ครอบครัวของนักเรียนส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับการประชุมและรับผลการเรียน ซึ่งดูจากรายชื่อที่มาลงทะเบียนค่อนข้างเยอะพอสมควร แต่ก็ยังมีผู้ปกครองที่มานั่งรออยู่ด้านนอกรอบ ๆ บริเวณโรงเรียน อาจเนื่องมาจากที่นั่งในห้องประชุมมีไม่เพียงพอ หลังจากที่เลิกประชุมผู้ปกครองก็จะแยกย้ายกันไปตามห้องเรียน ในห้องเรียนวันนี้ครูพี่เลี้ยงได้แนะนำตัวและแนะนำฉันให้ผู้ปกครองได้รู้จัก ชี้แจงเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในห้องรวมถึงข่าวประชาสัมพันธ์ต่าง ๆ แล้วจึงค่อยแจกผลการเรียนให้กับผู้ปกครอง และ หลังจากที่เลิกประชุมมีผู้ปกครองท่านหนึ่งเดินเข้ามาบอกฉันว่า ฝากลูกด้วยนะครับ ถ้าเขาดื้อสามารถลงโทษได้เลย มีผู้ปกครองฝากฝังนักเรียนให้เราดูแลทำให้ฉันรู้สึกถึงความเป็นครูมากขึ้นเลยทีเดียว เป็นเหมือนคำสัญญาที่ให้ไว้กับผู้ปกครองว่าจะดูแลเขาอย่างดี นักเรียนทุกคนฉันก็รักและหวังดีต่อเขาเสมอ อย่างเท่าเทียมกัน หวังให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี และฉันจะทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด ขอบคุณท่านผู้ปกครองที่สร้างขวัญและกำลังใจให้นักศึกษาครูอย่างฉันมีกำลังใจในการทำงานที่ดี ขอบคุณค่ะ

เช้าวันจันทร์นักเรียนหลายคนหอบหิ้วอุปกรณ์ในการทำกระทงมาคนละเล็กคนละน้อย เมื่อถึงเวลาทำกระทงแต่ละคนก็เอาอุปกรณ์ของตัวเองมาแบ่งปันให้กับเพื่อน ๆ นักเรียนห้องนี้น่ารัก เชื่อฟัง ทำให้ในระหว่างที่ทำกระทงไม่ค่อยมีปัญหาอะไร เมื่อนักเรียนแต่ละคนทำเสร็จฉันก็จะเข้าไปถ่ายภาพผลงานของนักเรียน ถ่ายไปหลายคนฉันสะดุดตากับภาพกระทงของนักเรียนชายคนหนึ่ง ซึ่งในกระทงจะปักดอกไม้เป็นรูปตัวเลข ๙ ซึ่งเป็นสิ่งที่เห็นแล้วรู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างยิ่ง