กิจกรรมวันเบาหวานโลก : เบาหวาน... รู้จักเพื่อป้องกัน รู้ทันเพื่อควบคุม
เมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2559 ดิฉันและศาสตราจารย์เกียรติคุณ พญ.วรรณี นิธิยานันท์ นายกสมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทยฯ ได้รับเชิญจากสำนักโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข ให้เป็นวิทยากรในเวทีเสวนา หัวข้อ “เบาหวาน...รู้จักเพื่อป้องกัน รู้ทันเพื่อควบคุม” ในงานวันเบาหวานโลก 2559 (World Diabetes Day 2016) ณ ลานกิจกรรม ชั้น 1 ห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัลเวสต์เกต จังหวัดนนทบุรี
สัปดาห์ก่อนวันงาน เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบได้ส่งประเด็นที่จะให้พิธีกรซักถามมาให้ดูความเหมาะสมและให้พิจารณาว่าวิทยากรคนใดจะตอบคำถามข้อใดบ้าง ซึ่งอาจารย์วรรณีได้กรุณาช่วยปรับข้อคำถามให้ด้วย นอกจากนี้เจ้าหน้าที่ยังได้อำนวยความสะดวกโดยจัดรถรับ-ส่ง ให้อีก
ดิฉันศึกษาเส้นทางการเดินทางไปห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัลเวสต์เกตแล้ว จำได้ว่าเคยใช้เส้นทางนี้จะไปบ้านลูกสาวที่บางแคแล้วหลงทางไปเกือบถึงจังหวัดสุพรรณบุรี เลยตัดสินใจจะไปขึ้นรถที่สำนักโรคไม่ติดต่อในเวลา 09.00 น. การเดินทางจากบ้านในเช้าวันนั้นไม่มีปัญหาแต่ดิฉันเข้าไปหาที่จอดรถผิดที่คือสำนักโรคไม่ติดต่ออยู่ในบริเวณ รพ.บำราศนราดูร แต่ดิฉันกลับไปที่กรมควบคุมโรค ที่ซึ่งเคยไปประชุมกับสำนักฯ นี้ คุณยามช่วยแนะนำให้ไปถูกที่
เมื่อไปถึงสำนักโรคไม่ติดต่อ น้องเจ้าหน้าที่ได้เอาเสื้อยืดมีปกสีขาวที่มีโลโก้เก๋ๆ Eyes on Diabetes ติดโบว์ดำไว้ทุกข์ที่หน้าอกซ้ายเรียบร้อย มาให้เปลี่ยน โลโก้นี้ออกแบบโดยคุณหมอติ๋ง พญ.สุมนี วัชรสินธุ์ นายแพทย์ชำนาญการพิเศษ ประจำสำนักโรคไม่ติดต่อ ซึ่งเป็นแม่งานครั้งนี้ ดิฉันได้ทราบว่ามีผู้ที่จะไปกับรถตู้หลายคน จึงเปลี่ยนใจเป็นขับรถไปเองโดยขอเจ้าหน้าที่ช่วยนั่งไปด้วยหนึ่งคน
การเดินทางจาก รพ.บำราศนราดูรไปห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัลเวสต์เกตทางถนนรัตนาธิเบศร์ สะดวกสบาย น้องเจ้าหน้าที่พาออกทางซอยต่างๆ ไม่ต้องไปรอติดไฟแดงที่แยกแคราย ใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่หมาย แต่ความที่ต่างคนก็ไม่เคยขับรถมาที่ห้างเองจึงหลงทางกันเล็กน้อย น้องเจ้าหน้าที่โทรศัพท์ถามเพื่อนด้วยกัน จึงเข้าไปถึงห้างได้ ด่านต่อไปคือการเข้าที่จอดรถซึ่งมีหลายช่อง ถามยามบางคนก็พูดกันไม่ค่อยเข้าใจ เขาน่าจะไม่ใช่คนไทย จนเจอยามหนุ่มไทยน่ารัก วิ่งพาไปส่งถึงทางเข้าที่จอดรถที่เขาจัดไว้ให้
ห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัลเวสต์เกตกว้างขวาง ที่จอดรถยามเช้ามีที่ว่างมากมาย ต้องถ่ายรูปตรงที่จอดรถเอาไว้จะได้ไม่ลืม
ลานที่จัดงานอยู่ไม่ไกลจากทางเข้าด้านหน้าห้าง มีเวทีกิจกรรม นิทรรศการให้ความรู้ และจุดคัดกรองโรคเบาหวานที่มีคุณพยาบาลจาก รพ.บำราศนราดูร มาช่วยงาน มีผู้คนทยอยกันมาลงทะเบียนและรับของที่ระลึกพร้อมกล่องอาหาร/อาหารว่าง บนเวทีด้านหน้ามีเด็กๆ วัยน่ารัก กำลังซ้อมการแสดง
จุดลงทะเบียน
จุดคัดกรองและนิทรรศการ
มีการเปิดงานในเวลา 11.00 น. โดย นพ.ภาณุมาศ ญาณเวทย์สกุล รองอธิบดีกรมควบคุมโรค และหลังจากนั้นท่านได้ให้สัมภาษณ์สื่อมวลชนด้วย ดังปรากฏข่าวที่ 1, 2
ผู้จัดพร้อม ผู้ร่วมงานก็พร้อม สาวที่นั่งขวาสุดติดกับท่านประธานฯ คือ พญ.สุมนี วัชรสินธุ์
นพ.ภาณุมาศ ญาณเวทย์สกุล รองอธิบดีกรมควบคุมโรค ประธานฯ ฟังการรายงาน ก่อนที่จะกล่าวเปิดงาน
ต่อด้วยการแสดงของเด็กกลุ่ม “พลังดี”
การแสดงชุด "ชิงโชค" แสดงถึงการเป็นเหยื่อของการตลาดเครื่องดื่มที่ให้ส่งฝาชิงโชค แล้วได้โรคมาเพียบ
การแสดงชุด "เบาหวาน หวานเบา" เป็นเรื่องของครอบครัวพ่อแม่ลูก บอกถึงอาการและวิธีการปฏิบัติตนเมื่อเป็นเบาหวาน
การแสดงประกอบเพลงที่น่าฟัง
ในเวทีเสวนาเราได้พูดถึงเรื่องต่อไปนี้ คือ (1) สถานการณ์เบาหวานของโลกและของประเทศไทย (2) โรคเบาหวานป้องกันได้หรือไม่ ต้องทำอย่างไรบ้าง (3) สัญญาณเตือนอะไรบ้างที่บอกให้ทราบว่าต้องระวังว่าจะเป็นเบาหวาน (4) ถ้าเป็นเบาหวานแล้วไม่รักษาหรือพบแพทย์จะเกิดอะไรได้บ้าง (5) วิธีการรักษาโรคเบาหวาน (6) การให้ความรู้โรคเบาหวานคืออะไร มีความจำเป็นอย่างไร (7) เบาหวานที่คุมได้/ คุมไม่ได้คืออย่างไร ทราบจากอะไร (8) มีพฤติกรรมอะไรบ้างที่ทำให้เบาหวานคุมไม่ได้ และจะจัดการอย่างไร
นอกจากนี้ยังได้พูดถึงการทำงานของสมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทยฯ และสมาคมผู้ให้ความรู้โรคเบาหวาน ที่ทำให้กับประชาชน ตลอดจนความร่วมมือของสมาคมทั้งสองกับกระทรวงสาธารณสุข สุดท้ายได้พูดถึง Theme "Eyes on Diabetes" ของปีนี้ว่าเน้นการรณรงค์เรื่องอะไรและประชาชนควรต้องปฏิบัติตนอย่างไรบ้าง
อาจารย์วรรณีได้อธิบายเกี่ยวกับโรคเบาหวาน การรักษา การปฏิบัติตนของผู้ป่วยและกลุ่มเสี่ยงได้อย่างชัดเจนและเข้าใจง่าย เช่น มีการเปรียบเทียบการเติมน้ำมันรถและการใช้พลังงานของร่างกาย การออกกำลังกายที่ช่วยสร้างกล้ามเนื้อซึ่งเป็นส่วนที่มีการใช้พลังงาน เป็นต้น
ปิดท้ายด้วยอาจารย์ ดร. นพ.วิชช์ เกษมทรัพย์ ได้รับเชิญให้ขึ้นเวทีให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์เพิ่มเติม
เราถ่ายรูปหมู่ทั้งผู้จัดงานและผู้ร่วมงานกันหลายรอบ ดิฉันออกจากงานเมื่อประมาณบ่ายโมง แวะสำรวจร้านค้าแถวๆ นั้นและซื้อของเสียหน่อยไหนๆ ก็มาห้างแล้ว เกือบบ่ายสองจึงกลับไปที่รถ ซึ่งต้องถามทิศทางเดินกับคุณยามอีกครั้ง เมื่อเก็บของเข้ารถทางด้านซ้ายเสร็จก็เดินไปด้านขวาของรถ จึงรู้ว่าที่จอดรถไว้นานประมาณ 4 ชั่วโมงนั้น ดิฉันเปิดกระจกด้านคนขับทิ้งไว้ (คงเพราะเปิดกระจกรถถามคุณยามก่อนจะจอดรถ) โชคดีเหลือเกินที่รถยังอยู่คอยเจ้าของมาพากลับบ้าน
วัลลา ตันตโยทัย
บันทึกเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน 2559
