...ขอบคุณภาพประกอบจาก Google
ข้าแต่พระองค์พระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ ทรงทอดพระเนตรดูเถิดแม้นจากเบื้องบนจากสรวงสวรรค์ พวกข้าพระบาทพสนิกรผู้ต้อยต่ำ ต่างโศกเศร้าอาดูรปานจะขาดใจ น้ำตาแห่งความสูญเสียไหลท่วมท้นเหลือคณานับ เหล่าข้าพระบาทต่างหลั่งไหลมาพร้อมเพรียงด้วยดวงใจอันเปี่ยมล้นไปด้วยความเสียใจ พวกข้าพระบาทมิอาจจ้องดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำใสซึ่งหน้ากันและกันได้นานนัก ด้วยหากน้ำใสๆเหล่านั้นจะพลันร่วงพรูเป็นเส้นสายแห่งอาดูรบนใบหน้า พวกข้าพระบาทมิอาจฟังเรื่องได้เนิ่นนานเกินพอด้วยหากน้ำตามันไหลมากลบเสียงเรื่องเล่าถึงพระกรณียกิจของพระองค์มิทันจบสิ้น ข้าพระบาทก็เฉกเช่นเดียวกันกับพสนิกรอื่นๆในหล้าใต้ฟ้าเดียวกันนี้ ที่มิอาจเอ่ยถึงพระองค์ได้มากมายนัก พลันก้ตื้นตัน สะอึกคล้ายพูดไม่ออบอกไม่ถูก พวกข้าพระบาทได้แต่ร่ำไห้ด้วยอาการสงบเสงี่ยม ปล่อยให้น้ำตามันทำหน้าของมันอย่างเต็มกำลัง
ข้าแต่พระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ ข้าพระบาทได้เพียงแต่ขอน้อมเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไปไม่จบไม่สิ้น แม้นไม่รู้สักเพียงน้อยนิดว่าชาติภพจะบรรจบสิ้นทิวาราตรี ณ แห่งหนไหนหรือเพลาใดแห่งสากลภพของชาตินี้.
..................
ขอบคุณครับพี่แก้ว