๔๐. วันที่..เจ็บปวด

วันนี้..เป็นวันที่เจ็บปวดอีกวันหนึ่ง สุดที่จะทนเลยครับ..ตื่นเช้ามา ตั้งใจจะทำความสะอาดรอบบ้าน ก่อนไปโรงเรียน..ใบไม้เยอะเหลือเกิน ต้องกวาดเสียหน่อย ก่อนเก็บกวาดก็ต้องนำเศษทางมะพร้าวที่ผุเปื่อยอยู่โคนต้นออกเสียก่อน...ฉับพลันทันใดนั้น...โอ๊ย...ผมร้องสุดเสียง

ทางมะพร้าวผุๆ ล่วงหลุดจากมือ..ผมปวดจี๊ดที่นิ้วโป้งขวา..พร้อมๆกับ..แมงป่องตัวใหญ่คืบคลานออกมา ชูหางอย่างทรนงองอาจ ผมรีบวิ่งขึ้นบ้าน คว้ายาหม่องโปะบริเวณที่โดนแมงป่องต่อยทันที

ผมรู้สึกปวดจนมือสั่น ความเจ็บปวดวิ่งไปตามแขน จนถึงรักแร้..เหงื่อแตกพลั่ก..ทรุดตัวลงกับพื้นบ้าน น้ำตาอุ่นๆไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ทำไม..ความเจ็บปวดรุนแรงอย่างนี้..เคยโดนต่อย แต่ก็นานมาแล้ว แต่เหมือนจะไม่เจ็บมากอย่างนี้...ผมยอมแพ้

ปวดมากมาย..ตั้งแต่เจ็ดโมงจนถึงบ่าย..ไม่มีวี่แววว่าจะทุเลา ยาพาราที่ทานไปก็ไม่ช่วยอะไรได้เลย..นอนก็ไม่หลับ ต้องลุกเดิน กระสับกระส่ายตลอด เริ่มคิดหนัก เจ็บปวดอย่างนี้ คืนนี้จะนอนได้ไหม แล้วพรุ่งนี้จะทำงานได้อย่างไร....

บ่ายสาม..ตัดสินใจขับรถไปโรงพยาบาล..นิ้วโป้งที่ปวดก็ทำให้สต๊าทรถลำบาก กว่าจะบิดกุญแจรถ ก็ต้องประคับประคองกันพักใหญ่

ถึงโรงพยาบาล คุณพยาบาลให้ชั่งน้ำหนักและวัดความดัน จากนั้นให้ผมขึ้นเตียง ถามผมว่า..เห็นตัวแมงป่องไหม..เคยฉีดยากันบาดทะยักไหม..นานหรือยัง ครบสามเข็มหรือเปล่า ผมก็ถามว่าทำไมรึ...ครับ

คุณพยาบาลก็บอกว่า..แมงป่องมันอยู่กับดิน ในดินอาจมีเชื้อบาดทะยัก..ตกลงผมต้องฉีด ๒ เข็ม เข็มแรก..บาดทะยัก..เข็มที่สองเป็นยาชา คุณพยาบาลบอกฉีดบาดทะยักก่อนนะ..เจ็บหน่อยนะ

ผมอยากบอกเหลือเกิน..ผมเจ็บตั้งแต่ยังไม่ได้ฉีดแล้ว...คุณพยาบาลคงรู้ทัน. “กลัวหรือคะ ตัวสั่นเชียว..ไม่ต้องเกร็งนะคะ..”

พอพยาบาลฉีดยาชาที่นิ้วโป้ง..พักเดียว ความเจ็บปวดหายไป เหมือนนิ้วโป้งไม่มี นิ้วมือขยับได้สี่นิ้ว จับอะไรไม่ถนัด..พอพยาบาลจ่ายยาฆ่าเชื้อแล้วให้กลับบ้าน..สต๊าทรถลำบากกว่าเดิม เพราะนิ้วโป้งไม่ทำงาน

รู้สึกดีขึ้น เมื่อความเจ็บปวดหายไปเกือบหมด..แต่พอดูใบนัดก็ต้องถอนหายใจ..ผมต้องฉีดยากันบาดทะยักอีก ๒ เข็ม ในเดือนธันวาคม และมิถุนายน ปีหน้า...นึกแค้นแมงป่องขึ้นมาทันทีทันใด

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๙