ผมนำเสนอผลงาน..อันทรงคุณค่า สพฐ.(OBEC AWARDS) ในระดับภาคกลางและภาคตะวันออก..ครั้งนี้จัดเป็นปีที่ ๖ โดยจัดที่โรงเรียนอนุบาลนครสวรรค์ ผู้ที่นำผลงานไปประกวดมีทั้งครู ผู้บริหาร และผู้อำนวยการเขตพื้นที่ฯ..ผมผ่านการคัดเลือกจากเขต..ก็เลยต้องไปต่อถึงนครสวรรค์..ชื่อรางวัลที่ผมส่ง คือ ผู้อำนวยการสถานศึกษาขนาดเล็กยอดเยี่ยม..ด้านบริหารจัดการ
ผมเคยได้รับรางวัลอันทรงคุณค่านี้มาแล้ว..เมื่อปี ๒๕๕๔..ชื่อรางวัล..สถานศึกษาขนาดเล็ก ชนะเลิศยอดเยี่ยม ระดับประเทศ..จากการคัดเลือกที่เมืองทองธานี..เมื่อโรงเรียนได้แล้ว ครั้งนี้จึงต้องส่งในนาม...ผู้อำนวยการโรงเรียน..
ห่างหายจากรางวัลนี้มานาน..จึงรู้สึกตื่นเต้นบ้างเล็กน้อย ถามตัวเองว่าทำไมจึงกล้าที่จะนำเสนอผลงาน..ในเวทีที่ยิ่งใหญ่นี้..ทั้งที่ผมเอง มีเวลาเตรียมตัวน้อย ในแต่ละวันก็ต้องสอนหนังสือและจัดการงานในโรงเรียนมากมาย
ที่พอนึกได้และสร้างความมั่นใจให้ตัวเอง ก็ตรงที่..บริหารการเรียนการสอนแล้ว นักเรียนอ่านออกเขียนได้ ผลสัมฤทธิ์(โอเน็ต)ดี มีกิจกรรมที่หลากหลาย โดยมีผมเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงและทำให้ดู อยู่ให้เห็น เป็นเวลาถึง ๑๐ ปี
ก่อนหน้านี้..ก็ได้รางวัลโรงเรียนขนาดเล็กที่มีวิธีปฏิบัติที่ดี..๒ ปีซ้อน จากเขตพื้นที่ฯ ก็แสดงให้เห็นว่า..ผมได้เดินมาถูกทางแล้ว..สมควรที่จะได้ถ่ายทอดเรื่องราวการบริหารในเวทีใหญ่ๆของ สพฐ...อีกสักครั้ง
เมื่อไม่ได้ตั้งความหวังไว้สูง..ผลงาน เอกสารและเกียรติบัตร ที่ไปจัดแสดง ก็นำไปเท่าที่จำเป็น เน้นการนำเสนอแต่ภาพและเนื้อหาที่เป็นความจริง..ที่บริหารจัดการอย่างสุดความสามารถ ด้วย “ชยันโต โมเดล”
พอเห็นโต๊ะข้างๆ จัดผลงานอย่างอลังการ จึงไม่ได้ตกใจ และก็คิดในใจว่า ที่โรงเรียนผมก็มี..แต่ยกมาไม่ได้..มันเยอะ..วันนี้ขอ..พอเพียง เท่านี้ก็พอใจแล้ว ไม่ต้องยุ่งยากในการนำเสนอและไม่เป็นภาระในการเดินทางด้วย..
กรรมการให้อธิบาย..หลักการบริหาร..ด้วยชยันโต โมเดล..ผมก็อธิบายไปทีละข้อ พร้อมทั้งยกตัวอย่าง ตลอดจนมอบเอกสารเล่มเล็ก ไว้ให้กรรมการได้ดูประกอบด้วย..
ใช้เวลาทั้งสิ้น ๑๐ นาที ก่อนที่กรรมการจะยุติการสัมภาษณ์ เพื่อไปประเมินคนต่อไป..กรรมการท่านหนึ่งถามผมว่า...”สอนเพลงฉ่อยให้นักเรียนด้วย..เพลงฉ่อย ร้องว่ายังไงนะ..”
นับเป็นคำถามที่ง่าย... และถามเข้าทางผมเลย...
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๙
ไม่มีความเห็น