เราอยู่กันที่นี่บ้านหลังเดียวกัน 44 : หมาหัวลำโพง
พ่อครับ...
แค่เป็นแผลนิดเดียวตรงท้อง พ่อก็ไม่สบายใจว่าเกิดจากอะไร ทีแรกมันเป็นเพียงไตแข็งๆกลมๆนูนๆบริเวณท้องของผม มันเกิดจากอะไรผมเองก็ไม่รู้เช่นเดียวกับพ่อ แต่ผมน่ะปกติดี เป็นพ่อเองที่กังวลมากไปหรือเปล่า
กังวลจนต้องพาผมไปหาหมอและถามหมอว่ามันคืออะไร หมอบอกว่าน่าจะเป็นแผลที่ใกล้หายแล้ว เดี่ยวจะลองโกนขนรอบๆดู
ผ่านไปนาน พ่อเองคงกระวนกระวายสิว่าเขาทำอะไรกับผม
พ่อครับ...
สุดท้ายก็อย่างที่พ่อเห็น เขาัดขนตรงท้อง บอกเป็นแผล และกลัวติดเชื้อ ต้องล้างแผลทำแผล ทาเยล ติดผ้ากอส ติดเทป
และที่สำคัญ อลังการงานสร้างมากก็คือ เขาเอาไอ้ตัวลำโพง(collar)มาสวมหัวผม ผมเลยกลายเป็นหมาหัวลำโพงซะงั้น
พ่อครับ...
มันไม่ตลกเลยนะที่พ่อจะถ่ายรูปแล้วชูสองนิ้วส่งให้พี่ปอดู แม่กับพ่อดูสนุกสนาน และพี่ปอก็ตกใจโทรกลับมาอย่างรีบด่วน ด้วยความเป็นห่วงว่าผมเป็นอะไรมากหรือเปล่า
มันไม่ตลกที่แค่แผลนืดเดียว แต่ต้องมากักกันหัวผมให้ไร้อิสระ
มิหนำซ้ำพ่อต้องมาคอยล้างแผลให้ทุกวัน คอยป้อนยาให้ทุกเช้าเย็น
พ่อครับ...
ผมสัญญาว่าจะไม่เลียแผล เพื่อพ่อจะไม่ต้องสวม Collar กันเลียแผล
เพื่อผมจะไม่ต้องถูกมองว่าเป็นหมาหัวลำโพง
เพื่อที่เราจะได้อยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน
......................
ความเห็น (2)
น่าสงสาร จริงๆ นะคะ
ขอบคุณครับพี่เปิ้น
ไม่อยากให้เขาป่วยเลยจริงๆครับ สงสาร