​"พุทธะ" ไม่มีวันเสื่อม มีแต่คนที่ไม่มี "พุทธะ" ในชีวิต ที่จะเสื่อม

"พุทธะ" ไม่มีวันเสื่อม มีแต่คนที่ไม่มี "พุทธะ" ในชีวิต ที่จะเสื่อม

*********************************
พุทธะ และ พระพุทธศาสนา เป็น ศาสนาแห่ง "ปัญญา" และหลักการ "ปฏิบัติ" เพื่อการ "ไม่ติดข้อง"

มิใช่ศาสนาแห่งการ "ปักใจเชื่อ" และ "สวดอ้อนวอน" เพื่อให้ได้ "สิ่งที่ตนต้องการ"
---------------------------------------------------------
ดังนั้น ถ้าคนที่อ้างว่าตัวเองนับถือศาสนาพุทธ แต่กลับ ปฏิบัติตัว แบบหลงทาง ไปเน้น................

1. การ "หลงเชื่อ" ปักใจเชื่อคำพูด คำสอน โดยไม่มีปัญญาประกอบในทุกขั้นตอน เชื่อในโชคชะตา มากกว่า "กฎแห่งกรรม" หรือ "กฎธรรมชาติ" ทั้งปวง

2. พร่ำบ่น สาธยายมนต์ สวดแบบ "คำศักดิ์สิทธิ์" ที่แม้แต่ตัวเอง ก็ไม่เข้าใจ ไม่คิดตามความหมายที่แท้จริง ทีละคำๆๆๆๆ ไม่น้อมนำมาสู่ชีวิตและจิตใจในการสวดนั้นๆ ไม่นำคำสวดมาสู่การปฏิบัติ สวดจบแล้ว แล้วเลย

3. ติดข้องอยู่กับ โลกธรรม ลาภ ยศ สรรเสริญ กิเลส ตัณหา ราคะ โทสะ โมหะ ฯลฯ

ย่อมไม่ใช่ "พุทธ" และ น่าจะเสื่อมมากกว่า เจริญ
.................................................
ความแตกต่าง และพฤติกรรม "นอกพระธรรมวินัย" ทั้ง 3 ประเด็นนี้ คือ...........

"ความเสื่อมของคน" ที่แม้จะกล่าวว่าตัวเองเป็น "พุทธะ" ก็ตาม

แต่เขาเหล่านั้น ก็ได้เสื่อมจากความเป็น "พุทธ" และเสื่อมจากความเป็น "ผู้มีจิตใจสูง" ทั้งปวง
-----------------------------------------

แต่ พุทธะ และศาสนาพุทธ ไม่มีวันเสื่อม

หลักของพุทธะ จะอยู่คู่โลก ตลอดไป ถึงแม้จะไม่เหลือผู้ปฏิบัติจริงๆ สักคนเดียว ก็ตาม

เพราะ พุทธะ คือ "สัจจธรรมของอนันตจักรวาล" ที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
เกิดมา ตั้งอยู่ ดับไป อย่างเป็นเช่นนั้นเอง

แม้หายไปแล้ว ก็จะมีการรื้อฟื้นขึ้นใหม่ แบบเดิมอีก โดยพระพุทธเจ้าพระองค์ใหม่
เพราะ พระพุทธเจ้าทุกพระองคื ตรัสรู้ในสิ่งเดียวกัน นั่นเอง
-----------------------------------------
ใครปฏิบัติจริง ด้วยปัญญา เพื่อการปล่อยวาง ผู้นั้นคือ "พุทธะ" ที่ไม่มีวันเสื่อม
ใครไม่ปฏิบัติ เอาแต่พร่ำบ่นคาถาศักดิ์สิทธิ์ คิดแต่เรื่อง "ติดข้อง"

ผู้นั้นยังไม่ใช่พุทธะ และ เสื่อม อย่างแน่นอน
++++++++++++++++++++++++++++++++