วันที่ 77 กว่าครูจะรู้ก็เกือบสายไปแล้ว (20 กันยายน 2559)

เหลือเวลาน้อยลงเต็มทีแล้วกับการนับถอยหลังการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูในภาคเรียนแรก
ครูยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ วันนี้ทำไมครูรู้สึกใจหายจังเลยกับคำว่า ครูจะไปแล้วหรอ
แล้วทำไมห้องที่บางครั้งเราไม่อยากสอน บาครั้งเราต้องดุ ก้เพราะเราอยากให้ได้เรียนรู้ได้เต็มที่ ๆ ที่สุด
หลังๆมานี้ครูพึ่งเข้าใจแจ่มแจ้งว่าถ้าเราสอนให้ตรงกับบุคลิกและความชอบสอนตามวัย
เราก็แทบจะไม่ต้องบ่นเรื่องงานเลย เพราะเค้าจะรู้เวลาส่งงานของเค้าเองเพราะงานที่เค้าได้ทำเค้าก็จะทำอย่างเต็มที่
ทำแบบไม่กดดัน ที่ผ่านมากว่าครูจะรู้ตัวก็เกือบสายละเนาะ ไม่เอาแล้วยิ่งพิมครูยิ่งยากร้องไห้ทำไมความเศร้ามันเข้ามาง่ายจังเลย
ขอบคุณนะคะที่นึกถึงครูขอบคุณนะที่ชั่วโมงนี้นักเรียนตั้งใจทำงาน ตั้งใจเรียน วันนี้ครูจะสอนให้หนูเข้าใจเรื่องการหารจริง ๆ
โดยครูจะใช้สื่อเหล่านี้ในการนำเสนอในร้ายมักจะมีดีแฝงอยู่จริงสินะ เมื่อตอนเช้าต้องรีบไปซื้อสื่อเพื่อนำมาสอนเรื่องการหาร
แต่ก็ต้องโชคร้ายและเสียความรู้สึก เมื่อแม่ค้าไม่เต็มใจจะบริการ พุดก็ไม่เพราะ อาจเป็นเพราะเค้ากำลังจัดของอยู่
หรือเค้ามีอะไรหลายๆอย่างมากระทบจิตใจ แต่ทำไมเป็นกันเกือบทุกคนเลยนะ