วันที่ 76 พายุงานพัดกระหน่ำ (19 กันยายน 2559)

วันแรกหลังจากที่ผ่านมรสุมเขียนงานย้อน ก็คงจะโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง ที่ดองงานไว้
ต่อจากนี้เอาใหม่ละกัน บอกเลยว่าร่างกายตอนนี้สัญญาณมันเตือนเราไว้เสมอว่า
เราจะไม่ไหวละนะแต่ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างมาค้ำยันไว้ เมื่อคืนมีไข้แต่กินยาก็ทุเลาลง
เป็นโรคผู้หญิงอีกยิ่งอ่อนแรงเข้าไป ดีใจจังวันนี้ครูจบการคูณละนะต่อไปนักเรียนคงพร้อมกับบทสุดท้ายซักที
แอบใจหายเหมือนกันนะ คิดละก็แอบเศร้าแต่คนเราก็ต้องไปเรียนรู้อะไรใหม่ๆใช่ไหมคะ
สอนชั่วโมงแรกผ่านไปแต่ชั่วโมงไปนี่ถึงกับออ่นเลยนะเพราะเราแบ่งสอนเป็นกลุ่มก็ประมาณ เก่ง กลาง อ่อน
พอแยกแล้วต้องสอน 5 กลุ่มเลยแหละ ครูยืนไม่ไหวขอนั่งสอนเหมือนสอนพิเศษละกันนะ
ในร้ายมีดีถึงแม้วันนี้จะไม่ได้พักเพราะต้อองทำงานเล็กๆน้อยๆช่วยครู ยิ่งวันศุกร์จะมีแขกมาเยี่ยมโรงเรียนอีกงานนี้
สู้ต่อไปละกัน ร่างกายจ๋าอย่าพึ่งเป็นอะไรนะ วันนี้ครูดีใจอย่างหนึ่งที่นักเรียนจอมซนของครูยอมลงมาฝึกคณิตแล้ว…..
ครูต้องทำให้พวกเธอคูณเลขเป็นให้ได้แม้ครูจะไม่มีช่วงพักเลยก็ตามมมสู้ๆเนาะเด็กๆ