บันทึกการฝึกสอน
วันอังคาร ที่ 16 สิงหาคม 2559
เรื่อง วันแห่งการทำวิจัยในชั้นเรียน
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงความกังวลใจ ความเครียดต่างๆเริ่มเข้าเข้ามาทั้งๆที่เราก็เตรียมการทำวิจัยมาเรียบร้อยแล้วก็ยังไม่คลายความกังวลอยู่ดี เพราะว่าเป็นเรื่องที่เราไม่ถนัดเลย หนักใจมากกับการทำวิจัยในชั้นเรียน “คอยบอกตัวเองว่าอย่าเพิ่งท้อ อย่าคิดมาก อย่ากังวลกับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นทั้งๆที่รู้ว่างานกำลังจะมาอย่างมากมาย” การทำวิจัยในชั้นเรียนนั้นเราเคยเรียนตอนอยู่ปี 3 รู้เลยว่ายากและเป็นเรื่องที่เราทำในได้ไม่ดีนักแต่ไม่เป็นลองอีกครั้ง ครั้งนี้ต้องดีกว่าเดิมเราต้อองเชื่อมั่นว่าทำได้ พยายามให้กำลังใจตัวเองอยู่เสมอ
ในช่วงพักกลางวันเราให้เด็กนักเรียนมาทำการทดสอบการอ่านออกเสียงตัว “ร” ตัว “ล” ผลปรากฏว่านักเรียนอ่านออกเสียงตัว “ร” ไม่ได้เลย เราก็กลับไปคิดต่อว่าเราจะพัฒนาเด็กนักเรียนคนนี้อย่างไรดีให้เด็กนักเรียนสามารถออกเสียงตัว “ร” ได้อย่างชัดเจน กลับไปนั่งคิดทบทวนอยู่นานจึงตัดสินใจเพียงแค่เสี้ยววินาทีโทรหาอาจารย์นิเทศเพื่อขอคำแนะนำปรึกษา อาจารย์ให้คำแนะนำปรึกษาชัดเจนกระจ่างแจ้งทำให้เราลุยงานวิจัยต่อไปได้แล้วตอนนี้ไม่งมเข็มในมหาสมุทรแล้ว เราดีใจมากที่เดินมาถูกทาง เหลือเพียงแค่ลงมือทำ ทำได้ไม่ได้ เข้าใจไม่เข้าใจ สิ่งที่เราควรทำคือ การถามให้หายสงสัย ไม่ว่าจะข้าใจแล้วก็ต้องถามให้ละเอียดถี่ถ้วนเพื่อป้องกันข้อผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ “ต่อให้เก่งแค่ไหน ดีแค่ไหน ขยันแค่ไหน ถ้าเรามั่นใจในตนเองมากเกินไปอาจทำให้เราก้าวพลาดได้เช่นกัน” ดังนั้นทำทุกอย่างให้ดีที่สุดให้สุดความสามารถของเราแล้วเราจะแข็งแกร่งขึ้นแน่นอน “เข้มแข็ง อดทน เพียรพยายาม” 3 คำนี้จะทำให้การฝึกสอนของเราผ่านพ้นไปด้วยดี
ไม่มีความเห็น