ก้าวที่แปดสิบ...สวมบทนางร้าย ( 8 กันยายน 2559 )

สวัสดีวันพฤหัสบดี เผลอแป๊บเดียววันพฤหัสบดีทำไมไวจังเลยพรุ่งนี้ก็จะวันศุกร์แล้วยังไม่ทันได้ทำงานที่วางไว้เลย จะหมดสัปดาห์นี้อีกแล้ว วันนี้เป็นวันที่ค่อนข้างจะวุ่นวายและชวนให้ปวดหัว วันนี้เด็ก ๆ แผลงฤทธิ์เยอะกว่าทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมาสอนมาเกือบจะครบหนึ่งภาคเรียนแล้วไม่เคยที่จะใช้วิธีเดินออกจากห้องเรียน ไม่เคยที่จะใช้วิธีลงโทษให้เด็กออกมายืนนอกห้องเรียน แต่วันนี้กลับเป็นวันที่ต้องใช้วิธีการเหล่านี้ไม่คิดว่าจะต้องใช้วิธีการนี้กับเด็ก วันนี้เข้าห้องเรียนไปด้วยความพร้อมที่จะสอนเด็กแต่เด็กซนมากเล่นกันคุยกันเสียงดังไม่ยอมที่ฟังกันเลยมีเด็กเพียงไม่กี่คนที่พร้อมจะเรียน ดูจากสถานการณ์แล้วคงจะไม่ไหวก็เลยพูดขึ้นมากับเด็กว่าถ้านักเรียนพร้อมที่จะเรียนกับครูเมื่อไหร่ก็ค่อยไปเรียนครูนะคะ แล้วเสียงนักเรียนก็เงียบลงแล้วเราก็เดินออกจากห้องไป เด็กสองสามคนก็วิ่งตามหลังมาบอกว่าหนูพร้อมที่จะเรียนแล้วคะ แต่ก็ไม่ได้กลับไปแล้วละฝากไว้เพียงงานให้เด็กทำ แต่ตอนนั้นรู้สึกผิดหวังกับวันนี้มาก วันนี้ตั้งใจเตรียมสื่อ เตรียมการสอนมาพร้อมหวังว่าเด็ก ๆ จะชอบสื่อชอบการสอนในวันนี้ แต่ทุกอย่างผิดจากที่คาดหมายไปหมด ที่ผ่านมาก็เคยเจอกับคำพูดหรือเหตุการณ์ที่บั่นทอนต่อความรู้สึกในการสอนของเราแต่ก็ไม่เคยที่จะใส่ใจเก็บมาคิด แต่วันนี้ทำไมสติขาดถึงกับเดินออกจากห้องเรียนเพื่อมาคิดทบทวนกับตนเอง บางทีก็คิดว่าการทำแบบนี้เด็กจะได้รู้ถึงการกระทำของตนเองบ้างว่ามันจะส่งผลอย่างไม่รู้ว่าเด็กน้อยเหล่านี้จะคิดได้ไหมหนอ แต่การทำแบบนี้ไม่น่าเชื่อว่าเด็กที่ไม่คิดว่าเขาจะทำงานที่เราทิ้งไว้แต่เขากลับทำงานที่เราทิ้งไว้แล้วเดินออกห้องมา วันนี้เขามีชิ้นงานมาส่งครูและชิ้นงานของเขาค่อนข้างดีเลยทีเดียวดีกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เขาบอกว่ากลัวครูโกรธ โธ่เด็กน้อยเอ๋ยแต่ก็รู้สึกว่าวันนี้ตนเองสวมบทนางร้ายไปนะวันนี้.......