"เช้าวันที่ฝนตกหนักมาก จนไม่อยากไปโรงเรียน"
เช้าวันนี้ฝนตกหนักมาก และไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลย กว่าจะได้ออกจากห้องก็เกือบสายแล้ว ไม่ใช่เพราะตื่นสายแต่เนื่องจากในตกหนักมาก ออกจากห้องไม่ได้เลย จนเมื่อเวลาผ่านไปสักพักฝนเริ่มซาลงฉันจึงขับรถไปโรงเรียน ซึ่งในระหว่างนั้นฝนก็ยังคงตกลงมาเรื่อย ๆ ไม่ขาดสายและเริ่มตกหนักขึ้น โชคดีที่วันนี้ใส่รองท้าแตะขับรถ เมื่อไปถึงโรงเรียนก็เช็ดตัวกันยกใหญ่เลยค่ะ สภาพของครู นักเรียน และผู้ปกครองที่มาส่งนักเรียนวันนี้สภาพไม่แตกต่างกันเลย
เช้านี้เห็นนักเรียนในชั้นเรียนที่ป่วยเป็นโรคไข้เลือดออก กลับมาเรียนปรกติแล้ว หลังจากที่ป่วยและเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลนาน 1 สัปดาห์ กลับมาสดใส ร่าเริงเหมือนเดิม แต่สิ่งที่มีเพิ่มเติมคือรอยช้ำจากการเจาะเลือดและเจาะสายน้ำเกลือ น่าสงสารมากค่ะ
ช่วงเช้ามีสอนคณิตศาสตร์ 1 คาบ เรื่อง ความสัมพันธ์ของหน่วยการวัดความยาว การเปลี่ยนหน่วยกลับไปกลับมา ฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นเรื่องที่ยาก แต่เมื่อยกตัวอย่างหลาย ๆ ข้อให้นักเรียนทำ นักเรียนสามารถตอบกลับมาอย่างรวดเร็วและถูกต้อง ทำให้ฉันรู้สึกดีใจมาก ที่เขาสามารถทำได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้
จากการทำวิจัยการอ่านโดยใช้ชุดแบบฝึกทักษะในวันนี้ฉันได้ทำกับเด็กชายต้นไผ่ ต้นไผ่มาถามทุกวันว่าวันนี้จะให้ผมอ่านอะไรครั้บพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ และวันนี้ฝึกให้ต้นไผ่อ่านออกเสียงคำที่มีสระอู เช่น ปูนา เขาก็อ่านออกเสียงว่า ปอ อู ปู นอ อา นา ฉันได้ฟังเขาอ่านสะกดคำได้แล้ว ฉันจึงบอกให้เขาอ่านรวมกัน และคำตอบที่ได้คือ ปอ อู ปู นอ อา นา อ่านว่า ปลาทู (มาได้ยังไง) ฉันได้ยินแล้วอดขำไม่ได้ แล้วต้นไผ่ก็ยิ้มออกมาเเบบบเขิน ๆ ความน่ารักและความใสซื่อของเด็กทำให้ฉันมีความสุขในการทำเพื่อพัฒนาเขาให้ดีขึ้น เขาจะต้องอ่านได้ดีขึ้นกว่าเดิม
ไม่มีความเห็น