วันที่ 78 สี่คาบเบา ๆ (7 กันยายน 2559)

สี่คาบเบา ๆ วันนี้เกิดการแลกคาบสอนหลายคาบ โดยช่วงเช้ามีสอนสามคาบรวด ช่วงบ่ายอีกหนึ่งคาบ

คาบแรก สอนห้อง ป.5/3 ทำการทดลองเรื่องการบูรหายไปไหน เป็นครั้งแรกที่ได้สอนคาบแรก ชั่วโมงแรก ปกติจะเริ่มสอนคาบที่สองหรือไม่ก็ช่วงบ่าย ห้องนี้มีกว่าห้อง 1 พูดแล้วเชื่อฟัง อาจจะมีเล่นกันบ้างแต่ก็ยังไม่ถึงขั้นร้ายแรง พอให้ทำการทดลอง แต่ละกลุ่มก็ตั้งใจทำอย่างมาก ครูหมูเห็นแล้วปลื้มใจ พอเสร็จจากการทดลอง ปรากฎว่าไม่มีการลุกไหม้เกิดขึ้น

การทดลอง เรื่อง การบูรหายไปไหน

คาบสอง สอน ป.5/4 ทำการทดลองเรื่องเดิมกับคาบแรก ในห้องวิทยาศาสตร์เต็มไปด้วยกลิ่นการบูร ทำเอาครูหมูต้องพึ่งยาดม ห้องนี้พอจุดไฟให้กลุ่มแรก ปรากฎว่าไฟลุกไหม้กระดาษและแก้วพลาสติกใส นักเรียนตกใจมากแต่เราก็ต้องควบคุมชั้นเรียนให้กลับมาอยู่ในความสงบ ที่ไฟลุกไหม้เพราะตะเกียงแอลกอฮอล์กับตะแกรงมันอยู่ชิดกันเกินไป จากนั้นก็ให้ทุกกลุ่มตรวจสอบอุปกรณ์กลุ่มตัวเองอีกครั้งแล้วเริ่มทำการทดลองต่อไป สุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดี

คาบสี่ ป.5/3 กลับมาสอนห้องเดิมอีกครั้ง นักเรียนก็บอกว่าอยากทำการทดลองอีก แต่ฉันก็บอกว่าทำงานที่ค้างคาให้เสร็จ นักเรียนส่วนใหญ่ชอบทำการทดลองแต่ไม่ชอบทำงาน แบบฝึกหัดวิทยาศาสตร์ก็มีให้นักเรียนบันทึกกิจกรรมเยอะมาก เป็นหลักสูตรใหม่ หลักสูตรนำร่อง ถ้าถามว่ามันโอเคไหม ในความคิดของฉันนั้นมันมีรายละเอียดของข้อคำถามมากเกินไป คำถามบางคำถามก็มีคำตอบคล้ายกัน แค่สอนในชั่วโมงก็จะใช้เวลาไม่พอ แต่นี่ก็มานั่งทำแบบฝึกหัดอีก พอให้นักเรียนกลับไปทำเป็นการบ้าน น้อยคนนักที่จะทำมาส่ง ขนาดฉันตอบคำถามยังคิดว่าใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง แต่เวลาสอนจริงแค่ 50 นาที

ผู้ช่วยครู ก่อนกินข้าวเที่ยงช่วยครูพี่เลี้ยงปริ้นงาน ถ่ายเอกสาร เรียบเรียงเอกสาร เข้าเล่ม เพราะครูพี่เลี้ยงทำผลงานเพื่อขอเลื่อนวิทยฐานะ ฉันก็มีโอกาสได้เรียนรู้งานในส่วนนี้บ้าง ครั้งหน้าคงเป็นโอกาสของตัวเองที่จะได้ทำ ทำเพลินจนลืมดูเวลา นี่มันใกล้จะบ่ายโมงแล้วก็พากันไปกินข้าว เมนูวันนี้คือ ข้าวซอย ผลไม้คือ สับปะรด อิ่มอร่อยมากมื้อนี้

คาบหก จริง ๆ แล้วเป็นคาบสอนของครูพี่เลี้ยง แต่ครูติดธุระจึงสอนได้แค่ตอนต้น จากนั้นก็มอบหมายงานให้นักเรียนทำแล้วให้ฉันดูแลนักเรียนในห้อง พร้อมอธิบายและเฉลยแบบฝึกหัด มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ ทุกครั้งที่สอน ป.6 นักเรียนไม่เชื่อฟัง คงคิดว่าฉันไม่ใช่ครูสอน แต่มันก็มีเป็นบางคนเท่านั้นที่ไม่ฟัง ตอนที่ยืนอยู่หน้าห้องก็คิดตลอดว่าจะทำยังไง พอเตือนนักเรียนกลับเจอคำตอบที่ว่า ผมจะทำอะไรก็เรื่องของผม ครูไม่ต้องมายุ่ง มันจุกจนบอกไม่ถูกจริง ๆ