เศร้าโศกโรครักชักนำ .......ตอกย้ำย่ำอกพกพา

ชม้ายสายตาหน้าเศร้า

เหมือนเฝ้าละห้อยคอยหา
เด็จพี่หนีไปไกลตา
ไยมาหมดรักจักทำ
นั่งรอคอตกอกเจ็บ
หนาวเหน็บสะอื้นคืนค่ำ
หรีดหริ่งเรไรร้องรำ
กระหน่ำย่ำเหยียดเสียดแทง
หากรู้อยู่ไหนไปหา
ขมาวาทะแถลง
หึงหวงโมหะระแวง
อย่าแกล้งอย่าโกรธโทษทัณฑ์

(ขอบคุณภาพประกอบจากเน็ต)

นายธนา นนทพุทธ
จักสานอักษร
3/9/2558

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-ยังเป็นกลอนที่อ่านแล้วยิ้มตามได้เหมือนเดิมนะครับ

-ชอบก็ตรงนี้"เด็จพี่หนีไปไกลตา

ไยมาหมดรักจักทำ
นั่งรอคอตกอกเจ็บ
หนาวเหน็บสะอื้นคืนค่ำ
หรีดหริ่งเรไรร้องรำ"

-ด้วยความระลึกถึงท่านครับ..