บ้านเกื้อกูล... ( 2 สิงหาคม 2559)

"ณ บ้านเกื้อกูล"

บ้านเกื้อกูล เป็นชื่อบ้านพักครูโรงเรียนสันป่าสักวิทยา เป็นบ้านไม้ครึ่งปูนสองชั้น ชั้นล่างเป็นห้องครัว เป็นด้านหน้าถูกใช้ประโยชน์ในการเก็บอุปกรณ์ต่างๆ และด้านหลังใช้เป็นห้องเรียนคหกรรม ส่วนชั้นบนเป็นไม้สำหรับเป็นที่พัก มีสองห้องนอน นักศึกษาฝึกสอนทั้งสามคนพักอาศัยอยู่ที่นี่ เราอาศัยอยู่ที่นี่มาเป็นเวลาสองเดือนกว่าแล้ว แรกๆก่อนตัดสินใจ แอบลังเลเหมือนกันว่า จะอยู่ได้ไหม ฟังเสียงจากเพื่อนๆ ล่ำลือมาไม่ค่อยดีเหมือนกัน ว่าเจอนู่นนี่ จนพี่นักศึกษาฝึกสอนปีก่อนถึงขนาดต้องย้ายออก แต่แล้วก็ตัดสินใจอยู่ที่นี่ เพราะหนึ่งคือประหยัดค่าใช้จ่ายลงไปบ้าน สองคือ ใกล้โรงเรียนเดินเข้าไปในโรงเรียนได้สะดวกสบายมาก และเหตุผลที่สามก็คือ อย่างที่บอกเคยเอาลงบันทึกโกทูโน ทีหนึ่งแล้ว ก็คือ ภารโรงเป็นคนดีมาก คอยช่วยเหลือทุกอย่าง และภารโรงก็พักอยู่บ้านที่โรงเรียนเช่าให้เหมือนกัน บ้านพักจึงอยู่บริเวณใกล้ๆกัน จึงทำให้รู้สึกปลอดภัย และอีกหนึ่งเหตุผลเลยก็คือ บ้านเกื้อกูลทำให้รู้สึกอบอุ่น บอกไม่ถูก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ตอนเย็นๆเวลาไปซื้อกับข้าวที่กาดนัดมานั่งกินที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน ก็จะมีครูเดินมาเอารถทุกเย็น แต่ละท่านก็จะทักทาย เป็นกันเอง น่ารักมากๆ แล้วก็จะมีเสียงรถจักรยานของน้ากล้า (ภารโรง) ขี่ผ่านหน้าบ้านทักทายกันทุกเย็น ว่ากินข้าวกับอะไร ไปไหนมาวันนี้ น้าหล้าจะคอยถาม คอยพูดให้กำลังใจในเชิงบวก แทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้ บางวันถ้าอาหารกลางวันที่โรงเรียนเหลือ ป้ามะลิก็จะจัดเป็นชุดแบ่งไว้ให้ ทั้งป้ามะลิและครูในโรงเรียนจะบอกตลอดเลยว่า ถ้าอยากจะเอาอะไร อยากได้อะไร ก็ไปเอาในโรงอาหารมาทำได้ ไม่หวง แบ่งๆกัน โรงเรียนเราอยู่กันแบบพี่น้องอยู่แล้ว พอค่ำๆ ครูปรียานุชที่ชอบออกโรงเรียนเป็นคนสุดท้ายก็จะเดินมาเอารถเราก็จะได้ยินเสียงเหล่านี้ ที่เป็นกิจวัตรประจำวัน ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ มันกลายเป็นเรื่องเคยชิน เริ่มรู้สึกผูกพันกับทุกสิ่งที่นี่ไปแล้ว

ขอบคุณที่นี่ ที่ทำให้รู้สึกดี รู้สึกอบอุ่น ขอบคุณบ้านเกื้อกูลที่เป็นอีกหนึ่งพื้นที่ในความทรงจำ ในช่วงชีวิตของการฝึกสอน