วันหยุดสุดสัปดาห์...พักผ่อนใต้ต้นโพธิ์ต้นไทร
ในเวลาเช้ารีบทำงานบ้าน การบ้านให้เสร็จสรรพ์ คุณแม่โทรมาตั้งแต่หลายวันแล้วว่า " หนู...วันหยุดนี้ นึกอยู่บ้านพักผ่อนหรือเปล่า แม่จะวานให้นึกทำอะไรให้หน่อย "
คุณแม่เอื้อนเอ่ย ครูอ้อยก็สงสัย เพราะโดยทั่วไปแล้ว คุณพ่อกับคุณแม่จะไม่เคยรบกวนลูกแต่ละคนเลย เพราะลูกแต่ละคนนั้น มีหน้าที่การงานและครอบครัว นอกจากลูกๆแต่ละคนนั้นจะพากันมาหาคุณพ่อคุณแม่สักที
ดังนั้น การที่คุณแม่เอ่ยปากครั้งนี้สำคัญแน่ ครูอ้อยจึงรีบถาม หากช้ากว่านี้ คุณแม่จะน้อยใจตามประสาผู้สูงอายุ ครูอ้อยถามว่า " คุณแม่มีอะไรให้นึกทำหรือคะ "
คุณแม่ก็เอ่ออยู่พักหนึ่งคงจะเกรงใจ ก็เลยถามต่อว่า " นึกเขาไปทำงานหรือเปล่า ล่ะลูก "
ครูอ้อยตอบอย่างทันทีว่า " ไม่ไปค่ะ วันนี้หยุด หยุด สองวันค่ะ คุณแม่มีอะไรหรือคะ "
คราวนี้คุณแม่ตอบอย่างเร็วว่า " หลอดไฟที่บ้านแม่มันไม่สว่าง และฝาครอบไฟมันหลุดออกมา ให่นึกมาช่วยทำให้แม่หน่อยนะลูก "
ครูอ้อยตอบตกลงทันที และบอกกับคุณแม่ว่า จะรีบทำการบ้าน ทำงานบ้าน และจะไปตอนสายๆ
พ่อแม่เปรียบประดุจร่มโพธิ๋ร่มไทรของลูกทุกคน เป็นหน้าที่ที่ลุกๆทุกคนต้องกลับไปหาไปพูดคุย ให้ท่านมีความสุขในบั้นปลาย
จากนั้นครูอ้อยก็โอ้เอ้กับการทำงานหลายด้าน คือ งานที่โรงเรียน งานที่เรียน งานในเว็บไซต์ งาน e-learning และยังทำงานบ้านอีกด้วย แต่โชคดีที่งานบ้านประเภทโยธานั้น ลูกๆจะจัดทำให้หมดแล้ว เหลือแต่งานส่วนตัวของตัวครูอ้อยเองเท่านั้น ใครช่วยไม่ได้
พอสายๆ ลูกๆออกจากบ้านไปทำงานตามหน้าที่ของตน บางคนก็นัดกับเพื่อนไปทำรายงานที่บ้านของเพื่อน บางคนก็ไปซื้อของ บางคนก้ไปซ้อมกีฬา ครูอ้อยก็เลยอยู่กับพ่อบ้านแบบ f 2 f
เราพูดคุยกันเรื่อง วิจัย ที่จะทำ และแจ้งให้เธอทราบว่า " คุณจะต้องเตรียมหากระดาษมาสัก 3 ห่อ นะคะ และก็หมึกที่เติมด้วย อย่าให้ขาด เพราะสีจะไม่เหมือนกัน และ...."
เราพูดคุยเตรียมการแล้ว ครูอ้อยก็มานั่งพิมพ์บันทึก คราวนี้ พ่อบ้านของครูอ้อยเริ่มเห็นความสำคัญของ GotoKnow มากขึ้นแล้ว ตั้งแต่ครูอ้อยได้รับรางวัลครั้งที่ 1 เธอรู้สึกเฉยๆ
แต่คราวนี้ ครูอ้อยได้รับรางวัลครั้งที่ 2 และมีเพื่อนแสดงความชื่นชมด้วย พ่อบ้านถามครุอ้อยแบบไม่รู้ว่า " แล้วพวกครูทั่วไป ทำไม่เข้ามาเขียนบันทึกแบบครูล่ะ "
ครูอ้อยจึงอธิบายถึงปัญหา และข้อจำกัดให้เธอฟัง ถามกันไป ถามกันมา ทำความเข้าใจกัน จนตกบ่าย กินข้าวกลางวันแล้ว จึงอาบน้ำแต่งตัว และตรงไปบ้านคุณพ่อคุณแม่ แวะซื้ออาหาร ขนม ที่คุณพ่อชอบ โดยเฉพาะ ไอศครีมวอลล์ที่โปรดปรานของคุณแม่ ครูอ้อยเลือกซื้อขนมในเซเว่นที่ใกล้บ้านที่สุดเพราะไอศครีมจะได้ไม่ละลาย วันนี้อากาศร้อนมาก
เมื่อเดินทางมาถึงบ้านคุณพ่อคุณแม่ ท่านก็สาละวนกับการเก็บหมาเข้าบ้าน เพราะหมาที่บ้านท่านนั้นซนมาก กระโดดสูงด้วย ครูอ้อยผมยาว ก็จะช่วยหวีผมให้ ใครใส่ตุ้มหูตุ้งติ้งก็จะช่วยถอดให้ทุกครั้ง เพื่อความปลอดภัย จึงต้องเชิญเข้าบ้านของพวกเขาให้หมด
ครูอ้อย น้องสาวป๋อ แพ่เขย..คุณนึก ช่วยกันใส่หลอดไฟกลมในห้องน้องป๋อ และเพิ่มเติมหลอดไฟให้สว่างอีกเพื่อการดูหนังสือ น้องป๋อดีใจใหญ่เลยที่ได้ไฟสว่างหลังจากทนทรมานในการดูหนังสือมานาน
จากนั้น คุณแม่ก็ให้ไปซื้อหลอดไฟผอมยาวมาอีกหนึ่งหลอด ช่วยกันติดที่ห้องรับแขก แต่เนื่องจากมันนานพอสมควร และคุณนึกไม่ได้นำไขควงวัดไฟไปด้วยจึงไม่รู้ว่า ไฟเข้าหรือเปล่า
พอดีตกเย็น คุณแม่จึงชักชวนกินข้าว ก็กับข้าวที่ครูอ้อยซื้อมานั่นล่ะ มีปลาร้าบองด้วย ผักหอมดอง ผักกาดดอง ชะอมต้ม ปลาทอด ไข่ต้ม ข้าวร้อนๆ เรากินกันอร่อย โดยเพาะคุณนึกตักข้าวตั้ง สามที
ครูอ้อยเล่าให้คุณพ่อคุณแม่ฟังว่า " คุณนึกจะได้ทำงานเวลาปกติแบบพวกเราแล้วล่ะคุณพ่อ ต่อจากนี้ไป เราจะได้กินอาหารเย็นด้วยกันทั้งครอบครัวแล้วล่ะคุณพ่อ " คุณพ่อไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้ม
พอกินข้าวเสร็จ คุณนึกก็ถือโอกาส เอาสายยางยาวออกมาจากรถ และล้างรถ เพราะที่บ้านคุณพ่อมีที่กว้างล้างรถได้
|
|
น้องป๋อก็มาช่วยพี่เขย เป็นการตอบแทนที่มาทำไฟให้ ส่วนครูอ้อยก็นั่งคุยกับคุณพ่อเรื่อง KM และพริ้นเอาท์ เรื่องที่น่าอ่านให้คุณพ่อ รวมทั้งหนังสือถักทอสายใยการจัดการความรู้ที่ครูอ้อยเขียนบทความ ให้คุณพ่ออ่าน อวดเสื้อสามารถให้คุรพ่อคุณแม่ชมด้วย
สัก 2 ทุ่ม ครูอ้อยกับคุณนึก จึงขอลากลับบ้าน
วันหยุดสุดสัปดาห์....พักผ่อนใต้ต้นโพธิ์ต้นไทร
ความเห็น (11)
ครูอ้อยขา
- ล้างรถแล้วเห็นตัวหนังสือใครฝากรักไว้ที่กระโปรงรถหรือเปล่า
- บ้านหนูยังคงมีร่มโพธิ์ ร่มไทรอีกหนึ่งต้นที่ยังอยู่ให้ความอบอุ่นแก่ลูกหลาน
- อิ่มใจค่ะ
- สักวันคงได้ไป "ฟัด" กะน้องหมาบ้านคุณพ่อ 55
สวัสดีค่ะ น้องอึ่งอ๊อบ
- มิน่าเล่า พ่อบ้าน บอกว่า เอ ใครมาเขียนนะนี้ ลายมือสวยต้องไม่ใช่นักเรียน ต้องเป็นคนโต ที่เรยกคุณว่าครูอ้อย เพราะที่โรงเรียนนักเรียนเรียกคุณว่า อาจารย์นี่นา
ครูอ้อยหายสงสัยเลย เฉลยแล้วค่ะ คุณสมนึก
ได้เลยค่ะ ยินดีต้อนรับ เจ้าโยกเยก ยู่ยี่ ยับเยิน แยกย้าย
เจอโยกเยก ยู่ยี่ ยับเยิน แยกย้าย เห็นทีพี่อึ่งต้องเป็นแย่แย่ แน่เลย
ไปอาบน้ำก่อนนะคะ
ยังอยู่บ้านค่ะ อิอิ
ลืมตาไม่ค่อยจะขึ้นเหมือนกัน ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ ยิ้มยิ้ม
สวัสดีครับ
- ผมเห็นครับว่าพี่อ๊อฟเขียนไว้ว่าอย่างไร
- บ้านของจ๊อดก็เหลืออยู่หนึ่งคนครับ ร่มโพธิ์ ร่มไทรของหลานๆ
มาเยี่ยม...อ่านไป...เอ๊ะมีเสียงสาวใส ๆมาร้องเพลง...เหลียวดูรอบกายไร้ผู้คนเพราะมี umi ผู้เดียว...ก้มดูให้แนะ...อ้อเสียงมาจากลำโพงเครื่องคอม...ตกใจหมดเลย...
ร่มโพธิร่มไทรนี้ดูแลให้ดีนะครับ...พระอรหันต์ในบ้าน...นึกถึงคำกลอนที่ว่า...คุณเอ๋ย...
พ่อแม่...หวังพึ่งพาเจ้า...
ครูเล่า...หวังให้สร้างชื่อ...
ชาติหวัง...กำลังฝีมือ...
เจ้าคือ...ความหวังทั้งมวล...
ขอชื่นชมยินดีกับรางวัลที่ได้นะครับ...
ขอบคุณครับ...
เรียน อาจารย์ umi
- ขอบคุณอาจารย์มากค่ะที่มาเยี่ยม และมีสาวร้องเพลงให้ฟังด้วย
- แน่นอนค่ะ ครูอ้อยดูแลท่านอย่างดี
ขอบคุณสำหรับความชื่นชมกับรางวัลสุดคะนึงตุลาคม
ช่วงนี้ไม่ได้กลับบ้านเลยครับ
อดทน รอให้เรียนจบก่อนนะ
รีบเรียนแล้วจบ นำความภาคภูมิใจไปฝากแม่นะคุณจ๊อด