ว่าด้วยเวลา ...
............................................................................................
ว่าด้วยเวลา ...
............................................................................................
เวลาได้มา คือ เวลาแห่งความไม่ประมาท
เวลาเสียไป คือ เวลาแห่งการเรียนรู้สัจจะ
เวลาถูกชม คือ เวลาแห่งการฆ่าความหลงตนเอง
เวลาถูกด่า คือ เวลาเห็นแห่งการมองมุมต่าง
เวลาสำเร็จ คือ เวลาแห่งความปล่อยวาง
เวลาล้มเหลว คือ เวลาแห่งการลุกขึ้นสู้
เวลาร่ำรวย คือ เวลาแห่งการเสียสละ
เวลายากจน คือ เวลาแห่งการฝึกปรือความเพียร
เวลาอยากได้ คือ เวลาแห่งการเห็นกิเลส
เวลาเบื่อหน่าย คือ เวลาแห่งการเห็นความจริง
เวลาอยู่ท่ามกลางผู้คน คือ เวลาแห่งการรับฟัง
เวลาอยู่ลำพัง คือ เวลาแห่งการวิเคราะห์ตนเอง
เวลารื่นเริง คือ เวลาแห่งการสำรวม
เวลาเงียบงัน คือ เวลาแห่งความเบิกบานยินดี
เวลาได้ยศ คือ เวลาแห่งการวางตนให้ต่ำ
เวลาเสื่อมยศ คือ เวลาแห่งการยกใจให้สูง
เวลาสุข คือ เวลาแห่งการเพ่งสังเกต
เวลาทุกข์ คือ เวลาแห่งการบ่มเพาะปัญญา
เวลาทำงาน คือ เวลาแห่งการขัดเกลากิเลส
เวลาพักผ่อน คือ เวลาแห่งการทำความสงบ
เวลามีชีวิต คือ เวลาแห่งการเตรียมตัวตาย
เวลาตาย คือ เวลาแห่งการมีชีวิตใหม่
เวลามีเวลา คือ เวลาที่ต้องใช้เวลาให้เป็นประโยชน์
เวลาหมดเวลา คือ เวลาที่ไม่ได้เป็นของเราอีกต่อไป!!!
Cr.."พศิน อินทรวงค์"
............................................................................................
ถึงวันนี้เราใช้เวลาให้มีคุณค่ามากที่สุดหรือยัง
บุญรักษา ทุกท่าน ;)...
............................................................................................
ความเห็น (2)
"เวลา หมด เวลา..ตรงนี้..คือ..ตายแหง๋แก๋..แน่เชียว..."
ใช่แล้วครับ คุณ ยายธี ;)...