22. บทเรียน บทอุปสรรค และใจที่สัมผัสความรักจากครู

22. บทเรียน บทอุปสรรค และใจที่สัมผัสความรักจากครู

วันพุธที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2559

#ข้อวัตร

- จากความบกพร่องของเมื่อวานที่ หลับยาว ตื่นขึ้นมา ความเซ็งตนเองเกิดขึ้น แล้วก็ลุยเขียนบันทึก แล้วก็ลงเดิน แล้วค่อยสวดมนต์ ไปจังหันที่ตึกสงฆ์ โชคดีได้ฝากกัลยามิตรขึ้นไปจัดถวายครูบาอาจารย์ ทำให้ไปที่โรงแรมได้เร็วขึ้น ขยับออกจากบ้านเร็วขึ้นด้วย ตั้งใจจะไม่ให้ช้า ครูเมตตาสะท้อน สอน แต่หนูก็ยังไม่ผ่าน เพราะโทสะยังจุกขึ้นมา ด้วยไม่ยอมรับข้อบกพร่องตนเอง เที่ยง ๆ ใช้เวลากับการจัดการ มามีเวลากับตนเองตอนปลีกตัวไปธนาคาร แป๊บหนึ่งได้ทำความสงบ ใช้จังหวะหลังพวงมาลัย ตกเย็น ใช้เวลางานประชุมด่วน รวมถึงงานเอกสาร และสิ่งที่ต้องทำ มีรายงานที่ต้องด่วน มีข้อแลกเปลี่ยนเพื่องานประชุมถัดไป เพราะที่ผ่านมาเคยช้าเพราะหนูมัวโอ้เอ้กับข้อแลกเปลี่ยน แต่ก็เป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้ว ย้ำกับตนเอง เริ่มเขียนบันทึกช้า ยังส่งเลท ปรับแก้ยังไง ณ จุดนี้ ต้องกำหนดชัดเจนกับตนเองเรื่องเวลา แต่เมื่อมีสิ่งเข้ามา ให้จัดลำดับความสำคัญแต่ไม่ให้เพิกเฉยหรือ ทิ้งอย่างที่ผ่านมา

#ทาน

- ไปจังหันที่ตึกสงฆ์ ปรับเวลากับตนเองให้เร็วขึ้น สังเกตว่ามีกัลยาณมิตรที่คุ้นกันพอจะวาน ฝากไปได้ไหม ซึ่งวันนี้มีแบบไม่ต้องเสียเวลาจอดรถ เหลืออะไรที่ต้องแก้ไข ครั้งหน้าถ้ามีเวลาจำกัด สามารถประสานได้ ให้พิจารณาความเหมาะสม

- เปิดพื้นที่จัดประชุม เอาจริงๆจากใจ วันนี้เกินคาดมาก ๆ ทั้งที่หนูดูแล วิทยากร แย่มาก ครูต้องขับรถมาเองทั้งที่ หนูควรต้องไปรับ (แจ้งท่านว่าจะไปรับ แต่พอถึงเวลากลับชักชา) อ.พี่จำปี หนูก็คลาดเคลื่อนเรื่องนัดหมาย จนท่านต้องเสียค่าลงทะเบียนฟรีๆไปตั้งครึ่งหมื่น เพื่อมาเป็นวิทยากรให้หนู หนังสือเชิญก็ช้า วิทยากรและผู้ร่วมประชุมลำบากที่จะดำเนินการ ความผิดพลาดเยอะมาก ๆ อาจารย์วิทยากร แทบจะไม่ได้ทานอะไร แม้แต่น้ำก็ได้น้ำเปล่าแค่เบรกละแก้ว ทั้งๆที่ต้องทำกระบวนการทั้งวัน เป็นบทเรียนของผู้จัดที่ “ต้องประจาน”

เหลืออะไร ต้องแก้ไข อีกรอบหนึ่งที่ต้องจัด ต้องทำให้เรียบร้อย อย่ากังวลเรื่องข้อแม้ หนูต้องแลกกับตัวชี้วัดอื่น ๆ ของโครงการนี้ได้ร้อยเปอร์เซ็น รวมถึงรายงานในระบบก่อนที่ หนังสือเชิญจะออกได้ นี่คือ ความเป็นห่วงและความเมตตาของหัวหน้า ที่ช่วยให้งานหนูขับเคลื่อนอย่างเลื่อนไหล หากทำสำเร็จ คนที่ได้ก็คือ หนู นี่คือ ความโชคดีของการได้ทำงานที่นี่ ที่สำคัญ

งานประชุมวันนี้ ผลลัพธ์ ออกมา เยี่ยมมาก ครู ทั้ง อ.พี่จำปี พาเครือข่าย สกัดความรู้ออกมา แบบเห็นทาง เห็นภาพว่า ที่ผ่านมา เราทำเรื่องดี ๆ กันมาเยอะมาก ๆ แต่ไม่เคย ถอดออกมา

จะว่าไป ถ้าไม่ใช่ครู ไม่มีทางเลย ที่งานจะออกมาได้เยี่ยมขนาดนี้ อสม. สนุกสนาน ครื้นเครงและอยากมาอีก แม้กระทั่งน้องฝึกงานเภสัช ในการเข้าร่วมเพียงสองวัน ทำให้เขา เข้าใจอะไรมากขึ้น ชัดเจนถึง ผลลัพธ์ที่ได้ ว่า เยี่ยมเพียงใด เหลือ อะไรที่ต้องแก้ไข เหลือ อีกครั้งสุดท้ายของปี ย้ำกับตนเอง “ปิดข้อบกพร่องให้ได้นะ”

-กราโนล่าที่นำมา เครือข่ายร่วมบุญไปหมด ใจแบบรู้สึก อนุโมทนา สาธุ ๆ ๆ ๆค่ะ

#ศีล

1. ไม่ฆ่าไม่เบียดเบียน ยังเบียดเบียนครูบาอาจารย์ วิทยากร อยู่มาก เห็นชัดๆกับตนเองว่า

“ไม่ดูแล ไม่ใส่ใจ ไม่เอาใจจดจ่อ” เหลืออะไรต้องแก้ไข การเป็นอยู่ การอำนวยความสะดวกท่านต้องมากกว่านี้มาก ๆ

1. ไม่ลักทรัพย์ งานยังเต็มที่ได้กว่านี้มาก ๆ ทุกข้อบกพร่องของการจัดประชุมคือ ไม่เต็มที่ๆต้อง แก้ไข
2. ประพฤติพรหมจรรย์ เบียดเบียนผู้อื่นให้ลำบากก็นี้ก็ด่างพร้อยแล้ว
3. ไม่โกหก รักษาสัจจะ นี่การส่งบันทึกช้า กว่ากำหนด ไม่ต้องอ้างอะไร ถ้าใจจดจ่อ คำว่าบกพร่องจะไม่เกิดขึ้น
4. ไม่ดื่มเหล้า รักษา สติ วันนี้หลายครั้งรู้สึก สติแตก เดินออกมาจัดการกับอารมณ์ก็ตนเอง แล้วค่อยลงมือทำ ทุกอย่างเหมือนรัดตัว แต่ได้ความเมตตาจากครูบาอาจารย์ ครอบครัว เพื่อน ร่วมงาน ถึงพอจะผ่านมาได้แบบฉิวเฉียด ขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่าน ที่เมตตาช่วยเหลือ เกื้อกูลจนภารกิจผ่านไปได้ เป็นกุศลของท่านเหล่านั้นจริง ๆ ที่พาให้งานบุญใหญ่ ที่พาคนพ้นทุกข์จากงาน ผ่านไปได้ด้วยดี ขอบพระคุณทุกๆท่านจากใจ และอนุโมทนากับทุกสิ่งที่เกื้อกูล เชื้อว่ากุศลนี้จะหนุนนำทุกท่าน เจริญทั้งทางโลกและทางธรรม สาธุๆๆ
5. ไม่ทานอาหารหลังเที่ยง วันนี้ทานช๊อคโกแกต หวังผลให้รู้สึก ผ่อนคลาย เพราะลืมหน้าลืมหลังไปถึงเซ็นทรัลแต่กลับลืม ipad ซึ่งเป็นหนี่งในสิ่งที่ตั้งใจไปดำเนินการ เหลืออะไรต้องแก้ไข จัดการเรื่องการกินให้เหมะสม เพราะถ้ากินไม่เหมาะจะสติแตก
6. ไม่ร้องเพลงไม่แต่งหน้า เอาจริงๆจากใจ ตอนที่ เปิดคาราโอเกะ ให้ อสม.ร้อง ใจหนูนี่คึก และสนุกไปกับเขามาก ๆ ร้องตามอยู่ในใจ แม้หลายเพลงจะพึ่งเคยได้ยิน แต่จังหวะทำให้หัวใจ พอง ใจนี้ยังพอใจในเสียงดนตรีอยู่มาก ทั้งที่เจออุปสรรคว่า ลงโปรแกรมไม่ได้ ก็ไปเจอวิธีว่า เปิดผ่าน youtube ได้ โดยบังเอิญ ผ่านไปได้เพราะความเลิศของปัญญาของครู ที่พาให้เวทีเรียนรู้ เข้าถึงได้ทุก ๆ คน แบบมีส่วนร่วมในกันและกัน ได้เรียนรู้ว่า อย่าติดที่วิธีเดิม ๆ มีหลายทางที่จะไปถึงเป้าหมายที่ครู ชี้บอก เหลืออะไรที่ต้องแก้ไข ใช้เรื่องนี้เป็น ตัวอย่างว่า ครูมอบหมาย หรือ ชี้ทางอะไร อย่ามัวไปดึงดัน เอาวิธีเดิม ๆที่มันใช้ไม่ได้ในบริบทนั้น ๆ หัดมองให้ ข้ามช็อท มองให้รอบอย่างที่ครูเคยสอน แล้วลองทำ จะเห็นทาง
7. ไม่นั่งนอนบนที่นอนสูงยัดนุ่นหรือสำลี

ข้อนี้พอได้ แต่ต้องปรับเรื่อง นอน ดูจะสอดคล้องกับการกิน ถ้าทานมาก จะง่วงมาก

#หลวงพี่สอนอะไร สำนึกอะไร

เวลาที่รู้สึกว่าเจอทางตัน อย่าเสียเวลาคร่ำครวญ ถ้าน้องไม่คร่ำครวญแล้วจะมีปัญญา

คำพูดของครูบาอาจารย์ ท่านเอ่ยมาไกด์ เพื่อให้ย้อนดูตนเอง ถ้าแก้ได้ก็ผ่าน แก้ไม่ได้ก็วน ๆ อยู่อย่างนั้น

หนูมักจะติดล็อคที่ความโกรธ ความอยากดูดี จนไม่ยอมรับข้อบกพร่องของตนเอง ทำให้ไม่ได้แก้ไขสักที

ยังไงหลวงพี่ก็จะย้ำว่า “อดเอา ๆ”

มองตนเองดี ๆ ว่าเปลี่ยนไปไหม เมื่อก่อน แค่ให้จัดประชุม มันก็ไม่ยอมจัด จะให้ออกไปทำ มันก็ไม่ยอมทำ แต่นี่ แม้มันจะล้มลุกคลุกคลาน แต่มันก็ยังทำ แม้จะทำผิดทำพลาด ทำแล้วเสียหายบ้าง แต่ก็ยังทำ

นี่คือ การเติบโต มันไม่แปลกอะไรที่ ยังมีกิเลส ก็เพราะที่มันแสดงออกมาคือ กิเลสที่มันซ่อนอยู่ข้างในของน้องที่มัน ไม่โชว์ตัวออกมาชัด ๆ แต่พอมีสถานการณ์ มันก็แสดงตัวออกมา จัดการกิเลสตอนที่มีครูนี่ มีโอกาสรอด แต่ถ้ากิเลสมาตอนที่ไม่มีครูบาอาจารย์เตือนนั่นหน่ะน่าห่วงเพราะเราไม่มีปัญญาจะเข้าใจหรือแก้ไขมัน

มองย้อนตามคำสอนหลวงพี่ ก็จริงอย่างท่านว่า ที่ผ่านมามีแต่หนี ไม่เอา ไม่ทำ ไม่สน แต่ครูเมตตาดึงลาก พาทำ แม้จะ เซ่อ ๆ ซ่า ๆ ตำหน้า ตำหลัง แต่ก็พอจะทำอะไรมากขึ้น สรุปคือ สู้ต่อไป

มองย้อนเรื่องราวตลอดสองวันนี้ย้อนไปตลอด 5-7 ปีที่อยู่กับครู หนูเห็นการเดินทางของเด็กดื้อคนหนึ่ง ที่ยืนอยู่ใน รัศมีที่โอบล้อมด้วย ความรักและเมตตาจากครู พ่อ แม่ ครอบครัว รวมถึง เพื่อนร่วมงาน