.....ฝนฟ้าพายุ....(กลบท นายโรงลืมกรับ)

.....คะนองเสียงเปรี้ยงผ่าเข้าตาวับ

อัจกลับวูบหรี่ดังลี้หลบ

ฟ้าเริ่มอึมครึ้มดำคล้ำสมทบ

ถูกสยบด้วยเมฆเฉกมือยักษ์

.....เสียงอึงอื้อคือคล้ายร้ายพายุ

แรงเร่งลุกระหน่ำซ้ำมาหนัก

กิ่งไม้แห้งแกว่งกวัดซัดมิพัก

ถึงโค่นหักหล่นโครมเข้าโถมทับ

.....บ้านเรือนพังหลังคาพาพังพาบ

บ้างปลิววาบวูบหายเหมือนตายดับ

ประกายแวบแสบตาเข้ามาวับ

เพียงแค่นับอึดใจแสงใสแปร๊บ

.....ตูมสนั่นลั่นก้องสองหูบอด

อย่าตลอดทอดไปจนไกลแบบ

กลายหูหนวกพวกเผ่าไม่เข้าแก๊ป

คงปวดแปลบพิการอย่าพานพบ

.....ฝนกระหน่ำซ้ำซ้อนมิผ่อนลด

เหมือนปล่อยปลดอั้นมาคราสงบ

เป็นสายหลั่งสั่งฟ้าฝ่าทำนบ

คงท่วมกลบกลืนหายทลายพับ

.....ความเชี่ยวกรากหลากมาพริบตาจบ

ยากจะหลบหลีกลี้หนีภัยกับ

กระแสน้ำย้ำโถมจู่โจมยับ

แรงเหลือรับปลิดปลิวละลิ่วรุด

วันปีย์

[คุณมะเดื่อ]

ที่บ้านคุณมะเดื่อ มีฝนโปรยปราย

มาให้ชื่นใจยามบ่ายมา ๒ วันแล้วจ้าา

[วันปีย์]

กรุงเทพฯ ตกติดต่อมาหลายวันแล้วครับ น้ำก็ไหลลงคลองลงแม่น้ำออกทะเลไม่ได้ประโยชน์ใดเลย สู้ไปตกแถวบ้านนอก ท้องนาท้องไร่ยังได้ประโยชน์มากกว่า ครับผม